Ανακοινωθέντα

Έχει παρέλθει σχεδόν μισός αιώνας και η τραγωδία που βιώνουν καθημερινά οι οικογένειες των αγνοουμένων, οι οποίες ζουν στην αβεβαιότητα μη γνωρίζοντας την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων, δυστυχώς συνεχίζεται.  Η κατάσταση είναι ανεπίτρεπτη, απαράδεκτη και απάνθρωπη.

Δεν μπορεί σε μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα εν έτη 2020 πέραν των 800 οικογενειών να βιώνουν για σχεδόν μισό αιώνα το μαρτύριο της αβεβαιότητας της τύχης των δικών τους ανθρώπων.  Υπάρχουν ακόμα και οικογένειες αγνοουμένων της περιόδου 1963-67, οι οποίες αναζητούν απαντήσεις για πέραν του μισού αιώνα.

Το πρόγραμμα της ΔΕΑ άρχισε το 2005 δημιουργώντας προσδοκίες στις οικογένειες ότι έστω και μετά από τόσες δεκαετίες θα μπορούσαν να πληροφορηθούν, με πειστικά και αποδεικτικά στοιχεία, για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων.

Είναι τραγικό ότι οι προσδοκίες και η αναμονή δεν έχουν μέχρι σήμερα βρει την απαιτούμενη ανταπόκριση και σεβασμό. Τουναντίον ο εμπαιγμός και η απάνθρωπη μεταχείριση, από πλευράς κατοχικής δύναμης, συνεχίζεται προκαλώντας τεράστιο πόνο και αγωνία στις δοκιμαζόμενες οικογένειες.

Η κατάσταση, δυστυχώς, είναι τραγική και οριακή. Και ο ένοχος έχει όνομα και ταυτότητα. Είναι η κατοχική δύναμη που αρνείται να συνεργαστεί με ειλικρίνεια και ανθρωπισμό στην επίλυση έστω της ανθρωπιστικής πτυχής της τραγωδίας των αγνοουμένων.

Τα προβλήματα είναι πολλά και σοβαρά. Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια δραματική μείωση στον εντοπισμό λειψάνων. Ως συνεπακόλουθο υπήρξε και δραματική μείωση στον αριθμό των ταυτοποιήσεων. Αιτία της απαράδεκτης αυτής κατάστασης είναι η απάνθρωπη πολιτική που ακολουθεί η κατοχική δύναμη. Θα αναφερθώ μόνο σε μερικά παραδείγματα. Η Τουρκία αρνείται να συνεργαστεί στη μελέτη των στρατιωτικών αρχείων της παρά τη συμφωνία που έχει υπάρξει στα πλαίσια της ΔΕΑ, στην υπόδειξη μαζικών χώρων ταφής από τις περισυλλογές που έγιναν από τα πεδία των μαχών καθώς και στην υπόδειξη των χώρων που έχουν επαναταφεί τα λείψανα που σκόπιμα μετακινήθηκαν από τους πρωτογενείς χώρους ταφής από τον τουρκικό στρατό.

Οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες της Τουρκίας είναι ξεκάθαρες και έχουν αποφασιστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αν και έχουν παρέλθει σχεδόν 20 χρόνια από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η Τουρκία με περιφρόνηση εξακολουθεί να αρνείται την υλοποίηση των αποφάσεων του ΕΔΑΔ την στιγμή μάλιστα που παρουσιάζεται ότι τάχατες προσδοκά να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Τι υποκρισία, τι θράσος και τι εμπαιγμός! Από την μια περιφρονεί με αλαζονεία τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και από την άλλη παρουσιάζεται ως μέλος της πολιτισμένης ανθρωπότητας!

Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις της Τουρκίας απέναντι στις οικογένειες των αγνοουμένων είναι βαριές και ασήκωτες. Δεν θέλω να δημιουργήσω οποιεσδήποτε προσδοκίες για πρόοδο. Η οποιαδήποτε πρόοδος στο σημείο που έχουμε φθάσει θα επιτευχθεί εάν και όταν η κατοχική δύναμη συμπεριφερθεί και συνεργαστεί με ειλικρίνεια και ανθρωπισμό. Δεν το έχει πράξει μέχρι στιγμής αλλά οι προσπάθειες μας για να καμφθεί η απάνθρωπη τουρκική αδιαλλαξία συνεχίζονται.

Από πλευράς μας παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα συνεχίζουμε να αναζητούμε τρόπους επίτευξης προόδου προς όφελος των δοκιμαζόμενων οικογενειών. Πρόσφατα το Υπουργικό Συμβούλιο συνομολόγησε ένα σχέδιο δράσης για προώθηση του θέματος των αγνοουμένων τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου. Θέλω όμως να διευκρινίσω και να τονίσω ότι οι δικές μας προσπάθειες με κανένα τρόπο δεν μπορούν να εκληφθούν ότι αποτελούν υποκατάστατο των υποχρεώσεων και ευθυνών της κατοχικής δύναμης. Αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες λόγω και της τραγικής κατάστασης που επικρατεί αλλά οι δικές μας ενέργειες και πράξεις είναι βοηθητικές και δεν μπορούν χωρίς τη συνεργασία της κατοχικής δύναμης να επιτύχουν την αναγκαία πρόοδο για επίλυση έστω της ανθρωπιστικής πτυχής της τραγωδίας των αγνοουμένων.  Δυστυχώς, έχουν επηρεαστεί τους τελευταίους μήνες λόγω της πανδημίας.

Θέλω επίσης να ξεκαθαρίσω και να τονίσω ότι η Κυπριακή Δημοκρατία λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα και προβαίνει σε όλες τις ανθρωπιστικές ενέργειες για τη λύση των υποθέσεων των Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων. Ο πόνος της μάνας είναι ο ίδιος ανεξάρτητα εάν είσαι Ελληνοκύπριος, Ελλαδίτης ή Τουρκοκύπριος. Οι προσπάθειές μας οδηγούνται από τις πανανθρώπινες αρχές ανθρωπισμού και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι για το λόγο αυτό που η πλειοψηφία των υποθέσεων των Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων έχει ήδη διευκρινιστεί.

Αγαπητοί φίλοι,

Με ειλικρίνεια και σεβασμό σας έχω ενημερώσει για την τραγική κατάσταση που βρίσκονται οι προσπάθειές μας για επίλυση της τραγωδίας των αγνοουμένων λόγω και θέλω να το τονίσω αυτό, της τουρκικής αδιαλλαξίας. Ανεξάρτητα όμως από τα προβλήματα και τις δυσκολίες, σε συνεργασία με τους δοκιμαζόμενους συγγενείς και τους εκπροσώπους τους,  συνεχίζουμε και θα πρέπει να συνεχίσουμε τον ιερό αυτό αγώνα μέχρι τη διευκρίνιση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου μας. Αυτό επιτάσσει η ιστορία μας και το καθήκον μας απέναντι σ’ αυτούς που χάθηκαν υπερασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας. Στο πλαίσιο του αγώνα αυτού, η δική σας συμμετοχή και συνεισφορά είναι αναμφισβήτητα ουσιαστική και αναγκαία. Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορούν να γίνουν στις χώρες που βρίσκεστε με τις κυβερνήσεις και τα άλλα θεσμικά όργανα ώστε να εξασκηθούν οι αναγκαίες πιέσεις για να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία. Το γραφείο μου και εγώ προσωπικά είμαι στη διάθεση σας να σας παράσχω τα αναγκαία στοιχεία και πληροφορίες για τις δικές σας ενέργειες. Είναι εθνικό αλλά και ανθρώπινο χρέος και καθήκον όλων μας απέναντι στις οικογένειες των αγνοουμένων και στην ιστορία μας να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τις προσπάθειές μας.

Σας ευχαριστώ.

                                                                                       ---------------------

ΡΜ/ΕΙ