Ανακοινωθέντα

Προ της όποιας άλλης αναφοράς, θα ήθελα θερμά να καλωσορίσω τους συγγενείς του αείμνηστου Λοχαγού Χαράλαμπου Χαραλάμπους, εκφράζοντας τις ειλικρινείς απολογίες της Πολιτείας για την οδύνη, αλλά και δικαιολογημένη πικρία που προκλήθηκε έως ότου αναγνωριστεί το αυτονόητο:

Το μεγαλείο της ψυχής και η αυτοθυσία του Χαράλαμπου για να σώσει τις ζωές τεσσάρων συναδέλφων του.

Είναι για αυτό που, αν και αναγνωρίζουμε πως αυτό δεν απαλύνει  τον πόνο της απώλειας του αγαπημένου σας, ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης, εκτίμησης και τιμής της εν ώρα καθήκοντος θυσίας του ήρωα Χαράλαμπου, του απονέμεται σήμερα μετά θάνατον το μετάλλιο «Αλτρουισμού και Αυτοθυσίας».

Ο Χαράλαμπος Χαραλάμπους, χαρακτηριζόμενος από ιδιαίτερη φιλοπατρία και εκλαμβάνοντας την προς την πατρίδα υπηρεσία του ως ύψιστο καθήκον, έταξε εαυτόν εις τη διάθεση της υψηλής αποστολής του.

Προς τούτο, επέδειξε υπέρμετρο ζήλο, αφοσίωση και επαγγελματισμό, εργαζόμενος με υπευθυνότητα και μεθοδικότητα προκειμένου να υπάρξει επαρκής εκπαίδευση των υφιστάμενών του και επαύξηση της επιχειρησιακής ετοιμότητας της Μονάδος του και ευρύτερα της Εθνικής Φρουράς.

Αναλόγως έπραξε και το πρωινό της 5^ης Νοεμβρίου του 2009, τιμώντας τον όρκο που έδωσε ως αξιωματικός της Εθνικής Φρουράς, αλλά και προς υπεράσπιση της πατρίδας του.

Παραμένοντας με αυταπάρνηση απαρασάλευτα πιστός στο καθήκον που ανέλαβε, πρόσφερε τη δική του ζωή για τη διάσωση της ζωής των στρατιωτών του, αλλά και για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος.

Η πέραν πάσης αμφιβολίας συνειδητή του θυσία εν καιρώ ειρήνης, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος των αλυσιδωτών συνεπειών που θα ακολουθούσαν μιας πιθανής μεγαλύτερης έκρηξης, προσλαμβάνει διαστάσεις εθνικού περιεχομένου.

Το βαθύτερο αυτό νόημα και η παρακαταθήκη των αρχών και αξιών που άφησε με τη θυσία του, καθίστανται, την ίδια στιγμή, φωτεινός φάρος και πρότυπο για τον καθένα που ορίστηκε να υπηρετεί την πατρίδα.

Προ κάθε άλλου όμως, υποχρεώνει την Πολιτεία να αναλογιστεί το δικό της χρέος έναντι στη θυσία όλων όσοι με αυταπάρνηση προέκριναν την εκπλήρωση του καθήκοντος απέναντι της.

Καθήκον και υποχρέωση μας είναι να διατηρήσουμε την ετοιμότητα όλων όσοι εργάζονται σε παρόμοιες θέσεις, θωρακίζοντας την απρόσκοπτη και υπό συνθήκες πλήρους ασφάλειας, εκπλήρωση της αποστολής τους.

 Ένα χρέος που υποδεικνύει επίσης την ευθύνη που έχουμε, ως οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα που έχει ο κάθε πολίτης να προοδεύει, να νιώθει ασφαλής, να ευημερεί σε μία σύγχρονη και ευνομούμενη Πολιτεία.

Σεβαστοί γονείς του Χαραλάμπου, αγαπητή Δήμητρα και αγαπητέ Μιχάλη, η θυσία του Χαράλαμπου, όπως και αυτή άλλων στελεχών που χάθηκαν σε περίοδο ειρήνης, είναι το βαρύ τίμημα που πληρώνετε εσείς, οι οικογένειές τους, αλλά και η Εθνική Φρουρά.

Την ίδια ώρα, η συνειδητή πορεία που ακολούθησαν προς τον θάνατο, δεν μπορεί παρά να συνιστά για εσάς τη μέγιστη τιμή. Τιμή για το ήθος και το φρόνημα που επέδειξαν, κερδίζοντας, δικαίως, μία θέση στο πάνθεο των ηρώων.

Η μετά θάνατον αυτή τιμή είναι ένδειξη της υπέρτατης ευγνωμοσύνης και αναγνώρισης ολόκληρης της Πολιτείας και του λαού, εκφράζει και αντανακλά τον οφειλόμενο σεβασμό για την ανεκτίμητη προσφορά του Χαράλαμπου στην πατρίδα.

Ολοκληρώνω με την παράγραφο από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, «Αποχαιρετισμός, που η αδελφή του Άντρη επέλεξε για να χαρακτηρίσει τη  θυσία, τον ηρωισμό του αγαπημένου της αδελφού:

«Ναι, η πιο μεγάλη πράξη της ζωής μας είναι η απόφαση του θανάτου μας, Όταν υπάρχει κάποια διέξοδος όταν μπορείς και να τον αποφύγεις, και συ τον διαλέγεις σαν τιμή και σα χρέος για τους άλλους, πιο πέρα απ’ τις ανάγκες σου. Όποιος μπορεί να νικήσει μια στιγμή τη ζωή του Νικάει και το θάνατο. Το’ μαθα».

(ΡΜ/ΝΓ/ΕΧΡ)