Cookies management by TermsFeed Cookie Consent
Τελευταίες Ειδήσεις

Ανακοινωθέντα

13-02-2020 12:09

Ομιλία Επιτρόπου Προεδρίας κ. Φώτη Φωτίου στην τελετή παράδοσης λειψάνων του Αντ/γου Γεώργιου Κατσάνη, πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή 1974

Με την καρδιά και την ψυχή να αναταράσσονται από το δέος και τη συγκίνηση της ιστορικής αυτής στιγμής αποδίδουμε σήμερα με ευλάβεια και απεριόριστο σεβασμό τις πρέπουσες τιμές στον πεσόντα της τουρκικής εισβολής του 1974, ηρωικά μαχόμενο, Διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών, Αντιστράτηγο Γεώργιο Κατσάνη.

Παραδίδουμε σήμερα στην οικογένεια, αλλά και σε ολόκληρο τον ελληνισμό με ανάμεικτα συναισθήματα θλίψης, συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας τα ιερά οστά του Ήρωα, Γεώργιου Κατσάνη που πότισε με το αίμα και την αδιαμφισβήτητη θυσία του τα χώματα του Πενταδακτύλου, υπαγορεύοντας στην μοίρα και στην ιστορία του ελληνισμού, πως «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Η έμπρακτη φιλοπατρία, η αυθυπέρβασή του, η συνέπεια και η αφοσίωσή του στο καθήκον, καθώς και η εκούσια και μεγάλη απόφαση της θυσίας του, τον μεταμόρφωσαν σε αδάμαστο πολεμιστή και δάσκαλο αρετής, που αξιώθηκε να κατακτήσει το φωτοστέφανο του Ήρωα.

Η ισχυρή του βούληση, η γενναιότητα, η επιμονή και η αποφασιστικότητα, που επέδειξε στις σκληρές ώρες του πολέμου, επιβεβαιώνονται μέσα από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες των συμπολεμιστών του, που λειτουργούσαν υπό την καθοδήγηση και τις διαταγές του, και οι οποίοι μιλούν με συγκίνηση, θαυμασμό και περηφάνεια για τον Διοικητή, που αντίκρυσε με περιφρόνηση τον θάνατο και πολέμησε με ανδρεία, παλληκαριά και ευψυχία για κάποιον ανώτερο σκοπό!

Συνειδητά, λοιπόν, θυσίασε τη ζωή του και κέρδισε επάξια θέση στο ηρωικό πάνθεον της φυλής μας.  Όπως υπερτονίζει ο Θουκυδίδης, ο πιο λαμπρός τάφος δεν είναι εκεί  που είναι θαμμένοι, αλλά εκεί που η δόξα τους παραμένει και μνημονεύεται αιώνια σε κάθε ευκαιρία.  Το «ανδρών γάρ επιφανών πάσα γη ταφος» , θα πρέπει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι και της δικής μας εθνικής συνείδησης.

Ο Γεώργιος Κατσάνης, του Χρήστου και της Αγγελικής, γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, στις 5 Αυγούστου 1934. Ολοκληρώνοντας το Δημοτικό Σχολείο, φοίτησε στο 3ο Γυμνάσιο Αρρένων. Σε ηλικία 14 χρονών, εντάχθηκε στο τμήμα Στίβου του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, όπου εξελίχθηκε σε σπουδαίο αθλητή, με σημαντικές διακρίσεις στα 100μ., τα 200μ., τη σκυταλοδρομία και το μήκος.

Το 1952 εισήχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και το 1956 τοποθετήθηκε στο Σώμα Ειδικών Δυνάμεων Καταδρομών. Παντρεύτηκε την αγαπημένη του Εριφύλλη, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, την Αγγελική και την Ευανθία.

Το 1973 μετατίθεται για δεύτερη φορά στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς αφού προηγήθηκε η υπηρεσία του την περίοδο 1963-1965 και υπηρετώντας με τον βαθμό του Ταγματάρχη, διορίζεται Διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών, η έδρα της οποίας βρισκόταν στο Πέλλα Πάις.

Με το ήθος, την αξιοπρέπεια και τον πατριωτισμό που τον διέκριναν κατάφερε, πολύ σύντομα, να κερδίσει την αγάπη και την εκτίμηση των ανδρών της Μοίρας.

Στις 20 Ιουλίου 1974, ημέρα έναρξης της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ο Γεώργιος Κατσάνης βρισκόταν στην έδρα της Μοίρας. Αφού συνομίλησε με τους αξιωματικούς και τους υπόλοιπους άνδρες του, ανέμενε τους εφέδρους, οι οποίοι επρόκειτο να καταταγούν για να οργανώσει τις αποστολές της Μοίρας. Οι έφεδροι ωστόσο, στην πορεία τους προς την 33η Μοίρα Καταδρομών, δέχθηκαν επιθέσεις από την τουρκική πολεμική αεροπορία, γεγονός που δεν επέτρεψε να φτάσουν όλοι και έγκαιρα στον προορισμό τους.

Την ίδια κιόλας μέρα, σαν σωστός και καλός ηγήτορας, εμψύχωνε και ενημέρωνε τους άνδρες της Μοίρας για τον σκοπό και τη μεγάλη σημασία των αποστολών τους. Ο ίδιος, διοικώντας δια του παραδείγματος, τέθηκε επικεφαλής αποστολής εξουδετέρωσης τουρκικών φυλακίων στην περιοχή του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα στον Πενταδάκτυλο.

Η περιοχή Μπογαζίου- Κερύνειας- κάστρου Αγίου Ιλαρίωνα- είχε πολύ μεγάλη στρατιωτική σημασία, αφού δέσποζε της διάβασης Αγύρτας και από το κάστρο υπήρχε οπτική επαφή με την ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας.

Ο Διοικητής Κατσάνης με την ομάδα του έφτασε στην περιοχή του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα, στα υψώματα Πετρομούθια. Λίγο πριν βραδιάσει, την 20η Ιουλίου 1974, κατέστρωσαν τα σχέδια δράσης  για εξουδετέρωση των τουρκικών φυλακίων, τα οποία ήταν πλήρως εξοπλισμένα. Όταν βράδιασε για τα καλά, άρχισαν οι πολεμικές επιχειρήσεις στα υψώματα Πετρομούθια.  Ξημερώματα της επόμενης μέρας, 21ης Ιουλίου 1974 και ενώ οι άνδρες της 33ης Μοίρας Καταδρομών, εν μέσω συνεχόμενης ανταλλαγής πυρών, εξουδετέρωσαν τα τουρκικά φυλάκια στο ύψωμα Πετρομούθια, ο Διοικητής Γεώργιος Κατσάνης, ηρωικώς μαχόμενος, τραυματίστηκε θανάσιμα. Οι πιστοί του άνδρες, οι οποίοι πολεμούσαν στο πλευρό του και υπό τις διαταγές του, συντετριμμένοι, προσπάθησαν να πλησιάσουν και να παραλάβουν το άψυχο σώμα του, όπως και των υπόλοιπων πεσόντων, κάτι το οποίο ένεκα της μορφολογίας του εδάφους και των καταιγιστικών πυρών των τούρκων, δεν κατέστη δυνατόν κάτι το οποίο βασάνιζε για χρόνια τη συνείδηση και την ψύχη τους. Ακολούθως οι άνδρες της Μοίρας καταβεβλημένοι και άφωνοι απομακρύνθηκαν από το φονικό σημείο επέστρεψαν στην βάση τους στο Πέλλα Πάις, όπου και ανασυγκροτήθηκαν.

Σήμερα, 46 ολόκληρα χρόνια μετά, η λατρεμένη οικογένειά του παραλαμβάνει τα ιερά οστά του δικού της ανθρώπου, ένα ολόκληρο έθνος υποκλίνεται με ευγνωμοσύνη και σεβασμό στη θυσία του, αναγνωρίζοντας και εκθειάζοντας το μεγαλείο των ηθικών αξιών που τον διέκριναν, καθώς και τον αδιαμφησβήτητο ηρωισμό του.

Ωστόσο, η σημερινή τελετή αποκτά πρόσθετη αξία και για τους άνδρες του, που είχαν την τιμή να πολεμήσουν στο πλευρό του και που έδωσαν μία υπόσχεση, διά στόματος του τότε υποδιοικητή της Μοίρας, Ευάγγελου Μαντζουράτου, ο οποίος μεταξύ άλλων καταθέτει σε μία μαρτυρία του:

«Ο αείμνηστος Γεώργιος Κατσάνης, πέρασε την πύλη των Αθανάτων. Πίστεψε στην ελευθερία της Κύπρου και έχυσε το αίμα του. Γι’ αυτό αιώνια θα σ’ ευγνωμονούμε. Σου χρωστάμε την Κερύνεια ελεύθερη. Το σπουδαιότερο, οφείλουμε την ταφή σου! Συγχώρησέ μας για την εγκατάλειψη του άψυχου κορμιού σου. Σε αφήσαμε ψηλά στον Πενταδάκτυλο, ανάμεσα στις άγριες κορφές του Άγιου Ιλαρίωνα, στα χέρια των Τούρκων. Πίστεψέ μας, πραγματικά προσπαθήσαμε, μα δεν τα καταφέραμε. Φάνηκες κατά πολύ ανώτερός μας. Ελπίζουμε η ψυχή σου να μας συγχωρέσει. Αιωνία ας είναι η μνήμη σου!»

Τα οστά του πεσόντα, Γεώργιου Κατσάνη, εντοπίστηκαν την περίοδο 2017, σε ομαδικό τάφο, μαζί με τα οστά επτά άλλων ηρώων μας, στην περιοχή Αγίου Ιλαρίωνα- Πέλλα Πάις μέσα από το πρόγραμμα της ΔΕΑ.

Η οικογένειά του ενημερώθηκε για την ταυτοποίηση των οστών του και έτσι σήμερα παρίσταται στον επίλογο ενός δράματος, που συνόδευε την κάθε μέρα της ζωής τους από το τραγικό εκείνο καλοκαίρι του 1974.  Η αγαπημένη του σύζυγος Εριφύλλη, πιστή στην ανάμνησή του, επέδειξε αστείρευτη δύναμη, υπομονή και κουράγιο, μεγαλώνοντας με αφοσίωση και αξιοπρέπεια τις δύο τους κόρες, Αγγελική και Ευανθία.

Δυο παιδιά που βίωσαν τον ακατανόητο στην παιδική ψυχή τους παραλογισμό του πολέμου, έζησαν την ορφάνια και στερήθηκαν την παρουσία ενός καθόλα άξιου πατέρα, η απώλεια του οποίου, αν και δυσαναπλήρωτη, άφησε πίσω της παρακαταθήκη και βαριά κληρονομιά μια ανυπέρβλητη και ανιδιοτελή θυσία, που αποτελεί ιερό σύμβολο δόξας και τιμής, όχι μόνο για την οικογένειά του, μα για ολόκληρο το έθνος μας.

Κύριε Υφυπουργέ Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας

Μέσα από τη σεμνή και ιερή αυτή τελετή, διαχέονται αβίαστα οι στενοί και διαχρονικοί συναισθηματικοί δεσμοί, οι οποίοι συνδέουν τον ευρύτερο μητροπολιτικό ελληνισμό με τη Μεγαλόνησο.

Η κοινή ιστορία των εθνικών μας αγώνων συμπορεύεται και συνταυτίζεται, έχοντας πάντοτε ως πρωταρχικό στόχο τον αγώνα να διατηρήσουμε ανόθευτο τον εθνικό μας πολιτισμό και άσβεστα τα ιδανικά της πατρίδας. Το τίμημα είναι βαρύ και μεγάλο, γιατί η ελληνική ιστορία στο σύνολό της απέδειξε ότι διαθέτει άξιους και ακλόνητους φρουρούς των συνόρων μα κυρίως των εθνικών ιδανικών της.

Οι θυσίες και το αγωνιστικό φρόνημα των Ηρώων μας έχουν καταγραφεί με χρυσά γράμματα στην μακραίωνη ιστορία μας και αποδεικνύουν ότι ο Ελληνισμός διαθέτει τεράστια αποθέματα ψυχικού μεγαλείου.

Σήμερα, 46 χρόνια μετά τη συμφορά του ’74, η Κύπρος εξακολουθεί να είναι μοιρασμένη.  Κάθε μέρα που περνά η ψυχή και η καρδιά μας παραμένουν προσηλωμένες στον στόχο μας για τερματισμό της κατοχής και κατάργηση του συμβόλου του διαχωρισμού που είναι χαραγμένο στον Πενταδάκτυλο και διαπερνά τα σπλάχνα της μαρτυρικής μας γης. Την ιδία ώρα η Ελλάδα δοκιμάζεται καθημερινά με ποικίλες προκλήσεις.

Θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή, να επαναβεβαιώσω τη βούληση και την αποφασιστικότητα  του Προέδρου της Δημοκρατίας να εργαστεί για την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού προβλήματος, που θα απαλλάσσει τον τόπο από στρατεύματα κατοχής, εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα. Μιας λύσης, απόλυτα εναρμονισμένης με το Διεθνές Δίκαιο, τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Την ίδια ώρα, διαβεβαιώνουμε ότι θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να αγωνιζόμαστε για τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται ακόμη 47 εξ Ελλάδος αδελφοί μας. Οι αγνοούμενοί μας, και κατ’ επέκταση οι οικογένειές τους, αποτελούν την τραγικότερη πτυχή των δεινών που επέφερε η τουρκική εισβολή του 1974.

Εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη, αλλά και ολόκληρου του κυπριακού ελληνισμού απευθύνω την εκτίμηση και τη συμπαράστασή μας στο μαρτυρικό αγώνα που βιώνουν και διαβεβαιώνω για μία ακόμη φορά ότι οι προσπάθειες για διακρίβωση της τύχης των αγαπημένων τους προσώπων θα συνεχιστούν για όσο χρειαστεί, με υψηλό αίσθημα ευθύνης και προσήλωσης σε μία αποστολή, την οποία ωστόσο δυσχεραίνει η άκαμπτη και αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας.

Αγαπημένοι μας Αγγελική (Λίνα), Ευανθία (Εύη) και Φώτη

Τα λόγια μπορούν να δώσουν, μόνο για λίγο, βάλσαμο στην πονεμένη σας ψυχή. Πίσω από τη σημερινή τελετή, προβάλουν χρόνια ανείπωτου πόνου και δυστυχίας, χρόνια που πέρασαν με πολλά ερωτηματικά και μεγάλο παράπονο.

Σας ευχαριστούμε που βρίσκεστε σήμερα μαζί μας.  Από τα βάθη της ψυχής μας εκφράζουμε την εκτίμηση και τον θαυμασμό μας για την υπομονή, την δύναμη και την καρτερία που έχετε επιδείξει.

Η Κύπρος υποκλίνεται μπροστά σας.  Και για σας προσεύχεται την εκ Θεού παρηγοριά και για τον δικό σας άνθρωπο, τον ήρωα πατέρασας,της ψυχής του το γαλήνεμα.

Ο πόθος της προσφοράς προς την πατρίδα και η εκπλήρωση του χρέους, ταυτίστηκε απόλυτα με την ένδοξη θυσία του. Ως ταπεινοί προσκυνητές της μεγάλης θυσίας και προσφοράς του, αναγνωρίζοντας το μεγαλείο της αθάνατης ψυχής του κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του Διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών Αντιστράτηγου Γεώργιου Κατσάνη του Χρήστου και της Αγγελικής.

Αιωνία και τιμημένη. 

(ΡΜ/ΣΣ/ΕΙ)