Ανακοινωθέντα

Η σημερινή μέρα έχει καθιερωθεί στην πατρίδα μας ως Hμέρα Aγνοουμένων. Σαν σήμερα στις 29 Οκτωβρίου 1974, ολοκληρώθηκε στην Κύπρο η ανταλλαγή των αιχμαλώτων της τουρκικής εισβολής. Ήταν η απαρχή της τραγωδίας των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής και των οικογενειών τους. Μιας τραγωδίας που βίωσαν και δυστυχώς βιώνουν καθημερινά για σχεδόν μισό αιώνα εκατοντάδες οικογένειες των αγνοουμένων μας.

Είναι μια δύσκολη μέρα για όλους μας. Μια μέρα θύμησης και τιμής, αλλά προπαντός ευθύνης. Τιμούμε και θυμόμαστε σήμερα όλους εκείνους που το προδομένο καλοκαίρι του 1974 παρέμειναν στις επάλξεις και αγωνίστηκαν πειθόμενοι τοις κείνων ρήμασι. Είναι, όμως, και μια μέρα ευθύνης για όλους εμάς να συνεχίσουμε μαζί με τις οικογένειες των αγνοουμένων τον δύσκολο, αλλά και ιερό αγώνα για την πλήρη διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου μας.

Έχουν παρέλθει 46 χρόνια από τον χρόνο εξαφάνισης των αγνοουμένων μας της τουρκικής εισβολής. Παρά τις συνεχείς και έντονες προσπάθειες της πολιτείας εξακολουθούν μέχρι σήμερα να αγνοούνται πέραν των 800 συμπατριωτών μας. Ο πόνος των οικογενειών παραμένει αβάστακτος και το καθημερινό τους μαρτύριο βαρύ και ασήκωτο.

Ο ένοχος για την απαράδεκτη και απάνθρωπη αυτή κατάσταση έχει όνομα. Είναι η κατοχική δύναμη που αρνείται να συνεργαστεί με ειλικρίνεια και ανθρωπισμό για την επίλυση της τραγωδίας των αγνοουμένων. Είναι η Τουρκία που αρνείται να καταθέσει τις πληροφορίες από τα στρατιωτικά της αρχεία καθώς και τις πληροφορίες για ομαδικούς τάφους, που δημιούργησε ο κατοχικός στρατός από τις περισυλλογές από τα πεδία των μαχών. Ταυτόχρονα, η κατοχική δύναμη αρνείται να δώσει τις πληροφορίες για το διπλό έγκλημα της σκόπιμης μετακίνησης των λειψάνων από τους πρωτογενείς χώρους ταφής. Ο τουρκικός στρατός συνεχίζει να θέτει προσκόμματα και δυσκολίες για έρευνες και εκταφές σε περιοχές που αυθαίρετα χαρακτηρίζει ως στρατιωτικές ζώνες. Η ίδια συμπεριφορά της Τουρκίας, δυστυχώς, επιδεικνύεται και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και άλλων διεθνών οργανισμών, όπου με προκλητικό τρόπο και αλαζονεία περιφρονεί τη διεθνή νομιμότητα και τις αρχές και αξίες της πολιτισμένης ανθρωπότητας.

Εμείς, από πλευράς μας συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε, παρά τις αντιξοότητες και της άρνησης της κατοχικής δύναμης να συνεργαστεί, τον ιερό και τίμιο αγώνα μας. Αυτό αποτελεί ιστορική επιταγή και χρέος. Ταυτόχρονα, όμως, η διεθνής κοινότητα και ειδικά τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν τις δικές τους ευθύνες και υποχρεώσεις. Είναι επάναγκες, έστω και τώρα, η διεθνής κοινότητα να ασκήσει τις αναγκαίες πιέσεις προς την κατοχική δύναμη για να συνεργαστεί. Η οικουμενική, και όχι επιλεκτική, διασφάλιση και σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση όλων, χωρίς σκοπιμότητες και τακτικισμούς.

(ΡΜ/ΙΚ/ΣΧ)