Ανακοινωθέντα

Είναι με πόνο ψυχής που απευθύνω αυτά τα λόγια εκ μέρους της Πολιτείας στην κηδεία ενός ακόμη συμπατριώτη μας που έχασε τη ζωή του πριν από 46 χρόνια, σε συνθήκες πρωτόγνωρες τότε για την πατρίδα μας, και ιδιαίτερα θλιβερές, συνεπεία της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Αποχαιρετούμε σήμερα και αποδίδουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον Λούκα Κόκκινο, τα οστά του οποίου εντοπίστηκαν σε περιοχή του χωριού του, της Έγκωμης Αμμοχώστου, όπου διέμενε με την οικογένεια του.  

Γεννήθηκε εκεί, την 1η Ιουλίου 1891. Ήταν ένας αρκετά ηλικιωμένος άνθρωπος με προβλήματα στην υγεία του, που, παρά την ηλικία του, βίωσε με έντονο και αυτός τρόπο τις δραματικές συνθήκες στις οποίες περιήλθε η Κύπρος το 1974.

Συνθήκες, σημαντικό μέρος των οποίων, εξακολουθούν, δυστυχώς, να βιώνουν και οι νεότερες γενιές λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής μεγάλου τμήματος των εδαφών μας.

Εκεί, στις κατεχόμενες πόλεις και τα χωριά μας οδηγείται σήμερα η σκέψη μας.  Οι περισσότερες οικογένειες βίωσαν τότε τις επιπτώσεις της εισβολής και κατοχής με αγωνία και μεγάλο φόβο και πόνο.

Θρήνησαν και αναζητούσαν δικούς τους, εξαναγκάστηκαν με τη βία να εγκαταλείψουν όπως- όπως τα σπίτια και τις περιουσίες τους, έγιναν μάρτυρες της αγριότητας με την οποία συμπεριφέρθηκαν σε συμπατριώτες μας οι στρατιώτες του Αττίλα μαζί με Τουρκοκύπριους εξτρεμιστές που ποτίζονταν για χρόνια με το δηλητήριο του μίσους κατά των Ελληνοκυπρίων.

Πολλοί μαρτύρησαν τότε στα χέρια τους, και πολλοί εξακολουθούν να αγνοούνται. Παρά τις τόσες προσπάθειες που έγιναν,  809 συμπατριώτες μας εξακολουθούν να βρίσκονται ακόμη στο θλιβερό κατάλογο των αγνοουμένων, με την Τουρκία να μην ανταποκρίνεται στις συνεχείς εκκλήσεις να συνεργαστεί στο βαθμό που επιβάλλεται, προκειμένου να τερματιστεί το ανθρωπιστικό αυτό πρόβλημα της Κύπρου.

Αντί των ανθρωπιστικών κριτηρίων που θέτει πάνω απ’ όλα η δική μας πλευρά, η Τουρκία θέτει ως δική της προτεραιότητα την απόκρυψη των τεράστιων ευθυνών της, όπως και των ενοχών της, για το δράμα των αγνοουμένων και των συγγενών τους. Των συγγενών, που πολλοί,  ολοκληρώνοντας το δικό τους κύκλο ζωής, φεύγουν χωρίς να μπορέσουν να πάρουν απαντήσεις για την εξαφάνιση των αγαπημένων τους και να τους κατευοδώσουν στην αιώνια ζωή, σύμφωνα με τη ιερά πίστη και τις παραδόσεις μας.

Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Λουκά Κόκκινου. Κατευοδώνοντας τον σήμερα, σημειώνουμε την απουσία των τριών μεγαλυτέρων σε ηλικία παιδιών του. Του Ανδρέα, του Παναγιώτη και του Νικόλα που δεν είναι πια στη ζωή. Είναι όμως μαζί μας πέντε από τα άλλα παιδιά του που απέκτησε με τη σύζυγο του Κατερίνα, συγκεκριμένα τη Μαρία, την Παρασκευή, τον Ηλία, τον Κυριάκο και την Ελευθερία, όπως και πολλά εγγόνια και δισέγγονα του, με τους οποίους προσευχόμαστε μαζί για την ανάπαυση της ψυχής του.

Το μεγάλο κακό για την οικογένεια του Λουκά Κόκκινου, ήρθε κατά την έναρξη της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής, στις 14 Αυγούστου 1974. Πρωί πρωί της ημέρας εκείνης, και με τις πρώτες πληροφορίες για την προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων στα χωριά της Μεσαορίας μετά το σπάσιμο της αμυντικής γραμμής της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή της Μιας Μηλιάς,   πολλοί κάτοικοι της Έγκωμης Αμμοχώστου την εγκατέλειψαν αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο.

Ο ίδιος ο Κόκκινος παρέμεινε όμως στο σπίτι του μαζί με τη σύζυγο του και μία από τις κόρες του. Τα τουρκικά στρατεύματα εισήλθαν τελικά στην Έγκωμη στις 16 Αυγούστου. Τα μεσάνυκτα της 18^ης Αυγούστου, η σύζυγος και η κόρη του κατάφεραν να εγκαταλείψουν το χωριό τους  και χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους Τούρκους μετέβηκαν στην Αχερίτου και στη συνέχεια στο Δασάκι Άχνας.

Ο ίδιος όμως ο Λουκάς Κόκκινος λόγω κατάγματος του ποδιού του, δεν μπόρεσε να τους ακολουθήσει και έκτοτε δεν έδωσε σημεία ζωής.

Τα οστά του εντοπίστηκαν το 2019 στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης οστών της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Κυρίες και Κύριοι,

Σήμερα, 37 χρόνια από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους, στις 15 Νοεμβρίου 1983, το οποίο σε συνέχεια της τουρκικής εισβολής υπήρξε η αποκορύφωση της εφαρμογής των επεκτατικών και διχοτομικών σχεδίων της Άγκυρας, διερχόμαστε μια λεπτή όσο και κρίσιμη πάλι φάση του Κυπριακού.

Βρισκόμενοι, ιδιαίτερα, στα αρχικά στάδια της διερεύνησης, από το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών κ. Αντόνιο Γκουτέρες, του στόχου της σύγκλησης μια νέας πενταμερούς διάσκεψης προς επίτευξη μιας συνολικής και κοινά αποδεκτής λύσης του Κυπριακού Προβλήματος, επιδιώκουμε να ξεπεράσουμε τα δεινά που επισωρεύτηκαν στη δραματική πορεία μας των τελευταίων χρόνων και να  ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο με καινούργιες προοπτικές για την Κύπρο και όλους τους νόμιμους κατοίκους της.

Αναμένουμε όμως από την τουρκική πλευρά να επιδείξει την ίδια με μας καλή θέληση και βούληση ώστε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα και να προχωρήσουμε επιτέλους μπροστά.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης έχει κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις της δικής μας πλευράς και είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και στη βάση όσων έχουν ήδη συμφωνηθεί, καθώς και της  συναντίληψης που επιτεύχθηκε πέρσι το Νοέμβριο στο Βερολίνο.

Μας προκαλεί όμως απογοήτευση η στάση της άλλης πλευράς, και ειδικότερα τα όσα προβάλλει και υποστηρίζει ο νέος ηγέτης του ψευδοκράτους, ο κ. Ερσίν Τατάρ, περί αλλαγής του πλαισίου λύσης του Κυπριακού και αναζήτησης άλλων μοντέλων διακυβέρνησης, πέραν εκείνου της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Και αυτά, με δεδομένη και την προκλητική ενέργεια του ανοίγματος του παραλιακού μετώπου της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου. Πρόκειται, ασφαλώς, για ενέργεια που υπονομεύει την επιτυχία της νέας διαπραγματευτικής προσπάθειας, όπως την υπονομεύουν και οι έκνομες ενέργειες της Τουρκίας στην αποκλειστική οικονομική μας ζώνη.

Σε όποια περίπτωση, στόχος μας είναι μια λύση  προς όφελος όλων των Κυπρίων και της ειρήνης στην περιοχή. Μια λύση, βέβαια, που να τερματίζει την κατοχή και να επανενώνει τη χώρα μας χωρίς τις όποιες εξαρτήσεις από τρίτους.

Η Κύπρος επιβάλλεται να γίνει ένα κανονικό κράτος, όπως όλα τα άλλα σύγχρονα κράτη, με ελεύθερη τη βούληση των κατοίκων της να διαμορφώνουν το μέλλον τους προσβλέποντας στο κοινό συμφέρον των ιδίων και μόνο, σε συνθήκες ασφάλειας, δημοκρατίας και κοινής ευημερίας.

Στην επιδίωξη μας αυτή στηριζόμαστε στο διεθνές δίκαιο και ειδικά στις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, καθώς και στο κεκτημένο και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία είμαστε και θα παραμείνουμε ως χώρα πλήρες κράτος-μέλος.

Αυτό είναι το χρέος μας και αυτό θα υπηρετήσουμε.

Αιώνια ας είναι η μνήμη του Λουκά Κόκκινου.

(ΑΤ)