Ανακοινωθέντα

Είναι μεγάλη η συγκίνηση όλων μας, σήμερα εδώ, καθώς απευθύνουμε τον ύστατο χαιρετισμό, για το ταξίδι της επιστροφής του στην πατρώα γη, σε ένα παλληκάρι που σφράγισε με τη δική του θυσία τον ηρωισμό που επεδείχθη απέναντι στα τουρκικά στρατεύματα το καλοκαίρι του 1974.

Τιμούμε τον ήρωα Στυλιανό Καλμπουρτζή, τον Έλληνα αξιωματικό που την πιο κρίσιμη στιγμή, με πλήρη συνείδηση, επέλεξε να θυσιαστεί για την ελευθερία της Κύπρου μας.  Με την αυταπάρνηση και το ήθος του, έδειξε σε όλους εμάς, πως το τίμημα της ελευθερίας είναι πάντα πολύ υψηλό. Ότι το έθνος μας είναι ευλογημένο, γιατί πάντα βρίσκονται παλληκάρια πρόθυμα να εφαρμόσουν όσα ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης όριζε για το πανανθρώπινο αγαθό της ζωής σε μια λεύτερη πατρίδα: «…Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η Πατρίς και σεμνότερον και Αγιότερον εν μείζονι μοίρα και παρά Θεοίς και παρ’ ανθρώποις, τοις νουν έχουσιν».

Έχοντας τη διοίκηση της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, ο Στυλιανός Καλμπουρτζής κατέβαλε υπεράνθρωπη προσπάθεια, βάλλοντας από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των στρατιωτών του. Προηγήθηκαν σκληρές και άνισες μάχες με τα στρατεύματα του Αττίλα στην περιοχή Πενταδακτύλου, μεταξύ Δικώμου και Συγχαρί,  όπου ήταν ταγμένη η μονάδα του.

Ναι, ο Αντισυνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής, που ήταν για πολλά χρόνια από τους πλέον υψηλόβαθμους αγνοούμενους Ελλαδίτες αξιωματικούς, έθεσε το καλό των στρατιωτών του πάνω από το «εγώ». Ένα «εγώ» που εξέλειπε από το λεξιλόγιό του και τη θέση του καταλάμβανε το πατρικό αίσθημα της διαφύλαξης των υφισταμένων του. Με την αυτοθυσία που επέδειξε, έδωσε ζωντανό παράδειγμα που θα παραμείνει εσαεί ως σημείο αναφοράς για τους γενναίους. Αυτούς, που την κρίσιμη στιγμή, σαν πάντα έτοιμοι, κουβαλούν στους ώμους τους την αξιοπρέπεια ενός λαού και ανεβάζουν τη φθαρτή ανθρώπινη ύπαρξη σε άυλα επίπεδα.

Το συγκλονιστικό ποίημα «Αποχαιρετισμός» που έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος, εμπνευσμένος από τη θυσία του Σταυραετού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου, θα μπορούσε να είχε γραφτεί για τον κάθε Σταυραετό της μακραίωνης ιστορίας μας. Για τον κάθε ελεύθερο και δυνατό πνευματικά ηγήτορα, που ανοίγει τα λαβωμένα του φτερά, όχι για να πετάξει μακριά από το πύρωμα της μάχης, αλλά για ν’ αγκαλιάσει και να προστατεύσει τα παιδιά του που κινδυνεύουν. Για να αγκαλιάσει μια Ελλάδα και μια Κύπρο. Όπως ακριβώς έπραξε ο Στυλιανός Καλμπουρτζής. Και ο θάνατος… ο θάνατος δεν έρχεται ποτέ, αφού και αυτός αρνείται να πάρει τέτοια παλληκάρια. Ακουμπά μόνο για λίγο το σώμα, ποτέ όμως την αθάνατη ψυχή τους.

«Αυτή η στιγμή είναι ανεπανάληπτη, γιατί

είναι η αιωνιότητα, κι η αιωνιότητα υπάρχει

και τη δημιουργούμε – δεν επαναλαμβάνεται

σαν κάτι που έρχεται και φεύγει και ξανάρχεται.

Λοιπόν μην κλαίτε».

Σαν άλλος Αυξεντίου, σαν Λεωνίδας στις δικές του Θερμοπύλες, ο Καλμπουρτζής ονειρεύτηκε και πόθησε την ελευθερία. Τίμησε τον όρκο του Έλληνα αξιωματικού και τον μετέτρεψε σε προσωπικό συμβόλαιο τιμής με την πατρίδα.

Ο ήρωας μας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 31 Ιανουαρίου 1921. Το 1945, σε ηλικία 24 ετών, κατετάγη στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις για τριετή εθελοντική υπηρεσία. Την 1η Ιανουαρίου 1947 προήχθη στο βαθμό του Λοχία και την 28η Αυγούστου 1947 προήχθη επ ‘ ανδραγαθία στο βαθμό του επιλοχία και του απονεμήθηκε το Πολεμικό Μετάλλιο Ανδρείας.

Την 1η Μαρτίου 1949 εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε την 17η Αυγούστου 1950 και κατετάγη στο Πεζικό. Την 28η Αυγούστου 1950 ορκίστηκε ανθυπολοχαγός και την 18η Αυγούστου 1952, προήχθη στο βαθμό του υπολοχαγού. Τον Ιούλιο του 1955 παντρεύτηκε τη Βάϊα Γεωργίου Τσαούση, με την οποία απέκτησε δύο θυγατέρες την Αφροδίτη και την Μαρία που είναι σήμερα μαζί μας, μαζί με τον Αντώνη τον σύζυγο της Μαρίας.  Δυστυχώς η αγαπημένη του σύζυγος έφυγε από τη ζωή στις 7 Αυγούστου 1970. Η δεύτερη σύζυγος του Αντιστράτηγου, Ελπίδα, που απεβίωσε δυστυχώς το 2013, μετά την εξαφάνιση του συζύγου της, κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για διακρίβωση της τύχης του. 

Την 1η Δεκεμβρίου 1958 μετατάχθηκε στο Πυροβολικό και την 28η Απριλίου 1959 προήχθη στο βαθμό του Λοχαγού.

Την 18η Αυγούστου 1963 προήχθη στο βαθμό του ταγματάρχη και τρία χρόνια μετά, στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Τον Αύγουστο του 1973, μετατέθηκε στην Κύπρο και ανέλαβε διοικητής της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, η οποία είχε την έδρα της στο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου.

Ο αγώνας της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού (ΜΠΠ), που ενεργούσε την κρίσιμη στιγμή σε συνδυασμό με την 191 Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού για υπεράσπιση της Κύπρου, ήταν άνισος και προδομένος.  Οι δύο μονάδες, στις 23 Ιουλίου 1974 βρέθηκαν σε ενέδρα, εν ώρα κατάπαυσης του πυρός. Η μάχη κράτησε περίπου τέσσερις ώρες και οι πυροβολητές πάλεψαν σώμα με σώμα με Τούρκους καταδρομείς, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν τα πυροβόλα τους, πιστοί στις διαταγές τους.

Οι δύο μονάδες μετρούν 39 πεσόντες και ακόμη 10 αγνοούμενους, αριθμός μεγάλος για μονάδες πυροβολικού. Συνελήφθησαν 48 αιχμάλωτοι, ενώ οι περισσότεροι πυροβολητές τραυματίστηκαν. Στον Στυλιανό Καλπουρτζή, ο τέως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, απένειμε μετά θάνατον τον βαθμό του αντιστρατήγου, κατά τη διάρκεια τελετής αποκαλυπτηρίων προτομής του στην Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο εκεί που θα ταφεί με τις τιμές που αρμόζουν σε ένα ήρωα.  Το όνομα του φέρει και το στρατόπεδο της διοίκησης Πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς, όπου μπροστά  από το μνημείο της μοίρας, δεσπόζει σεμνή προτομή του Στυλιανού Καλμπουρτζή μαζί με επιτύμβιες πλάκες, που περιλαμβάνουν τα ονόματα των πεσόντων και αγνοουμένων.

Η τύχη του αγνοείτο από την 23η Ιουλίου 1974. Λιγοστά από τα ιερά λείψανα του εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο, μαζί με τα οστά τριών άλλων στρατιωτών του στην περιοχή του πεδίου της μάχης στο Συγχαρί στα πλαίσια του προγράμματος της Δ.Ε.Α..

Συντετριμμένοι στεκόμαστε σήμερα μπροστά στη λειψανοθήκη του. Αποχαιρετούμε ακόμη έναν Ελλαδίτη αδελφό μας, που πρόσφερε τον εαυτό του στο θυσιαστήριο της κυπριακής ελευθερίας. Έναν ακόμη από τους αδελφούς μας που η αντρειοσύνη, η μεγαλοψυχία και η αγάπη τους για την πατρίδα και το έθνος, δεν μπορεί να χωρέσουν σε κανένα φέρετρο.

Κύριε Υφυπουργέ Εθνικής Άμυνας της Ελλάδος,

Όλο το είναι μας, συνταράζεται από τα μηνύματα του σημερινού αποχαιρετισμού.  Ελλάδα, Κύπρος. Προαιώνιοι δεσμοί, κοινή εθνική ταυτότητα, μαζί σε όλους τους αγώνες.

Η κοινή ιστορία των εθνικών μας αγώνων συμπορεύεται και συνταυτίζεται, έχοντας πάντοτε ως πρωταρχικό στόχο τον αγώνα να διατηρήσουμε ανόθευτο τον εθνικό μας πολιτισμό και άσβεστα τα ιδανικά της πατρίδας. Το τίμημα είναι βαρύ και μεγάλο, γιατί η ελληνική ιστορία στο σύνολό της απέδειξε ότι διαθέτει άξιους και ακλόνητους φρουρούς των συνόρων μα κυρίως των εθνικών ιδανικών της.

Οι θυσίες και το αγωνιστικό φρόνημα των Ηρώων μας έχουν καταγραφεί με χρυσά γράμματα στην μακραίωνη ιστορία μας και αποδεικνύουν ότι ο Ελληνισμός διαθέτει τεράστια αποθέματα ψυχικού μεγαλείου.

Κύπρος και Ελλάδα παραμένουμε προσηλωμένοι στο στόχο για τερματισμό της κατοχής και κατάργηση του συμβόλου του διαχωρισμού που είναι χαραγμένο στον Πενταδάκτυλο και διαπερνά τα σπλάχνα της μαρτυρικής μας γης. Αγωνιζόμαστε για την επανένωση της πατρίδας μας, αγωνιζόμαστε για να πνεύσει παντού ο άνεμος της ελευθερίας στον τόπο μας. Αγωνιζόμαστε για μια λύση χωρίς στρατεύματα κατοχής, χωρίς εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα. Μιας λύσης που να βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με το Διεθνές Δίκαιο, τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Απορρίπτουμε τους τουρκικούς εκβιασμούς και τις απειλές, απορρίπτουμε τις απαράδεκτες και προκλητικές θέσεις που προβάλλονται από την τουρκική και την τουρκοκυπριακή ηγεσία για αποδοχή και αναγνώριση πρώτα της δήθεν κυριαρχικής ισότητας του ψευδοκράτους, παραμένοντας σταθεροί στις θέσεις μας. Απορρίπτουμε και καταγγέλλουμε παντού τις τελευταίες παράνομες, προκλητικές και παράλογες εξαγγελίες της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας για την Αμμόχωστο, εξαγγελίες που προσκρούουν στα ψηφίσματα 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά και αποκαλύπτουν ποιες ήταν πάντα και συνεχίζουν να είναι οι στόχοι και οι προθέσεις της τουρκικής πλευράς.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Η πιο τραγική πτυχή της Κυπριακής τραγωδίας είναι ασφαλώς αυτή των αγνοουμένων μας. Το χρέος μας ιδιαίτερα έναντι των συγγενών, είναι βαρύτατο και θα συνεχίσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα τις προσπάθειες με στόχο τη διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοουμένου μας. Η  απαράδεκτη στάση που συνεχίζει να επιδεικνύει η Τουρκία, συνιστά πρόκληση απέναντι σε όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα.

Σαράντα επτά χρόνια μετά, εξακολουθούν να αγνοούνται 800 τόσοι συμπατριώτες μας. Μεταξύ τους και 47 από τα 83 αδέλφια μας από την Ελλάδα, οι οποίοι ήταν στον αρχικό κατάλογο των αγνοουμένων.  Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης και όλοι μας καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για διακρίβωση της τύχης τους. Ο αγώνας είναι δύσκολος και επίπονος, λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας. Αναγνωρίζοντας όμως το χρέος μας, δεν θα παύσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε, ώστε να πάρουν τις απαντήσεις που απαιτούν και δικαιούνται, όλοι οι συγγενείς των αγνοουμένων μας.

Αγαπητές μου  Αφροδίτη και Μαρία,

Αγαπητέ μου Αντώνη,

Τα λόγια μπορούν να δώσουν, μόνο για λίγο, βάλσαμο στην πονεμένη σας ψυχή.  Πίσω από τη σημερινή τελετή, προβάλουν χρόνια ανείπωτου πόνου και δυστυχίας, χρόνια που πέρασαν με πολλά ερωτηματικά και μεγάλο παράπονο.  

Αποδείξατε ότι έχετε αστείρευτη ψυχική δύναμη και υπομονή.  Όλα αυτά τα χρόνια βιώσατε τον ακατανόητο στην παιδική σας ψυχή παραλογισμό του πολέμου και στερηθήκατε την παρουσία ενός καθόλα άξιου πατέρα.

Η Κύπρος υποκλίνεται μπροστά σας.  Και για σας προσεύχεται την εκ του Θεού παρηγοριά και για το δικό σας άνθρωπο, τον ήρωά σας, της ψυχής του το γαλήνεμα.  Σήμερα πρέπει να νιώθετε περήφανοι για τον άφθαστο ηρωισμό και το μεγαλείο της ψυχής του αγαπημένου σας πατέρα όπως νιώθουμε όλοι.

Αποχαιρετώντας τον Στυλιανό Καλμπουρτζή εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για τη θυσία του, συναισθανόμενοι την οφειλή μας να μην αποδειχθούμε επιλήσμονες και κατώτεροι των περιστάσεων.

Μέχρι να καταργηθεί και να σβήσει το σύμβολο του διαχωρισμού που είναι χαραγμένο στον Πενταδάκτυλο – όπου αγωνίστηκε και θυσιάστηκε ο Στυλιανός Καλμπουρτζής - θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του Διοικητή της 181 ΜΠΠ (Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού) Αντιστράτηγου Στυλιανού Καλμπουρτζή.  

Αιωνία και τιμημένη.

(ΡΜ/ΝΓ/ΣΧ)