Ανακοινωθέντα

Πρόεδρε της Βουλής των Αντιπροσώπων,

Αρχηγέ της Εθνικής Φρουράς,

Σεβαστό ιερατείο,

Φίλε Πρόεδρε της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων,

Φίλοι Δήμαρχοι των κατεχόμενων Δήμων μας,

Εκπρόσωποι των κομμάτων και της πολιτείας,

Κυρίες και κύριοι,

Είναι τιμή για μένα να βρίσκομαι σήμερα εδώ, σε αυτή την τελετή μνήμης και τιμής στον τύμβο της Μακεδονίτισσας που διοργανώνει η Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος δυστυχώς λόγω υποχρέωσης του στο εξωτερικό, δεν μπορούσε να είναι μαζί σας.

Είναι τιμή μου να σμίξω απόψε τη φωνή μου μαζί σας και μαζί, να συζεύξουμε τις μνήμες μας και να τις στρέψουμε στην κατεχόμενη γη μας. Τη γη που αντιστάθηκε σε δεκάδες κατακτητές κατά τη χιλιόχρονη ιστορία αυτού του τόπου και που σήμερα ακόμη αντιστέκεται, παλεύοντας ενάντια στο χρόνο, τη φθορά και τις επιβουλές του κατακτητή.

Η απόδοση τιμών σε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την προάσπιση των ιδανικών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αποτελεί ύψιστο και οφειλόμενο χρέος, αλλά και ελάχιστη ανταπόδοση της προσφοράς προς την πατρίδα. Σε όσους, όπως ο ποιητής ορίζει, «κολύμπησαν στο αίμα της νίκης» «ποτέ το χρέος μη κινούντες», σ΄αυτούς που υπερασπίστηκαν τις αξίες, χωρίς να λογαριάσουν συσχετισμούς δυνάμεων.

Ελληνίδες και Ελληνες,

Το βάρος της κατοχής ζυγίζει ήδη 47 ολόκληρα χρόνια και εμείς πεισματικά αντιστεκόμαστε στη ξηρασία της κόπωσης και της λήθης. Μαχόμαστε την απελπισία και την απογοήτευση, τον πόνο και την πικρία. Μένουμε προσηλωμένοι στο τάμα της επιστροφής και μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά μας το ιστορικό χρέος. Μεγάλη η ευθύνη και ο όρκος δεν παραγράφεται. Γιατί οφείλουμε να τον μεταφέρουμε από γενιά σε γενιά για να κρατήσουμε τον τόπο μας λέφτερο. Γιατί, «η γη δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν. Μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι, να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό, μισό δράμι».

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, αντιμετωπίζοντας τις νέες τουρκικές προκλήσεις για την Αμμόχωστο μας, οφείλουμε αυτή την τιμή στους νεκρούς μάρτυρες και ήρωες μας, που αντιστάθηκαν στη βάρβαρη εισβολή του τουρκικού Αττίλα. Αποτίουμε ελάχιστο φόρο τιμής και αποδίδουμε την οφειλόμενη ευγνωμοσύνη σε όλους όσοι επιτέλεσαν το εθνικό χρέος, ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της αξιοπρέπειας και της περηφάνειας, του ηρωισμού και της αντρειοσύνης.

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι,

Στρέφουμε απόψε τη μνήμη μας και στους εννέα κατεχόμενους Δήμους της Κύπρου μας. Μνήμη που σαν αγέρι περνάει τον κόλπο της Μόρφου, μετουσιώνεται σε ανασασμό του αποβροχάρη αέρα της Λαπήθου και ξεχύνεται στη δροσιά των νερών του Καραβά, πλάι στο καράβι της ένδοξης πόλης της Κερύνειας. Μνήμη που συνεχίζει στην κατάφυτη υδάτια κώμη, στην Αχαιών ακτή της Ακανθούς. Φτάνει στην αχειροποίητη ομορφιά της Κυθρέας. Θρονιασμένη μέσα στον κάμπο του Λευκόνοικου, κοντοστέκεται αντάμα με τη Λύση και κουβαλώντας το άρωμα της πεδιάδας της, δρασκελάει στα γαλανά νερά της βασιλεύουσας Αμμοχώστου.

Κάθε χρόνο, τέτοια περίοδο, οι θύμισες μας, ολοζώντανες και αξεθώριαστες από το χρόνο, στρέφονται με πόνο και οδύνη στην κατεχόμενη γη μας, στα αρχαία μνημεία, τις βεβηλωμένες εκκλησιές και τα μοναστήρια μας. Στρέφονται στον περήφανο Πενταδάκτυλο, στις ακρογιαλιές και τους καταπράσινους κάμπους.

Ο πόνος, ακόμη πιο μεγάλος, ωσάν να οργώνει βαθιά τη ψυχή μας, στη θέα των λεηλασιών των βαρβάρων, οι οποίες ζωγραφίζουν παντού το σκηνικό της καταστροφής και της ερήμωσης. Οι εννέα κατεχόμενοι Δήμοι μας, όπως και οι υπόλοιπες υπό κατοχή περιοχές μας, έχουν υποστεί τη βαναυσότητα του κατακτητή σε μια προσπάθεια διαγραφής της μακραίωνης ιστορίας και του χριστιανικού χαρακτήρα της Κύπρου μας. Ιστορικής αξίας εκκλησίες έχουν βεβηλωθεί, αρχαιολογικοί χώροι που λάμπρυναν με το μεγαλείο τους την πλούσια πολιτιστική μας παράδοση, έχουν λεηλατηθεί, ενώ εικόνες και ιερά εκκλησιαστικά κειμήλια, έχουν κλαπεί και διοχετευτεί παράνομα στις αγορές του εξωτερικού.

Σεβαστό ιερατείο,

Κυρίες και Κύριοι,

«Δεν υπάρχει σήμερα χωρίς χθες. Δεν υπάρχει όμως χθες, χωρίς σήμερα. Κι αν ξεχνάς το παρελθόν σου και δε χρησιμοποιείς τις πέτρες του, το θυμούνται άλλοι, ξεδιαλέγοντας ή παραχαράζοντάς το και κτίζουν καταπώς τους βολεύει». Θα τους αφήσουμε; Θα το επιτρέψουμε;

Το πνεύμα και το αίμα της θυσίας των αγωνιστών της Κύπρου είναι τα πολύτιμα συστατικά που συνθέτουν την πολυκύμαντη ιστορία μας. Πρέπει να παραμείνουμε δεσμευμένοι στις επιταγές των ηρώων που έπεσαν για τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας. Που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Οι θυσίες τους πρέπει να είναι συμβόλαιο τιμής για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Μνημόσυνα σαν και το σημερινό, αντιφεγγίζουν την ιστορία μας και το καθήκον μας απέναντι στις στρατιές όλων εκείνων που ηρωικά θυσίασαν τη ζωή τους γι αυτό τον τόπο και επερχόμενες γενιές.

Σήμερα, η διαφύλαξη των εθνικών μας συμφερόντων είναι ένας αγώνας που δεν διεξάγεται στο πεδίο της μάχης, αλλά στην ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική σκηνή.

Θέλουμε να διαβεβαιώσουμε, για άλλη μια φορά, ότι στόχος της Κυβέρνησης και του ιδίου του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος, που να αποκαθιστά τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων, στη βάση των ψηφισμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Σαράντα επτά χρόνια συμπληρώθηκαν μετά το συνεχιζόμενο έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας. Σαράντα επτά χρόνια και συνεχίζουμε να επιδιώκουμε την επίτευξη μίας λύσης, η οποία θα βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ και τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Μιας λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θα είναι βιώσιμη και πρωτίστως λειτουργική. Που θα επανενώνει τον λαό και τη μοιρασμένη μας πατρίδα και θα την απαλλάσσει από την απαράδεκτη κρατούσα κατάσταση, μετεξελίσσοντας την σε ένα σύγχρονο κράτος που θα εγγυάται την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα, απαλλαγμένο από κάθε αναχρονιστικό σύστημα εγγυήσεων, επεμβατικά δικαιώματα και στρατούς κατοχής.

Θέλουμε ένα κράτος που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων ανεξαίρετα των νόμιμων κατοίκων του και θα δημιουργεί πριν και πάνω από όλα συνθήκες πραγματικής ασφάλειας, ευημερίας, αλληλοσεβασμού, ειρηνικής συνύπαρξης και συνδημιουργίας.

Ανάλογη στάση αναμένουμε να υιοθετήσει και η τουρκοκυπριακή ηγεσία, η οποία δυστυχώς σήμερα εμφανίζεται πλήρως ταυτισμένη με την τουρκική πολιτική, πυροδοτώντας ένταση μέσω των συνεχιζόμενων απαράδεκτων παράνομων μονομερών ενεργειών.

Μέσω των τελευταίων προκλήσεων στην πόλη των Βαρωσίων, εκφεύγει από το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης και προβάλλει ένα νέο απαράδεκτο αφήγημα για λύση δύο κρατών, καθιστώντας την επανέναρξη των συνομιλιών και δύσκολη και αμφίβολη.

Η πρόσφατη ξεκάθαρη και ομόφωνη καταδίκη του Συμβουλίου Ασφαλείας στις εξαγγελίες της τουρκικής και τουρκοκυπριακής ηγεσίας σχετικά με το άνοιγμα τμήματος της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων, είναι η απερίφραστη διεθνής καταδίκη αυτής της συμπεριφοράς.

Μια καταδίκη, η οποία δυστυχώς δεν φαίνεται ότι ήταν αρκετή για να νουθετήσει τον Τούρκο σουλτάνο για να συμμορφωθεί και να σεβαστεί τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του Συμβουλίου.

Δεν πρόκειται όμως να καταθέσουμε τα όπλα. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε λύση, η οποία θα απαλλάσσει την πατρίδα μας από την κατοχή και τα σύμβολά της, για να φτάσουμε κάποια στιγμή Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, να ζούμε σε καθεστώς ειρήνης και ασφάλειας, μέσω μιας δίκαιης, έντιμης και λειτουργικής λύσης, χωρίς στρατεύματα και εγγυητές.

Γιατί μόνο τότε θα έχουμε εξοφλήσει την ιστορική επιταγή προς τους αγωνιστές της ελευθερίας μας. Γιατί μόνο οι έχοντες εθνική συνείδηση δικαιούνται να ελπίζουν πως η περηφάνεια τους θα καρποφορήσει φέρνοντας ελευθερία.

Τιμούμε σήμερα τη μνήμη όλων εκείνων που επιτέλεσαν στο έπακρο το εθνικό τους χρέος και τους αποδίδουμε την πρέπουσα και οφειλόμενη τιμή και ευγνωμοσύνη.

Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα στρώματα λήθης κι αν επικαθήσουν στο μυαλό μας, δεν θα είναι ικανά να ξεριζώσουν από την εθνική μας μνήμη, τις πράξεις γενναιοφροσύνης αυτών των ηρώων, τις οποίες ο ανθρώπινος νους δυσκολεύεται να χωρέσει.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Οι δικοί μας ήρωες, δείχνουν τον δρόμο. Σκαρφάλωσαν στην ψηλότερη κορφή. Αναρριχήθηκαν στο Πάνθεον κι αγναντεύουν αγέρωχα την πατρίδα, δείχνοντας μας τον δρόμο.

Οι θυσίες τους, σύμβολα και λάβαρα για τις σύγχρονες μάχες που έχουμε να δώσουμε σαν λαός. Ας μην τους απογοητεύσουμε.  

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.

(ΕΦυς)