Cookies management by TermsFeed Cookie Consent
Τελευταίες Ειδήσεις

Ανακοινωθέντα

15-10-2021 19:10

Ομιλία του Επιτρόπου Προεδρίας κ. Φώτη Φωτίου στο φιλολογικό μνημόσυνο του ήρωα της τουρκικής εισβολής του 1974 Χριστοφή Βασίλη Ππασιά

Η θυσία του Χριστοφή Βασίλη Ππασιά θεωρείται μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις συμπατριωτών μας που με αίσθημα ηρωισμού και αυτοθυσίας, στάθηκαν απέναντι από τα τουρκικά στρατεύματα για προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, γνωρίζοντας τους κινδύνους από τις υπέρτερες σε αριθμό ανδρών και εξοπλισμό δυνάμεις του εχθρού, αλλά χωρίς να υποχωρήσουν και να εγκαταλείψουν την αποστολή που τους ανατέθηκε.

Ο ήρωας μας μαζί με τους συντρόφους του, ως άλλοι Λεωνίδες, φύλαξαν στην περιοχή του Αγίου Παύλου Λευκωσίας τις ‘Κυπριακές Θερμοπύλες’, προβάλλοντας ερρωμένη αντίσταση κατά του εχθρού μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής τους.

Επιβεβαίωσαν, οι πιο σύγχρονοι αυτοί ήρωες μας μετά τους Αυξεντίου, Μάτση και Παλληκαρίδη του 55-59, πως οι αγώνες του λαού μας για τη συνέχιση και διασφάλιση της επιβίωσης του, είναι μια ιστορία ποτισμένη  από το αίμα των ηρώων και των μαρτύρων μας «για την βγαλμένη από τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά ελευθερία» της πατρίδας μας.

Ο Χριστοφής Ππασιάς γεννήθηκε στην Ξυλοφάγου στις 24 Οκτωβρίου του 1945.  Ο Χριστοφής είχε τρία παιδιά, τα οποία όταν εξαφανίστηκε ο πατέρας τους ήταν σε πολύ μικρή ηλικία.  Η  Μαρία 7 ετών, ο Βασίλης 6 ετών και η Αντωνία 10 μηνών.   Ένιωσαν με τον πιο σκληρό τρόπο την απουσία του πατέρα, του προστάτη της οικογένειας τους στην πιο ευαίσθητη περίοδο της ζωής τους.  Όλοι τους είναι σήμερα μαζί μας και προσεύχονται για την ανάπαυση της ψυχής του. Μαζί μας είναι, επίσης, η σύζυγος του Χριστοφή, η Γεωργία, η ηρωίδα σύζυγος, η βασανισμένη και πονεμένη μάνα που ανέλαβε το δύσκολο έργο και του πατέρα για να μεγαλώσει και να αναθρέψει τα παιδιά της με τον πιο σωστό τρόπο. Δεν είναι σήμερα μαζί μας οι γονείς του Χριστοφή, Βασίλης και Κωνσταντού οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή χωρίς να πληροφορηθούν κάτι για την τύχη του αγαπημένου τους παιδιού.  Δυστυχώς αυτή είναι η μοίρα πολλών συγγενών αγνοουμένων - πατεράδων, μητέρων, συζύγων, ακόμη και των παιδιών τους - που ολοκληρώνεται ο κύκλος της ζωής τους με τις πληγές από την εξαφάνιση των ανθρώπων τους να παραμένουν ανοικτές.

Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής κατετάγη ως έφεδρος στο 391 Τάγμα Επιστράτευσης με έδρα τη Λάρνακα. Μετά από διαδοχικές μετακινήσεις, το τάγμα κατέληξε πριν από τη δεύτερη φάση της εισβολής στην περιοχή του Αγίου Παύλου, στη Λευκωσία, για ενίσχυση των εκεί δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς. Μαζί με άλλους στρατιώτες, ο Χριστοφής τοποθετήθηκε σε φυλάκιο απέναντι από το στρατόπεδο της Τουρκικής Δύναμης Κύπρου, της ΤΟΥΡΔΥΚ. Στην ίδια περιοχή, πέραν των ανδρών της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, υπηρετούσαν επίσης και άνδρες των Ταγμάτων 211 και 336 του Πεζικού.

Το πρωινό της 14ης Αυγούστου τα τουρκικά στρατεύματα εξαπέλυσαν σφοδρές επιθέσεις χρησιμοποιώντας παντός είδους όπλα, αεροπορία, πεζικό, άρματα μάχηςμε στόχο την κατάληψη όλης της περιοχής. Οι εθνοφρουροί μας, μαζί με τον Χριστοφή ανθίσταντο ηρωικά, πλην όμως λόγω της συντριπτικής υπεροπλίας του εχθρού αρκετοί άρχισαν με οδηγίες να υποχωρούν με στόχο να ανασυνταχθούν σε άλλα σημεία. Ένας από τους μάρτυρες που κατέθεσαν στοιχεία στις αρμόδιες αρχές για την περίπτωση του Χριστοφή, ανέφερε πως είδε ο ίδιος, καθώς ήταν τραυματισμένος στο έδαφος σε κοντινό σημείο, τους Τούρκους να καταλαμβάνουν το φυλάκιο όπου αντιστεκόταν ο Χριστοφή με άλλους συμπολεμιστές του. Τον άκουσε μάλιστα ενώ τελούσε υπό σύλληψη – και προφανώς ελάχιστα πριν την εν ψυχρώ δολοφονία του – να φωνάζει το πολύ συγκινητικό και ανθρώπινο, δείγμα της βαθιάς αγάπης για την οικογένεια του, «Παναγία μου, τα μωρά μου». Έκτοτε δεν έδωσε άλλα σημεία ζωής και το όνομα του βρισκόταν στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων μας.

Το 1999, η Κυπριακή Δημοκρατία στο πλαίσιο των προσπαθειών της για να δοθούν απαντήσεις στις οικογένειες αγνοουμένων και πεσόντων μας, εκεί που οι απαντήσεις αυτές θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν από δικές μας ενέργειες και πρωτοβουλίες, άρχισε μετά από αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου ένα πρόγραμμα εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων.  Την περίοδο εκείνη είχε διαπιστωθεί ότι στα κοιμητήρια Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Λακατάμιας υπήρχαν αρκετοί τάφοι με την ένδειξη «άγνωστος». Από περαιτέρω έρευνες που έγιναν είχε εξακριβωθεί ότι οι ταφές στα πιο πάνω κοιμητήρια έγιναν μαζικά με έναν πρόχειρο και ανορθόδοξο τρόπο, χωρίς να καταβληθούν, για την πλειοψηφία των ταφέντων, οποιεσδήποτε σοβαρές προσπάθειες για εντοπισμό προσωπικών αντικειμένων και άλλων πληροφοριών που πιθανόν να βοηθούσαν στην εξακρίβωση της ταυτότητας τους.  Οι εκταφές πραγματοποιήθηκαν το 1999, από τη μη κυβερνητική οργάνωση «Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα». Ήταν οι πρώτες εκταφές που έγιναν με επιστημονικό τρόπο στην Κύπρο.

Θέλω να τονίσω ότι η έναρξη του προγράμματος εκταφών στις ελεύθερες περιοχές από την Κυπριακή Δημοκρατία, σε δύσκολες εποχές, αποτελούσε το καλύτερο παράδειγμα της ανθρωπιστικής βούλησης, από πλευράς πολιτείας για να δοθούν απαντήσεις σε οικογένειες των ηρώων μας και για να επανορθωθούν τα όποια λάθη είχαν γίνει, τα οποία προκάλεσαν και μπορώ να πω προκαλούν ακόμα, ανείπωτο πόνο στις οικογένειες. Οι ενέργειες και πράξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν αποτελούν ούτε αποτελούσαν βάλσαμο στον πόνο και στην αγωνία των δοκιμαζόμενων οικογενειών. Ήταν και παραμένει μια ειλικρινής προσπάθεια της πολιτείας να δώσει απαντήσεις στις οικογένειες των ηρώων μας.

Τα ιερά λείψανα του ήρωα Χριστοφή εντοπίστηκαν κατά τις εκταφές που έγιναν στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμειας το 1999, στο πλαίσιο του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ταυτοποιήθηκαν από τους επιστήμονες του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου ένα χρόνο αργότερα και παραδόθηκαν στην οικογένεια, η οποία προχώρησε στην επαναταφή τους στη γενέτειρα του ήρωα. Από τις έρευνες που ακολούθησαν είχε διαπιστωθεί ότι ο ήρωας Χριστοφής τάφηκε στο κοιμητήριο Λακατάμιας τον Αύγουστο του 1974 ως άγνωστος, μετά από την περισυλλογή των νεκρών στην περιοχή που υπηρετούσε, από άνδρες της Εθνικής Φρουράς στην παρουσία των Ηνωμένων Εθνών, λίγες μέρες μετά τη λήξη της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής.

Ο εντοπισμός και η ταυτοποίηση των λειψάνων του ήρωα στις ελεύθερες περιοχές προκάλεσε επιπρόσθετη ψυχική οδύνη και πικρία στην οικογένεια, η οποία για τόσα χρόνια αναζητούσε πληροφορίες για την τύχη του από την τουρκική πλευρά.  Δυστυχώς, λόγω των λαθών και παραλείψεων από την δική μας πλευρά εκείνη την περίοδο, παρατάθηκε αδικαιολόγητα ο πόνος και η αγωνία της οικογένειας του ήρωα και επηρεάστηκε όλη τους η ζωή. Είναι τραγικό το γεγονός ότι οι γονείς του ήρωα έφυγαν από τη ζωή με το παράπονο και την αγωνία να μην γνωρίζουν την τύχη του αγαπημένου τους παιδιού.

Πολλές φορές έχω εκφράσει την μεγάλη μου συγνώμη, στους συγγενείς των αγνοουμένων μας για λάθη και παραλείψεις που έγιναν στο παρελθόν και ειδικά στην οικογένεια του ήρωα Χριστοφή Ππασιά, όπως και προσωπικά έχει πράξει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θέλω να τονίσω ότι η συγνώμη της πολιτείας και όλων μας δεν αποτελούν ούτε και μπορούν να αποτελέσουν βάλσαμο στον πόνο και στη δυστυχία που βίωσε και βιώνει η οικογένεια του ήρωα μας, ούτε δυστυχώς, μπορεί να επαναφέρει τον χρόνο πίσω. Ταυτόχρονα όμως, και θέλω να το τονίσω αυτό, θα ήταν μεγάλο σφάλμα εάν τα δικά μας λάθη και παραλείψεις αφεθούν να επισκιάσουν τη θυσία και τον αγώνα του ήρωα Χριστοφή Ππασιά και της οικογένειας του, όπως επίσης και τις ευθύνες της κατοχικής δύναμης, τα στρατεύματα της οποίας προχώρησαν στην εν ψυχρώ βάρβαρη εκτέλεση ακόμη ενός αιχμαλώτου πολέμου, και πατέρα τριών ανήλικων παιδιών.

Τα εγκλήματα της κατοχικής δύναμης σε βάρος των αιχμαλώτων και αμάχων συμπατριωτών μας και της πατρίδας μας γενικότερα είναι καταγραμμένα και τεκμηριωμένα. Είναι σε όλους μας γνωστή η άρνηση και η αδιαλλαξία της  κατοχικής δύναμης να συνεργαστεί για επίλυση της τραγωδίας των αγνοουμένων. Μιας τραγωδίας που προκαλεί ανείπωτο πόνο και δυστυχία, μετά από σχεδόν μισό αιώνα σε εκατοντάδες οικογένειες συμπατριωτών μας.  Είναι τραγικό ότι 47 χρόνια μετά την εισβολή εξακολουθούμε να αναζητούμε απαντήσεις για την τύχη περίπου 800 συμπατριωτών μας των οποίων οι υποθέσεις κατατέθηκαν στη ΔΕΑ. Είναι εξίσου τραγικό και απαράδεκτο στις περισσότερες οικογένειες, να παραδίδονται μεμονωμένα μικρά οστά του ιερού λειψάνου των συγγενών τους.

Η κατοχική δύναμη αρνείται να υποδείξει τους μαζικούς τάφους από τις περισυλλογές που έγιναν από τα στρατεύματα της από τα πεδία των μαχών, αλλά και των μαζικών εκτελέσεων αιχμαλώτων. Εξακολουθεί να θέτει προσκόμματα και δυσκολίες στις έρευνες κι εκταφές στις αυθαίρετα αποκαλούμενες στρατιωτικές ζώνες. Η ίδια άρνηση χαρακτηρίζει και την συμπεριφορά της στο θέμα των στρατιωτικών αρχείων του τουρκικού στρατού, που σύμφωνα με ασφαλείς πηγές υπάρχουν πληροφορίες και στοιχεία για την τύχη των αγνοουμένων μας.

Όπως δηλώθηκε επανειλημμένα από την Κυβέρνηση, η Κυπριακή Δημοκρατία θα εφαρμόσει, πλήρως και χωρίς καθυστέρηση τις υποχρεώσεις της που προκύπτουν από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την υπόθεση του ήρωα Χριστοφή Ππασιά. Η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν, είναι και παραμένει ένα κράτος δικαίου, που σέβεται και υλοποιεί της υποχρεώσεις του που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και τις συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ευχή και προσδοκία όλων μας είναι η κατοχική δύναμη να ακολουθήσει τον δρόμο της νομιμότητας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το πρώτο βήμα που θα αποτελέσει ένδειξη για αλλαγή της απάνθρωπης τουρκικής στάσης και πολιτικής θα είναι εάν η Τουρκία προχωρήσει, έστω μετά από 20 χρόνια, στην υλοποίηση των απόφασης του ΕΔΑΔ του 2001 για τους αγνοούμενους μας. Αυτό ίσως αποτελέσει την απαρχή μιας διαδικασίας η οποία θα οδηγήσει σε πρόοδο των προσπαθειών για επίλυση της τραγωδίας των αγνοουμένων.

Από δικής μας πλευράς, ανεξάρτητα από την αρνητική στάση και πολιτική της Τουρκίας, καταβάλαμε και καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια και το επαναλαμβάνω αυτό, εκεί που με δικές μας ενέργειες και πρωτοβουλίες μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις σε οικογένειες αγνοουμένων και πεσόντων, ακόμα και σε οικογένειες Τουρκοκυπρίων των οποίων οι υποθέσεις δεν είναι καταχωρημένες στη ΔΕΑ.

Είναι στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής που η διακυβέρνηση του Προέδρου κ. Νίκου Αναστασιάδη, εντατικοποίησε τις προσπάθειες μας ώστε εκεί όπου είναι δυνατόν, να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος και να απαλύνουμε τον πόνο των δοκιμαζόμενων οικογενειών. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι τα τελευταία χρόνια λόγω της ανθρωπιστικής πολιτικής και προσέγγισης μας, στο πλαίσιο του προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις ελεύθερες περιοχές, έγιναν μεγάλες εκταφές που εκκρεμούσαν για δεκαετίες. Εκταφές όπως αυτή του ΝΟΡΑΤΛΑΣ στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, των πεσόντων της ακταιωρού ΦΑΕΘΩΝ, του Νοσοκομείου Αθαλάσσας, του Νοσοκομείου Παχυάμμου Τηλλυρίας, των ομαδικών τάφων στο Κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης, καθώς και τόσες άλλες. Συνεχίζουμε τις προσπάθειες μας ώστε, έστω και τώρα, όσο είναι εφικτό, να επουλώσουμε τις πληγές και τον πόνο που προκλήθηκαν στις οικογένειες των ηρώων μας από δικά μας λάθη και παραλείψεις και να μην υπάρξουν ποτέ άλλες οικογένειες ηρώων μας που να βιώσουν τον πόνο και τη δυστυχία που βίωσε η οικογένεια του ήρωα μας Χριστοφή Ππασιά.

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς του ήρωα μας,

Αγαπημένη μας Γεωργία,

Αγαπημένοι μου Μαρία, Βασίλη, Αντωνία,

Θα πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για την κληρονομιά που ο σύζυγος και πατέρας σας, ο δικός σας άνθρωπος άφησε, όχι μόνο σε εσάς, αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του.

Σας εκφράζω για μια ακόμη φορά τη μεγάλη συγνώμη της πολιτείας. Μαζί και τη μεγάλη εκτίμηση και τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για την προσφορά και τη θυσία του συζύγου και πατέρα σας.

Ο Χριστοφής Ππασιά έχει ήδη καταγραφεί με ανεξίτηλα γράμματα στο πάνθεον των αθανάτων της κυπριακής ελευθερίας μαζί με τα ονόματα των άλλων ηρώων και μαρτύρων μας.

Δόξα και Τιμή στον στρατιώτη του 391 τ.π. Χριστοφή Ππασιά του Βασίλη και της Κωνσταντούς.

Δόξα και τιμή σε όλους τους ήρωές μας.

(ΡΜ/ΕΚ/ΣΧ)