Ανακοινωθέντα

Με σεβασμό και συγκίνηση προσερχόμαστε σήμερα υπό τη σκέπη του ιερού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, για να μνημονεύσουμε τους ήρωες του δήμου Τσερίου και να απευθύνουμε δέησή στον Πανάγαθο Θεό για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων δημοτών του.

Είναι δύσκολο να απονείμει κανείς, με λέξεις, τις αρμόζουσες τιμές στους λεβέντες που τίμησαν με τη θυσία τους τις διαχρονικές αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, τόσο κατά την αντίσταση στο πραξικόπημα όσο και κατά την βάρβαρη τουρκική εισβολή.

Οι ήρωες που τιμούμε σήμερα ανταποκρίθηκαν τον μαύρο Ιούλιο του 1974, όπως και χιλιάδες άλλοι νέοι του νησιού μας, στο κάλεσμα της πατρίδας, για να αντιμετωπίσουν τις ορδές του Αττίλα. Οι Τσεριώτες Ανδρέας Ράσπας, Κώστας Καψοκάρτης, Μιχάλης Τουραπής, Ηλίας Χριστοδούλου, Χρίστος Σαλίδης, Κώστας Μισιαούλης και Γιάγκος Κυριακίδης κατέθεσαν τη ζωή τους στο ιερό θυσιαστήριο της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Μαζί τους για την προάσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας έσπευσαν και οι συνδημότες τους Κώστας Χαραλάμπους, Γιώργος Σταυρινού, Κώστας Ευθυμίου και Νικόλας Θεοδώρου Ζαός, των οποίων δυστυχώς η τύχη ακόμα αγνοείται.

Κάποιοι από αυτούς υπηρετούσαν τη θητεία τους στα τεθωρακισμένα, στο πεζικό ή και σε άλλα σώματα της Εθνικής Φρουράς. Άλλοι έτρεξαν να καταταγούν  αφήνοντας πίσω γυναίκες και παιδιά. Άνθρωποι απλοί, αγνοί, που από νωρίς μπήκαν στη βιοπάλη, για να στηρίξουν τις οικογένειές τους. Οι Τσεριώτες νέοι κατέθεσαν διαπιστευτήρια ήθους και αρετής. Αντέταξαν το σθένος και το θάρρος τους μπροστά σε δυνάμεις που υπερτερούσαν τόσο σε αριθμούς όσο και σε εξοπλισμό. Στάθηκαν ακλόνητοι φρουροί και υπερασπιστές της πατρίδας στα πεδία της τιμής. Στον Κοντεμένο, τον Κουτσοβέντη, τη Λάπηθο, την Ομορφίτα.

Ανταποκρίθηκαν στις επιταγές της ιστορίας με τον μόνο τρόπο που τους δίδαξε η οικογένεια, το σχολείο, η ιστορία μας: προσφέροντας την ζωή τους στην υπηρεσία των πολλών, θέτοντας το «εγώ» στην υπηρεσία του «εμείς».

Δίκαια λοιπόν όλοι εμείς σήμερα, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συνδημότες τους, αλλά και ολόκληρη η Κύπρος νιώθουμε περηφάνια και σεβασμό για τη θυσία τους.

Περισσότερο απ’ όλους όμως περήφανοι αισθάνονται οι επιζήσαντες συμπολεμιστές αυτών των παλικαριών. Οι εν ζωή ήρωες, οι οποίοι βγήκαν ζωντανοί από την κόλαση του πολέμου και σήμερα στέκουν μαζί μας, μάρτυρες της θυσίας και της αταλάντευτης εθνικής αξιοπρέπειας των ηρώων μας. Χάρη σε αυτούς μαθαίνουμε τα ανδραγαθήματά τους, χάρη σε αυτούς έχουμε τις λίγες έστω πληροφορίες για όσους η τύχη τους ακόμα αγνοείται.

Θα σταθώ ιδιαίτερα στο ανθρωπιστικό θέμα των αγνοουμένων, το οποίο πρέπει να επιλυθεί, ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές εξελίξεις. Το δικαίωμα των συγγενών να γνωρίζουν τι απέγιναν τα αγαπημένα τους πρόσωπα έχει αναδειχθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, που κατοχυρώνεται σε συναφείς διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις. Στηρίζουμε το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, περιμένουμε όμως μεγαλύτερη ταχύτητα και πιο άμεσα αποτελέσματα. Καλούμε την διεθνή κοινότητα και τα Ηνωμένα Έθνη να εντείνουν τις πιέσεις προς την Τουρκία, ώστε να δώσει πρόσβαση στα αρχεία του κατοχικού στρατού, προκειμένου να τερματιστεί το δράμα που βιώνουν καθημερινά οι οικογένειές των αγνοουμένων μας.

Με τη σημερινή δέηση ανανεώνουμε παράλληλα τη δέσμευσή μας προς τις οικογένειες και τους συγγενείς όλων των αγνοουμένων ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την πλήρη διερεύνηση και διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου συμπατριώτη μας που αγνοείται.

Κυρίες και κύριοι,

Η ιστορία διδάσκει. Στο χέρι μας είναι να αντλήσουμε το νόημα από τα διδάγματά της και να καθορίσουμε το παρόν και το μέλλον μας.

Να φωτίσουμε τον δρόμο μας με τα υποδείγματα αρετής, φιλοπατρίας και αυταπάρνησης και να αποφύγουμε τις δύσκολες και επικίνδυνες ατραπούς της διχόνοιας και της μισαλλοδοξίας.

Διότι, αν ξεχωρίζει κάτι από το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974, αν υπάρχει μια αχτίδα φωτός μέσα σε εκείνη την καταστροφή και τον όλεθρο, είναι οι ψυχικές δυνάμεις και το μεγαλείο των παλληκαριών μας. Παραδείγματα λεβεντιάς κι αντρειοσύνης που μας δίνουν θάρρος και αισιοδοξία, να συνεχίσουμε τον αγώνα για απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.

Σήμερα, τέσσερις και πλέον δεκαετίες μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974, βιώνουμε ακόμα τις αρνητικές συνέπειές τους. Η πατρίδα μας παραμένει ακόμα διά της βίας μοιρασμένη, υπό τη διαρκή απειλή της παρουσίας σαράντα και πλέον χιλιάδων τουρκικών στρατευμάτων, ενώ η κατοχική δύναμη εφαρμόζει μεθοδικά και απροκάλυπτα τους σχεδιασμούς της με στόχο τη δημιουργία τουρκικού προτεκτοράτου στην Κύπρο.

Παράλληλα η Άγκυρα κλιμακώνει καθημερινά της προκλήσεις της. Παρά την διεθνή κατακραυγή, επεκτείνει τις έκνομες ενέργειες της στην Αμμόχωστο, δημιουργώντας νέα τετελεσμένα στην περίκλειστη περιοχή, με εμφανή στόχο τον πλήρη εποικισμό της.

Οι προκλήσεις συνεχίζονται και στην κυπριακή ΑΟΖ, με την πειρατική παρεμπόδιση του Ερευνητικού “Nautical GEO”, ενώ η Τουρκία υλοποιεί μεθοδικά τους σχεδιασμούς της για δημιουργία στρατιωτικής και ναυτικής βάσης στην κατεχόμενη Καρπασία. Την ίδια στιγμή η τουρκοκυπριακή ηγεσία όχι μόνο εμμένει στη απαράδεκτη λύση των δύο κρατών, αλλά ναρκοθετεί την επανέναρξη των συνομιλιών.

Οι δυσκολίες όμως ατσαλώνουν την θέληση μας. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να διαγράψουμε την ιστορική μας συνέχεια στη γη των προγόνων μας. Το δίκαιό είναι το μεγαλύτερό μας όπλο και δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με μια λύση που δεν θα αποκαθιστά τη νομιμότητα, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία σε ολόκληρο το νησί μας.

Το οφείλουμε στους ήρωες μας, στα παλικάρια μπροστά στη θυσία των οποίων κλίνουμε σήμερα ευλαβικά το γόνυ, αλλά και στις γενιές που θα έρθουν: Να εξασφαλίσουμε τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού, να απελευθερώσουμε και να επανενώσουμε τον τόπο μας. Να εξασφαλίσουμε επιτέλους την ασφάλεια, ειρήνη και ευημερία.

Έχουμε υποχρέωση και καθήκον να τιμήσουμε το κληροδότημα των ηρώων μας. Να συνεχίσουμε τον αγώνα τους μέχρι τον τερματισμό της κατοχής, την επανένωση της πατρίδας και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών του συνόλου του κυπριακού λαού.

Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή και αναγνώριση της θυσίας των ηρώων του Τσερίου. Αυτό θα είναι και το πιο δυνατό βάλσαμο για τις πληγές των μαρτυρικών συγγενών των αγνοουμένων μας, που ακόμα περιμένουν νέα για την τύχη των αγαπημένων τους.

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.

(ΝΓ)