Ανακοινωθέντα

Για φλογερούς αγωνιστές που κοίταξαν τον θάνατο στα μάτια και έμειναν αλύγιστοι μέχρι και την τελευταία τους πνοή, πιστοί στον όρκο που έδωσαν στην πατρίδα, θα μιλήσουμε σήμερα. Για ελεύθερους, γενναίους και δυνατούς ανθρώπους που έκαναν περήφανες τις οικογένειές τους, τους συγχωριανούς τους, την κοινότητά τους. Για τους ήρωες της Κοντέας που ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό στο κάλεσμα της πατρίδας και πρόσφεραν τους εαυτούς τους στο θυσιαστήριο της κυπριακής ελευθερίας και έγραψαν και αυτοί με ανεξίτηλα γράμματα το όνομά τους στο Πάνθεον των Αθανάτων.

Κλίνουμε λοιπόν σε αυτούς σήμερα ευλαβικά το γόνυ και καταθέτουμε τον σεβασμό που αρμόζει στη θυσία και την προσφορά τους προς την πατρίδα.

Το πικρό πρωινό της 20ής Ιουλίου 1974, σημάδεψε τις ζωές μας και όρκισε τις επόμενες γενιές σε συνεχή αγώνα κατά του αδίκου. Κατά της εγκληματικής υφαρπαγής των ιερών, των περιουσιών, της πολιτιστικής κληρονομιάς, μα πιότερο της αξιοπρέπειάς μας που έκτοτε δοκιμάζεται καθημερινά. Στο διάβα του παρέσυρε ζωές αθώων, κατάστρεψε, λεηλάτησε και έσπειρε τον πόνο και τον όλεθρο. Μαυροφορημένες μάνες παντού. Ορφανά σε κάθε γωνιά του μυαλού μας. Χήρες να θρηνούν τα αμούστακα παλληκάρια που θέρισε ο χάρος της προδοσίας και της ιδιοτέλειας. Και όλοι εμείς, σκυφτοί, να μνημονεύουμε τους νεκρούς μας ξανά και ξανά. Κάθε χρόνο τις ίδιες μέρες.

Σήμερα, 44 χρόνια μετά από την κατάληψή της από τα τουρκικά στρατεύματα, η Κοντέα μνημονεύει τα εκλεκτά τέκνα της για άλλη μια χρονιά στην προσφυγιά.

Ο Σάββας Χαραλάμπους Ξενή έπεσε εν ώρα καθήκοντος στο στρατόπεδο της 185 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού στην Αθαλάσσα, όπου υπηρετούσε τη θητεία του.  Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974 η Μοίρα χτυπήθηκε στη βάση της από την τουρκική αεροπορία με βόμβες ναπάλμ και με ρουκέτες.  Ο Σάββας επέβαινε αυτοκινήτου φορτωμένου πυρομαχικά, το οποίο ενώ προσπαθούσε να βγει εκτός στρατοπέδου, έγινε στόχος τουρκικών βομβαρδιστικών. Όταν κτυπήθηκε, η έκρηξη και η πύρινη κόλαση που ακολούθησε έκοψαν το νήμα της ζωής του ηρωικού μας νέου. Τάφηκε αρχικά στο κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης και, όταν επιβεβαιώθηκε η ταυτότητά του το 2000 με τη μέθοδο του DNA επανατάφηκε με όλες τις πρέπουσες τιμές στον ίδιο τάφο, τον Οκτώβριο του 2000.

Ο λοχίας Αντώνης Δημοσθένους ήταν ο πέμπτος γιος του Χαράλαμπου, του καταξιωμένου λαϊκού μας ποιητή και της Χρυσταλλούς Δημοσθένους. Το «παιδί με την κιθάρα», όπως τον αποκαλούσαν, για την αγάπη του για τη μουσική και την κιθάρα, με την οποία διασκέδαζε τους συντρόφους του. Υπηρετούσε τότε τη θητεία του ως λοχίας στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού που έδρευε στη Λακατάμια.

Στις 20 Ιουλίου 1974 το τάγμα έλαβε διαταγή να μεταβεί στο Πέντε Μίλι, όπου γινόταν η τουρκική απόβαση. Κατά τη διάρκεια της κίνησης, η φάλαγγα του τάγματος δέχτηκε ανελέητο βομβαρδισμό από τα τουρκικά αεροπλάνα με πολλούς νεκρούς και τραυματίες, καθώς και μεγάλες απώλειες σε μέσα και υλικό.

Ο Αντώνης με περίπου πενήντα άλλους κληρωτούς και άλλους τόσους έφεδρους, αφού βγήκαν ζωντανοί από την κόλαση των βομβαρδισμών, συνέχισαν αγέρωχοι για εκπλήρωση της αποστολής τους.  Ήρθαν σε επαφή με τους εισβολείς στις ακτές της Κερύνειας και πολέμησαν γενναία, απέναντι σε υπεράριθμους εχθρούς, καλύτερα και πιο σύγχρονα εξοπλισμένους.  Στις 22 Ιουλίου σε μια λυσσαλέα μάχη για απόκρουση της τουρκικής αντεπίθεσης, ο Αντώνης Δημοσθένους τραυματίζεται σοβαρά, μεταφέρεται στη Λάπηθο, στον Αστυνομικό σταθμό, όπου και αφήνει την τελευταία του πνοή. Στη Λάπηθο, παραμένει μέχρι σήμερα θαμμένος, περιμένοντας την ημέρα που θα εναποτεθεί στο άγιο χώμα της αγαπημένης του Κοντέας με τις τιμές και τη δόξα που του αξίζουν.

Ο τρίτος ήρωας του οποίου τη μνήμη σήμερα τιμούμε, ο Θεόδωρος Αναστάση Κυριάκου Κκιαττίπη, υπηρετούσε κι αυτός τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά στην περιοχή του Αγίου Κασσιανού. Έφεδρος λοχίας βρισκόταν σε γνώριμα μέρη, καθώς πριν δέκα χρόνια, ενώ ήταν μόλις 15 χρονών υπηρέτησε ξανά εκεί, ως εθελοντής κατά τη διάρκεια της Τουρκανταρσίας.

Στις 15 Αυγούστου το 1974, ο Θεόδωρος, ο Δώρος όπως τον αποκαλούν οι συγγενείς και φίλοι μαζί με την ομάδα του καταλαμβάνουν ένα τούρκικο φυλάκιο.  Στην προσπάθειά του Δώρου να κατεβάσει την τούρκικη σημαία και να υψώσει τη γαλανόλευκη, δέχεται πυρά από ακροβολιστές και πέφτει νεκρός. Τάφηκε στο κοιμητήριο Λακατάμιας, μέχρι το 2000, οπότε και τα λείψανά του αναγνωρίστηκαν με τη μέθοδο του DNA και εναποτέθηκε στην τελευταία του κατοικία, ήρωας μεταξύ ηρώων, στο καθαγιασμένο χώμα του Τύμβου της Μακεδονίτισσας.

Στους πεσόντες της Κοντέας που μνημονεύουμε είναι και ο Κωνσταντής Κοκκινόβουκκος που περιλαμβανόταν για πολλά χρόνια πριν στον μαύρο κατάλογο των αγνοουμένων. Τα οστά του εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν  με τη μέθοδο του DNA. Είχε παραμείνει με τρεις συγχωριανές του στην Κοντέα. Πρόκειται για την Κυριακού Κυριάκου Ττουμπακκή και την Ουρανία Νικόλα Σιούφτα που τα οστά τους  ταυτοποιήθηκαν και κηδεύτηκαν στις 17 Μαρτίου και στις 22 Απριλίου τρέχοντος έτους και την Φλουρεντζού Κυριάκου Πατσιά που συνεχίζει να θεωρείται πεσούσα χωρίς να έχουν ταυτοποιηθεί ακόμα τα οστά της.

Στο θλιβερό κατάλογο των αγνοουμένων εξακολουθούν να περιλαμβάνονται δυο Κοντεάτες.  Ο Μιχάλης Κυριάκου Κοκκινόβουκκος και ο Παναγής Μηνά Κκελλέ. Ακόμα δεν έχει διακριβωθεί ούτε η τύχη τους, δεν έχει γραφτεί το τελευταίο κεφάλαιο της ζωής τους, ώστε να μπορέσουν οι αγαπημένοι τους να κλείσουν τις πληγές τους και να τους τιμήσουν όπως τους αξίζει.

Ο Μιχάλης  Κοκκινόβουκκουχάθηκε στην περιοχή Κουτσοβέντη κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής που άρχισε στις 14 Αυγούστου. Υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην περιοχή Κυθρέας. 

Ο Παναγής Μηνά Κκελλέ χάθηκε στις 23 Αυγούστου 1974 στην περιοχή της Δερύνειας. Είχε γεννηθεί το 1911 στην Κοντέα και διέμενε στην Αμμόχωστο.

Ας ευχηθούμε ότι επιτέλους η Τουρκία θα συνεργαστεί για την επίλυση του ανθρωπιστικού μας προβλήματος αναλαμβάνοντας τις τεράστιες ευθύνες που έχει. Οι περισσότερες των οικογενειών των αγνοουμένων μας εξακολουθούν να μην έχουν νέα για τους αγαπημένους τους και, το χειρότερο, πολλά μέλη των οικογενειών αυτών ολοκληρώνουν τον δικό τους κύκλο ζωής και φεύγουν με ανοικτές τις πληγές στην ψυχή τους από την εξαφάνιση των δικών τους ανθρώπων πριν από 44 χρόνια.

Η Τουρκία δεν είναι μόνο υπεύθυνη έναντι των 850 περίπου συμπατριωτών μας που εξακολουθούν να αγνοούνται, αλλά είναι και υπεύθυνη έναντι των οικογενειών τους που βασανίζονται κυριολεκτικά για τόσα πολλά χρόνια. Έναντι όλων αυτών των οικογενειών και έναντι της προσφοράς και της θυσίας των αγαπημένων τους, εμείς θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε αποφασιστικά και χωρίς τις οποιεσδήποτε αναστολές για τη διακρίβωση της τύχης και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου μας.

Ο χρόνος είναι αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρωπιστικού προβλήματος των αγνοουμένων. Με τις πράξεις και τις ενέργειές της η Τουρκία επιβεβαιώνει την πρόθεσή της να κλείσει οριστικά το θέμα των αγνοουμένων. Τα σημάδια είναι εκεί και τα βλέπουμε. Γι’ αυτό και προειδοποιούμε χωρίς να εφησυχάζουμε.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Η μνήμη των ηρώων μας και η υπέρτατη θυσία τους θα πρέπει να διατηρείται ζωντανή και να μεταλαμπαδεύεται στις νεώτερες γενιές ως παράδειγμα ήθους, λεβεντιάς, αντρειοσύνης και μεγάλης αφοσίωσης και αγάπης για τα δίκαια και την ελευθερία μας.

Γι’ αυτό και αισθάνομαι την ανάγκη να συγχαρώ θερμά το Προσφυγικό Σωματείο «Η Κοντέα» που διοργανώνει το μνημόσυνο σε συνεργασία με  το Κοινοτικό Συμβούλιο Κοντέας, τον Όμιλο Κληρονομιάς Κοντέας, το Κοινοτικό Συμβούλιο Νεολαίας Κοντέας καθώς και την εκκλησιαστική επιτροπή Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Κοντέας για την τιμή να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας και να εκφωνώ αυτό τον επιμνημόσυνο λόγο, τιμώντας ακριβώς τους ήρωες μας και την προσφορά της αγαπημένης μας Κοντέας στους αγώνες για υπεράσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου μας.

Θα ήθελα ακόμα, πέραν της έκφρασης της μεγάλης εκτίμησης και της βαθιάς μας ευγνωμοσύνης προς τις οικογένειες των ηρώων μας για την προσφορά και τη θυσία των αγαπημένων τους, να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί με την τέλεση του μνημόσυνου, μας επιτρέπεται να ανανεώσουμε την υπόσχεσή μας ότι θα παραμείνουμε αταλάντευτα προσηλωμένοι στον στόχο της δικαίωσης του αγώνα των ηρώων μας με τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας,  σε συνθήκες ελευθερίας, ειρήνης και ασφάλειας για όλους τους νόμιμους κατοίκους της.

Προς αυτή την κατεύθυνση είναι που συστηματικά και υπεύθυνα εργάζεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Κυβέρνηση. Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να επαναρχίσουμε τις διαπραγματεύσεις από το σημείο στο οποίο διακόπηκαν τον περασμένο Ιούλιο, στη βάση των παραμέτρων που έθεσε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών για τη δημιουργία ενός κανονικού κράτους, χωρίς εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα και χωρίς στρατεύματα κατοχής.

Οι διαπραγματεύσεις στο Γκραν Μοντανά οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο γιατί ακριβώς η τουρκική πλευρά επέμενε στις απαράδεκτες και παράλογες αξιώσεις της. 

Εμείς, σε όποια περίπτωση, δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε ούτε με τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων στο νησί μας με τη συνεχιζόμενη κατοχή, ούτε με τις τουρκικές αξιώσεις για μόνιμη στρατιωτική παρουσία και δικαιώματα μονομερούς επέμβασης και εγγυήσεων, αλλά ούτε και με την προφανή επιδίωξη της Τουρκίας για εξασφάλιση του ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου.

Ελληνίδες, Έλληνες

Σαράντα τέσσερα χρόνια από το μακάβριο πρόλογο της μεγάλης εθνικής μας τραγωδίας, με τις ταφικές επιγραφές «έπεσεν υπέρ πίστεως και πατρίδος» να πληθαίνουν μέρα με τη μέρα στους σταυρούς των κοιμητηρίων, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, αλλά και στα χωριά και στις πόλεις μας, μνημονεύουμε ξανά τους γενναίους υπερασπιστές της κυπριακής ελευθερίας και τα τραγικά θύματα της τουρκικής εισβολής. Η μνήμη τους δεν τελειώνει μετά από κάθε μνημόσυνο. Η μνήμη τους διαρκεί ως ασίγαστη φωνή της συλλογικής μας συνείδησης, για να μείνουμε άγρυπνοι στις επάλξεις του αγώνα για σωτηρία της μικρής μας πατρίδας και για τη λύτρωση του προδομένου και αδικημένου λαού μας.

Στη δικαίωση αυτού του αγώνα βρίσκεται και η δικαίωση της δικής τους θυσίας.

Το χρέος προς τους νεκρούς μας αλλά και προς τη νέα γενιά είναι η υπόμνηση της ευθύνης μας να επανενώσουμε τον τόπο μας και να τον απαλλάξουμε από την κατοχή, είναι η δέσμευσή μας ότι θα ξανακάνουμε την Κοντέα περιβόλι χαράς και δημιουργίας.

Με αυτήν την ελπίδα και με αυτή την προσδοκία αποτίνουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους ήρωες που μνημονεύουμε σήμερα. Στη μνήμη των ηρώων της Κοντέας, αλλά και στους υπερήφανους συγγενείς και τους δικούς τους ανθρώπους, υποσχόμαστε συνέχιση του αγώνα τους για τελική δικαίωση μέσα από κοινή συστράτευση και ενότητα. Αυτή θα είναι και η καλύτερη απόδειξη της αιώνιας ευγνωμοσύνης μας προς τους ήρωες που σήμερα μνημονεύουμε καθώς και προς τους αγνοουμένους μας που για την τύχη τους ακόμα αγωνιούμε.

Δόξα και τιμή σε όλους όσοι πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της κυπριακής ελευθερίας.  Δόξα και τιμή στους ήρωες της Κοντέας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους κατά την τουρκική εισβολή του 1974, αλλά και των εν ειρήνη κοιμηθέντων στην προσφυγιά Κοντεωτών.

Αιώνια και τιμημένη.

_____________

ΡΜ/ΣΧ