Ανακοινωθέντα

Δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά, τη συγκίνηση και την περηφάνεια μου για την πρόσκληση που έλαβα και την τιμή που μου γίνεται να χαιρετίσω, θέτοντας υπό την αιγίδα μου, την παρουσίαση του βιβλίου «Χαμένες Προσδοκίες», του συμπολίτη, Αρχηγού μου στο προσκοπείο, φίλου και αδελφού κατ΄ επιλογή, Ανδρέα Μορφίτη. Απόψε, εδώ στο Πολιτιστικό Κέντρο Αμμοχώστου στη Δερύνεια, είμαι σίγουρος ότι θα βιώσω μαζί σας μια ξεχωριστή βραδιά, με έντονα συναισθήματα, ευρισκόμενος μια ανάσα από την όμορφη, μα κατεχόμενη, Αμμόχωστο, την πόλη που με γέννησε και με ανέθρεψε. Την πόλη που για 48 ολόκληρα χρόνια παραμένει ερειπωμένη και βουβή, με τις κατοχικές δυνάμεις να αρνούνται την επιστροφή της στους νόμιμους κατοίκους της, οι οποίοι συνεχίζουν να διεκδικούν ανυποχώρητα το δικαίωμα της επιστροφής.

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Η πόλη της Αμμοχώστου μπορεί να σιωπά εδώ και 48 χρόνια, όμως, εμείς δεν σιωπούμε. Διεκδικούμε το δίκαιό μας, αν και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι απέναντι μας έχουμε ένα αδίστακτο κατακτητή. Η Τουρκία, όχι μόνο επιδεικνύει την ίδια αδιάλλακτη στάση και μια προκλητικά επιθετική συμπεριφορά, αλλά επιχειρεί να επιβάλει και νέα τετελεσμένα. Ο Πρόεδρος κ. Νίκος Αναστασιάδης και η Κυβέρνησή του αντιτάσσεται με όλα τα μέσα στις νέες αυτές προκλήσεις, αξιοποιώντας το διεθνές δίκαιο και τη θέση της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον ΟΗΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι έτοιμος να παρακαθίσει σε ένα έντιμο και ειλικρινή διάλογο για μία δίκαιη, λειτουργική και συνεπώς βιώσιμη λύση. Όσον αφορά στην πόλη της Αμμοχώστου, συνεχίζουμε τις έντονες προσπάθειές μας για προστασία της περίκλειστης περιοχής και επιστροφή της στους νόμιμους κατοίκους της, στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Φίλες και φίλοι,

Η συγκίνηση μου απόψε, δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι βρίσκομαι μια ανάσα από τη γενέτειρα πόλη μου, αλλά και στην ευκαιρία που μου δίνεται να χαιρετίσω την παρουσίαση του νέου βιβλίου του αδελφικού μου φίλου και συμπολίτη Ανδρέα Μορφίτη. Ο Ανδρέας, έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του συγγράμματος του με τίτλο «Με πόνο Ψυχής: για την κοινωνία, την πατρίδα και τον ελληνισμό», παραδίδει το νέο του βιβλίο με επιλεγμένα, δημοσιευμένα δικά του άρθρα και δοκίμια της περιόδου 2015-2021. Παραφράζοντας το μυθιστόρημα του Καρόλου Ντίκενς, δίνει στο εξαίρετο αυτό δημιούργημά του τον τίτλο «Χαμένες Προσδοκίες», καλώντας, όπως ο ίδιος γράφει, «σε επανάσταση των ψυχών και των συνειδήσεων, του καθενός από εμάς, σε κάθε βήμα της ζωής μας, σε κάθε βήμα της ημέρας μας».

Στο επίκεντρο πάντα της σκέψης, της έγνοιας και του προβληματισμού του συγγραφέα κυριαρχεί το πρόβλημα της ημικατεχόμενης πατρίδας του, με ιδιαίτερες και εύστοχες αναφορές τόσο στην επέλαση των μεταναστευτικών κυμάτων από την Τουρκία όσο και στην επιχειρούμενη εποικιστική άλωση της γενέτειράς του Αμμοχώστου. Με εγερτήριες προτροπές, με λεπτομερείς χρονικές καταγραφές βιωματικών μαρτυριών και επίσημων τοποθετήσεων, καθώς και με αποκαλυπτικές συνεντεύξεις, που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί, ο συγγραφέας επιχειρεί ένα καθοριστικό άγγιγμα στην ψυχή μας, μια διαφορετική παρέμβαση στον τρόπο σκέψης μας, σε μια προσπάθεια να μας καταστήσει κοινωνούς των δικών του ρηξικέλευθων ιδεών, αποσκοπώντας στην αφύπνιση της συνείδησής μας.

Ο Ανδρέας, με τον πάντα καίριο και ρηξικέλευθο δημόσιο λόγο του, καθώς και με την ευθυκρισία που τον χαρακτηρίζει, πραγματεύεται με το σύγγραμμά του αυτό ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, άρρηκτα συνυφασμένων με την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού. Μέσα από την παράθεση επιλεγμένων άρθρων και δοκιμίων του, επιχειρεί, όπως ο ίδιος σημειώνει, να αποκαταστήσει τη χαμένη αξιοπρέπεια των συμπατριωτών μας και φιλοδοξεί να δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για την αλλαγή στα όσα στρεβλά βιώνει εδώ και δεκαετίες ο τόπος μας. Ο συγγραφέας, καταπιάνεται, ανάμεσα σε άλλα, με φλέγοντα θέματα που απασχολούν τον τόπο μας, όπως η ανάγκη για καταπολέμηση της διαφθοράς, οι ελλιπείς έλεγχοι στις διακινήσεις πολιτών στα οδοφράγματα που απειλούν την ασφάλεια της χώρας, το μεταναστευτικό βάρος, την εισβολή ουσιαστικά που βιώνει η Κύπρος, η πρακτική εκμετάλλευσης του μεταναστευτικού από την Τουρκία και η συνειδητή προσπάθειά της για αλλοίωση της δημογραφίας του νησιού.

Είμαι βέβαιος πως κριτικές φωνές όπως του φίλου Ανδρέα Μορφίτη, μέσα από τις προτάσεις που καταθέτουν και τις διεκδικήσεις που με τόλμη, θάρρος και παρρησία προτάσσουν, συμβάλλουν σημαντικά στη βελτίωση των πολιτικών, αλλά και στην καλύτερη αντιμετώπιση των σοβαρών ζητημάτων που απασχολούν κάθε συνειδητοποιημένο πολίτη αυτού του τόπου.

Κυρίες και κύριοι,

Είμαι από αυτούς που έχουν το προνόμιο να γνωρίζουν πολύ καλά τον Ανδρέα. Μια προσωπικότητα πολύπλευρη, με ιδιαίτερες ευαισθησίες. Έναν άνθρωπο επιτυχημένο, αλτρουιστή, με τεράστια προσφορά στο συνάνθρωπό του. Έναν άνθρωπο που ενηλικιώθηκε μέσα σε στερήσεις και αντιξοότητες, αφού έχασε τον πατέρα του όταν ήταν μόλις οκτώ χρόνων και τη μητέρα του λίγα χρόνια μετά. Έναν άνθρωπο που αναγκάστηκε να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και να ενηλικιωθεί απότομα μόνος του, μέσα από ένα συνεχή αγώνα βιοπάλης και επιβίωσης. Έναν άνθρωπο εξόχως μαχητικό, με αίσθημα ευθύνης και ηγετικές ικανότητες. Έναν άνθρωπο που, όταν βίαια το 1974 αναγκάστηκε να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς, θωρακίστηκε με ακόμη περισσότερο πείσμα και δύναμη, πίστεψε στον εαυτό του και με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια χάραξε τη δική του ευδόκιμη πορεία.

Ο Ανδρέας δεν δηλώνει πολιτικός, αλλά τονίζει ότι τον απασχολεί η πολιτική ως μέσο διαχείρισης του Εθνικού μας θέματος, αλλά και των πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων της πατρίδας μας. Παραμένει ένας ρομαντικός Αμμοχωστιανός και πετυχαίνει να συνδυάζει και να αναδεικνύει, σε μια τέλεια αρμονία και αλληλοσυμπλήρωση, την πνευματική και ψυχική διάσταση της ανθρώπινης φύσης. Με μια γνήσια και βαθυστόχαστη έγνοια για την πατρίδα του, το μέλλον του ελληνισμού της Κύπρου, την ευημερία και πρόοδο της κοινωνίας, τις προοπτικές απελευθέρωσης των κατεχόμενων εδαφών μας και την επιστροφή στη γενέτειρά του, συνεπαίρνει αμέσως τον αναγνώστη και κερδίζει το σεβασμό του, ακόμη και αν διαφωνεί σε κάτι μαζί του.

Φίλε και αδελφέ Αντρέα,

Δεν έχω καμία αμφιβολία πως και το βιβλίο σου αυτό θα έχει ένα όμορφο και επιτυχημένο ταξίδι. Άλλωστε σε τέτοια ταξίδια μάς έχει συνηθίσει ολόκληρος ο βίος σου. Είμαι σίγουρος ότι το βιβλίο σου αυτό θα συμβάλει σε ένα δημιουργικό και γόνιμο διάλογο, σε ένα υγιή προβληματισμό, καθώς και σε μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση ζητημάτων που ανέκαθεν ταλαιπωρούν την κοινωνία μας. Σε συγχαίρω θερμά για το έργο σου αυτό, αλλά και για κάθε σου επίμονη και επίπονη προσπάθεια να μετατρέψεις σε ελπίδα, για ένα καλύτερο αύριο, οποιεσδήποτε χαμένες προσδοκίες. Να είσαι σίγουρος ότι οι στόχοι που έθεσες με τη συγγραφή του νέου σου αυτού βιβλίου, δεν θα αποτελέσουν σε καμία περίπτωση χαμένες προσδοκίες.

Φίλες και φίλοι,

Θα ήταν παράλειψή μου να μην συγχαρώ και να μην ευχαριστήσω το Κυπριακό Κέντρο Μελετών και το Ινστιτούτο Ελληνικού Πολιτισμού για την υποστήριξη της σημερινής παρουσίασης, καθώς και όλους τους χορηγούς.

Επιτρέψτε μου να κλείσω το χαιρετισμό μου, με το «Ακροτελεύτιον» του βιβλίου που κάποιοι ήδη κρατάτε στα χέρια σας, την κατακλείδα ευχή και παράκληση του συγγραφέα του, Ανδρέα Μορφίτη:

«H αγάπη και η στοργή προς τα παιδιά και τα εγγόνια μας, αλλά και η αγωνία και η ευθύνη μας για την κοινωνία και την Πατρίδα που θα ζήσουν, ας καθοδηγούν πάντα τα βήματα, τις σκέψεις και τις ενέργειές μας. Ακόμα και τις αντιδράσεις μας. Για να τους χαράξουμε το μέλλον που τους ανήκει, το μέλλον που τους αξίζει. Διαφορετικά θα είμαστε όλοι υπόλογοι απέναντι στις επερχόμενες γενιές.»

Ανδρέα μου, καλοτάξιδο!

ΡΜ/ΣΧ