Ανακοινωθέντα

Στην πλατωσιά του απέραντου, ανδρώθηκαν και ανατράφηκαν με το μάννα της φιλοπατρίας και της αυτοθυσίας, οι ήρωες που σήμερα τιμούμε.

Ο Λοχίας Καταδρομών Αναστάσης Α. Πίττα, ο Καταδρομέας Σάββας Ν. Μαλεκκίδης, ο Δεκανέας Χριστόφορος Σ. Γιατρού, ο Κώστας Μοιράνθη, Δάσκαλος και Λογοτέχνης, εθελοντής της Πολιτικής Άμυνας, είναι ο δεινός απολογισμός των ηρωικώς πεσόντων του Άγιου Ιωάννη Πιτσιλιάς κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Ο Έφεδρος Δήμος Δημοσθένους πολέμησε στις μάχες υπεράσπισης της Κερύνειας και η τύχη του ακόμη αγνοείται.

Κύριες και κύριοι,

Αλγεινή η αναψηλάφηση της ιστορίας της μικρής κοινότητας του Αγίου Ιωάννη Πιτσιλιάς όταν αυτή αναστοχάτε το βαρύ τίμημα που κλήθηκε να πληρώσει το μαύρο καλοκαίρι του '74.

Ο τραγικός απολογισμός θέλει την κοινότητα του Αγίου Ιωάννη να μετρά πολλά θύματα, συγκριτικά με το μικρό αριθμό των κατοίκων της.

Η άσβεστη φλόγα του πατριωτισμού, ο πόθος για την ελευθερία, οδήγησε τους ήρωες της κοινότητας της Πιτσιλιάς να βαδίσουν με απαράμιλλο θάρρος θυσιάζοντας τη ζωή τους στο βωμό της λευτεριάς και της εθνικής αποκατάστασης της πατρίδας μας, γράφοντας το όνομά τους με χρυσά γράμματα στο Πάνθεον των ηρώων.

Να’ ναι άραγε η πνοή του ανέμου στους πρόποδες της Παπούτσας που γαλούχησε τα τέκνα της με τόσο σθένος και πίστη στην πατρίδα;

Να ναι το βουητό στις λαγκαδιές που τα ανάγιωσε με τόση ανιδιοτέλεια και αγνότητα;

Να ναι ακόμα το φως της γης, το χρώμα, που τους έπλασαν με ιδανικά και αξίες;

«…εξ ανατολίας μύριοι ελθόντες ίνα την Κύπρο ταπεινώσουν και τον λαόν της υποδουλώσουν», έγραψε ο ποιητής.

Οι δικοί μας ήρωες αντέταξαν τα στήθη τους με ανδρεία και αυτοθυσία για την πατρίδα, αντιμέτωποι με τους μύριους. Αγωνίσθηκαν αξιοπρεπώς, σε μάχες σώμα με σώμα, και έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι στο διάβα της αθανασίας. Δεν λύγισαν, δεν γονάτισαν μα θαρραλέα ασύμμετρα αναμετρήθηκαν εκεί ψηλά στους απροσπέλαστους βράχους της κυπριακής γης.  

Ελληνίδες και Έλληνες,

Με έντονα αισθήματα συγκίνησης και περηφάνιας βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να αποδώσουμε τις αρμόζουσες τιμές στους ήρωες της κοινότητας του Αγίου Ιωάννη Πιτσιλιάς που το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974, άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στις σελίδες των αγώνων για ελευθερία.

Δύσκολο να εξιστορήσει κανείς την αντρειοσύνη ή να αρθρώσει το μεγαλείο του σθένους και της τόλμης τους. Άλλωστε καμία θυσία δεν μπορεί να χωρέσει σε καμιά περιγραφή, μήτε ο πόνος και το μαράζι να ησυχάσει από τον αντίλαλο του χαμού. Το δάκρυ δεν μπορεί να στερέψει, ούτε η προσμονή να κατευνάσει.

Στον κατάλογο με τον τραγικό απολογισμό της 33^ης Μοίρας Καταδρομών αναγράφεται το όνομα του ήρωα Αναστάση  Πίττα. Ήταν το τρίτο από τα εννέα παιδιά της οικογένειας του Ανδρέα και της Άννας Πίττα. Γεννήθηκε στις 22/09/1956 στον Άγιο Ιωάννη Αγρού όπου και διέμενε μέχρι την τουρκική εισβολή του 1974. Στις 20 Ιουλίου 1974, υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία με το βαθμό του λοχία στην 33 Μοίρα Καταδρομών, η έδρα της οποίας βρισκόταν στο Πέλλα Πάις Κερύνειας.

Ο Αναστάσης έλαβε μέρος στη νυχτερινή επιχείρηση της 20ής Ιουλίου για κατάληψη των περιμετρικών οχυρωματικών γραμμών του φρουρίου του Αγίου Ιλαρίωνα. Το ύψωμα στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε λόγω ανεπαρκούς υποστήριξης και η ομάδα του διατάχθηκε να κρατήσει την αμυντική γραμμή στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας.

Οι καταδρομείς κυκλώθηκαν από τους Τούρκους εισβολείς. Ο Αναστάσης έπεσε από ριπή πολυβόλου στην προσπάθειά του να βοηθήσει τραυματισμένο σύντροφό του. Τα ίχνη του χάθηκαν στις 22/07/1974 κοντά στο τουρκοκυπριακό χωριό Τέμπλος μετά από μάχη με τους εισβολείς. Τα οστά του εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στην ίδια περιοχή, και επανατάφηκαν στις 15 Νοεμβρίου 2014 στη γενέτειρά του.

Ο  Σάββας  Μαλεκκίδης, το δεύτερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας του Νικόλα και της Έλλης Μαλεκκίδη, γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη Αγρού στις 19/10/1956 όπου και διέμενε μέχρι την τουρκική εισβολή.

Με την έναρξη της εισβολής υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο  21^ο λόχο της 32^ης Μοίρας Καταδρομών, με έδρα τον Άγιο Χρυσόστομο.

Τις τραγικές ημέρες της εισβολής, η μονάδα του κατέλαβε την «Άσπρη Μούττη», την οποία όμως υποχρεώθηκε στη συνέχεια να εγκαταλείψει. Στις 22 Ιουλίου η μονάδα εγκαταστάθηκε σε αμυντική γραμμή στο ύψωμα Αλωνάγρα, λίγες ημέρες αργότερα μετακινήθηκε στο αεροδρόμιο της Τύμπου και στη συνέχεια στον Παχύαμμο όπου οι καταδρομείς κράτησαν την αμυντική γραμμή μέχρι τις 14 Αυγούστου. Όταν έσπασε η αμυντική γραμμή Μιας Μηλιάς, η μονάδα διατάχθηκε να αποχωρήσει λόγω κυκλωτικής κίνησης των Τούρκων. Οι καταδρομείς χωρίστηκαν σε μικρές ομάδες και κινήθηκαν προς το σημείο ανασυγκρότησης στο οποίο ο Σάββας και η μικρή του ομάδα δεν κατόρθωσε να φτάσει. Τα ίχνη του χάθηκαν στις 15/08/1974 στην περιοχή Αγίου Αμβροσίου. Ο Σάββας αγνοείτο μέχρι πρόσφατα. 41 χρόνια αργότερα τα οστά του Σάββα ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Τζιάος. Κηδεύτηκε στις 28 Οκτωβρίου του 2015 στη γενέτειρά του με πρέπουσες τιμές.

Ο Χριστόφορος Γιατρός, γεννήθηκε στις 13/10/1954 και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας του Σάββα και της Ανθούσας Γιατρού.

Στις 20 Ιουλίου, ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της πατρίδας και κατατάσσεται έφεδρος στο 316 Τ.Π. στο Συριανοχώρι. 

Εκείνη η τραγική ημέρα του Ιούλη βρίσκει τον Χριστόφορο στην πρώτη γραμμή του πυρός στο σημείο απόβασης των Τούρκων εισβολέων, στην περιοχή Καραβά – Πέντε Μίλι. Τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών και φτάνει με δυσκολία στο χωριό Ελιά στην Κερύνεια, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες καταφέρνει να βρει καταφύγιο στο σπίτι της Ρίτας Μάντολες. Δυστυχώς λίγο αργότερα το χωριό περικυκλώνεται από Τούρκους και ο Χριστόφορος συλλαμβάνεται ως αιχμάλωτος από τα τουρκικά στρατεύματα.   

Για τελευταία φορά θεάθηκε στις 21 Ιουλίου 1974, και η τύχη του αγνοείτο για 34 ολόκληρα χρόνια. Τα οστά του εντοπίστηκαν στην περιοχή του χωριού Ελιά και επανατάφηκαν στις 2 Αυγούστου 2008 στη γενέτειρά του.        

Σήμερα, κύριες και κύριοι, τιμούμε και τον Κώστα Μοιράνθη, Δάσκαλο και Λογοτέχνη, εθελοντή της Πολιτικής Άμυνας, ο οποίος έπεσε ηρωικά στην προσπάθειά του να μεταφέρει τρόφιμα σε εθνοφρουρούς στην περιοχή της Γλυκιώτισσας στην Κερύνεια, θέλοντας να βοηθήσει στις δύσκολες ώρες της δοκιμασίας. Στις 22 Ιουλίου 1974 το όχημά του κτυπήθηκε από τουρκικά πυρά και ο Κώστας τραυματίζεται θανάσιμα αφήνοντας την τελευταία του πνοή στα 70 του χρόνια.  Τόσο τα σημαντικά έργα του, όσο και η σορός του, έγιναν ένα με τα χώματα της Κερύνειας.

Μαζί με τους ηρωικώς πεσόντες και δολοφονηθέντες, η κοινότητα τιμά ακόμη ένα τέκνο της, το όνομα του οποίου παραμένει στον τραγικό κατάλογο των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής εδώ και 48 χρόνια.

Ο Δήμος Δημοσθένους, το στερνοπαίδι από τα επτά παιδιά του Χριστόφορου και της Ελένης Δημοσθένους, γεννήθηκε στον Άγιο Ιωάννη Αγρού στις 12/09/1950 και πριν από την τουρκική εισβολή του 1974 διέμενε στην Αμμόχωστο.

Γόνος οικογένειας με παράδοση στους αγώνες για την ελευθερία, έδωσε και αυτός το παρόν του στο κάλεσμα της πατρίδας το 1974. Στις 20 Ιουλίου 1974 κατατάγηκε έφεδρος και μεταφέρθηκε στην 32^η Μοίρα  Καταδρομών. Από τον  Άγιο Χρυσόστομο εστάλη μαζί με άλλους εφέδρους στην Κερύνεια, όπου τα ίχνη του χάθηκαν στην περιοχή Πέλλα Πάις στις 22 Ιουλίου 1974. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Η ηρωομάνα γη της κοινότητας της Πιτσιλιάς τιμά σήμερα τα άξια τέκνα της που έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα τους.

Η ηρωική μορφή τους θα υπηρετεί εις αεί ως εφαλτήριο υπεράσπισης των δικαίων του λαού μας, φωτίζοντας σαν ανέσπερο φως το δύσβατο μονοπάτι της τιμής και του χρέους για τον αγώνα που διεξάγουμε για εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό. Ένας αγώνας που πρέπει να είναι κοινός και αποφασιστικός, γιατί, μόνο με ενότητα και ομοψυχία, θα καταφέρουμε να περιφρουρήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, μετεξελίσσοντάς την σε ένα επανενωμένο, ομοσπονδιακό, σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, απαλλαγμένο από στρατούς κατοχής.

Σε λίγες μέρες ξυπνούν οι μαύρες μνήμες της εισβολής του Αττίλα. Κάθε φορά προστίθεται άλλος ένας χρόνος στο βάρος που κουβαλά πάνω του το νησί, με την κατοχή να μετρά ήδη 48 πικρά καλοκαίρια. Χρόνια γεμάτα οδύνη, δυσβάσταχτες μνήμες, ματωμένες εικόνες που δεν πρόκειται να χαθούν στη λήθη. Κυρίαρχο συναίσθημα ο θυμός, η οργή μα πάνω απ΄ όλα η λαχτάρα για επιστροφή και ελπίδα.

Κι ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά εμμένει σταθερά στις προσπάθειές της για οικοδόμηση ενός ειρηνικού μέλλοντος, που θα εδράζεται στις αρχές του σεβασμού της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα σύννεφα της τουρκικής προκλητικής συμπεριφοράς και της ρητορικής έντασης ολοένα και πυκνώνουν. Η Τουρκία και δυστυχώς και η τουρκοκυπριακή πλευρά, ηθελημένα επιλέγουν να ποδοπατούν τις προοπτικές της λύσης και της επανένωσης του τόπου, αποκλίνοντας από τα σχετικά Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Τουρκία συνεχίζει να επιλέγει το δρόμο του κομπασμού, προχωρώντας στη δημιουργία νέων τετελεσμένων στις κατεχόμενες περιοχές, παραβιάζοντας με θράσος το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας και με τις έκνομες ενέργειές της στρέφεται εναντίον της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Παρά τη δεδηλωμένη προσήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας για την επανέναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας, δυστυχώς, οι ανομολόγητες επιδιώξεις της Άγκυρας, αλλά και η εκτός πραγματικότητας τουρκική απαίτηση για λύση δύο κρατών, δυναμιτίζουν τις σχέσεις των δύο πλευρών και δημιουργούν μια τελμάτωση στην προσπάθεια λύσης του Κυπριακού.

Η Τουρκία, όμως πέραν από τη συστηματική πολιτική εποικισμού του κατεχομένου τμήματος της Κύπρου, τα τελευταία χρόνια επιδίδεται και σε έναν «αλλότροπο τύπο επικοισμού» των ελεύθερων περιοχών μέσω της παράνομης διοχέτευσης παράτυπων μεταναστών, που κατά χιλιάδες ωθούνται μέσω της Πράσινης Γραμμής προς τις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές.

Είναι και ξεκάθαρος και πρόδηλος ο σκοπός της Τουρκίας για δημογραφική αλλοίωση της χώρας, αλλά και για την πρόκληση οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων στη ελληνοκυπριακή κοινότητα. Μπροστά σ΄αυτά τα εκκολαπτόμενα προβλήματα αλλοίωσης της δημογραφίας μας, των κινδύνων για τη σταθερότητα αλλά και την ασφάλειά μας, απαντούμε με συγκεκριμένο τρόπο. Εντείνουμε τους τρόπους ανακοπής των παράνομων διελεύσεων στην Πράσινη Γραμμή και μεγιστοποιούμε τις επιστροφές και τις απελάσεις όσων δεν δικαιούνται παραμονή στη χώρα μας.

Για όσους δε μεμψιμοιρούν και θέτουν ψευτοδιλήμματα για τη φύλαξη της Πράσινης Γραμμής, παραπέμπουμε στις κλιμακούμενες αντιδράσεις του συνόλου των ευρωπαικών χωρών, που το ένα μετά το άλλο αντιλαμβανόμενοι την ανάγκη περιορισμού της μεταναστευτικής πλημμυρίδας εντείνουν τα μέτρα προστασίας.

Πόσο δε μάλλον, εμείς, που καλούμαστε να φυλάξουμε Θερμοπύλες σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα.    

Ελληνίδες και Έλληνες,

Σε αυτή τη μικρή κοινότητα του Αγίου Ιωάννη Πιτσιλιάς, με αισθήματα εκτίμησης και σεβασμού αποτίουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής προς όλους τους ηρωικώς πεσόντες, δολοφονηθέντες και αγνοούμενους, που υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία, την εδαφική κυριαρχία και ακεραιότητα της πατρίδας μας κατά των επιβουλών της Τουρκίας, κάτω από το λάβαρο της δυσοίωνης της μοίρας. Οι ήρωες μας έπεσαν στο πεδίο της μάχης από τα βέλη των βαρβάρων, μα κέρδισαν με την ανδρεία και τη θυσία τους τη μάχη προς το μονοπάτι της αθανασίας.  

Τους απονέμεται ο πρέπων έπαινος και η οφειλόμενη αναγνώριση, όπως το επιτάσσει και ο καβαφικός στίχος: «Και περισσότερη τιμή τους πρέπει …».

Οι μορφές των ηρώων μας θα αποτελούν για πάντα πηγή θάρρους, υπομονής και αγώνα μέχρι την απελευθέρωση της πατρίδας.

Ως Κυβέρνηση υποκλινόμαστε στους ηρωικώς πεσόντες και διαβεβαιώνουμε τους συγγενείς των αγνοουμένων μας ότι θα συνεχίσουμε, τις προσπάθειες για τη διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου των αγνοουμένων μας.

Είμαστε ταγμένοι στον αγώνα για εθνική δικαίωση. Το οφείλουμε στους ήρωες μας αλλά και στις μελλοντικές γεννιές της ιδιαίτερής μας πατρίδας αλλά και του έθνους των Ελλήνων στο οποίο ανήκουμε.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα που θα τους συνοδεύει.

(ΕΦυς/ΣΧ)