Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα συγκίνησης, νοσταλγίας και δέους, παρευρίσκομαι απόψε εδώ, στον ιερό τούτο χώρο, όπου οι μνήμες, η ιστορία και ο πολιτισμός δεν έχουν σβήσει ποτέ.

Θα ήθελα καταρχάς να συγχαρώ τους διοργανωτές της αποψινής εκδήλωσης, για την εξαίρετη πρωτοβουλία, αλλά κυρίως για την επιλογή του συγκεκριμένου αυτού χώρου. Η διεξαγωγή πολιτιστικών εκδηλώσεων στα χώματα αυτά -όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα και εγώ ο ίδιος- λαμβάνουν μια άλλη διάσταση και εκπέμπουν ένα φως ιδιαίτερο, ξεχωριστό.

Στην Ποταμιά και στον Άγιο Σωζόμενο, δύο χωριά με μια μακραίωνη ιστορία πίσω τους, συμβίωναν ανέκαθεν αρμονικά Έλληνες και Τούρκοι. Εντούτοις, οι διακοινοτικές ταραχές του 1963 και μεταγενέστερα η τουρκική εισβολή του 1974, ήρθαν να πλήξουν αυτή τη συνύπαρξη χρόνων. Τον Άγιο Σωζόμενο εγκατέλειψαν και οι τελευταίοι Έλληνες κάτοικοί του, συγκεκριμένα οι τελευταίες δύο-τρεις οικογένειες.

Στη συνέχεια, μετά από ενέδρα, όπου σκοτώθηκαν δύο Έλληνες (ένας αστυνομικός και ένας τεχνικός), οι οποίοι ήρθαν για να ξεκινήσουν τη μηχανή για προμήθεια νερού, διεξήχθησαν μάχες στο χωριό μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, που είχαν ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη του χωριού από τους Τούρκους κατοίκους.

Μέχρι σήμερα όμως, η εκκλησία του Αγίου Σωζόμενου που παρέμεινε αλώβητη, η εγκλείστρα του Αγίου, τα απομεινάρια της εκκλησίας του Αγίου Μάμα με τον ειδικό ρυθμό που έχει, όπως και του δημοτικού σχολείου, εκπέμπουν την εικόνα μιας ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, η οποία ακτινοβολεί ιστορία, αναμνήσεις και τις ημέρες εκείνες, που ο τόπος εδώ έσφυζε από ζωή.

Ακόμα και τα κοράκια που βρίσκονται στους λόφους τριγύρω, σύμφωνα με την παράδοση, έχουν τη δική τους ιστορία και παραπέμπουν στις μάχες της Χοιροκοιτίας και την καταστροφή που ακολούθησε στην περιοχή.

Με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Κύπρο, η ταινία που θα προβληθεί απόψε συνοψίζει και αντικατοπτρίζει, στο πλαίσιο ενός σεναρίου, το συνολικό πρόβλημα του τόπου μας. Το εθνικό μας ζήτημα παραμένει άλυτο, ενώ η αδιάλλακτη Τουρκία προβάλλει παράλογες απαιτήσεις και διεκδικεί να καταχραστεί περισσότερα κεκτημένα και δικαιώματα από τους Κύπριους πολίτες, ζητώντας ακόμα και μερίδιο από την κυπριακή ΑΟΖ.

Μέσα από το σενάριο της ταινίας, έρχεται στην επιφάνεια ο έντονος προβληματισμός της κυπριακής πολιτείας και κοινωνίας, ότι δυστυχώς, 44 χρόνια μετά τα γεγονότα του Ιούλη του 1974, τα εδάφη μας, οι περιουσίες και τα σύνορά μας είναι επισφαλή και απροστάτευτα, μπροστά στα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας.

Η οικογένεια που πρωταγωνιστεί στην πλοκή του έργου, φαίνεται να υπόκειται σε μια εσωτερική και εξωτερική πολιορκία. Ταλαιπωρείται από τα οικονομικά προβλήματα και βάρη -γεγονός που επιφέρει περαιτέρω ανησυχίες στο εσωτερικό της οικογένειας- ενώ οι ήρωες απειλούνται να χάσουν το ίδιο το σπίτι και τη γη τους. Μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας, θίγονται επίσης επιμέρους ζητήματα της σύγχρονης μας κοινωνίας, όπως οι οικονομικοί μετανάστες και η ενσωμάτωσή τους στο κοινωνικό σύνολο, καθώς και το φαινόμενο του κοινωνικού εκφοβισμού.

Συγχαίρω για άλλη μια φορά όλους όσοι συνέβαλαν στην υλοποίηση της πρωτοβουλίας αυτής, και ευελπιστώ ότι θα δοθεί συνέχεια στην πραγματοποίηση τέτοιων αξιόλογων δράσεων, οι οποίες μας αναβαθμίζουν ως άτομα, αλλά και ως κοινωνία.

-------------------------

(ΜΓ/ΕΙ)