Cookies management by TermsFeed Cookie Consent
Τελευταίες Ειδήσεις

Ανακοινωθέντα

25-03-2023 14:13

Πανηγυρικός λόγος του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Άμυνας κ. Ανδρέα Π. Λουκά στην Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821

«Ώς πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,

Mονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;

[…]

Πώς οι Προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
Για την ελευθερίαν, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτζι κι ημείς, αδέλφια, ν’ αρπάξωμεν για μια,
T’ άρματα και να βγούμεν, απ’ την πικρή σκλαβιά».

Ανακαλώντας στη μνήμη τους ορμητικά παρακινητικούς στίχους του οραματιστή, πρωτεργάτη του ελληνικού διαφωτισμού Ρήγα Φεραίου, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, στον Ιερό Ναό Παναγίας της Οδηγήτριας, για να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε την επέτειο της Εθνικής παλιγγενεσίας του 1821.

Ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής και φλογερός επαναστάτης, με τον «Θούριο» του, λίγο πριν το τέλος του 18ου αιώνα, εξέφρασε, σε μια προσπάθεια να αναπτερώσει το ηθικό και να κινητοποιήσει τα ιδανικά και τις αξίες των Ελλήνων, αλλά και των υπολοίπων υπόδουλων λαών στα Βαλκάνια, τον μεγάλο πόθο των σκλαβωμένων για απόκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας.

Γιορτάζουμε επίσης, με θρησκευτική ευλάβεια το μήνυμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και υμνούμε την απαρχή της Σωτηρίας του ανθρώπου, την απελευθέρωσή μας από τα πικρά δεσμά της αμαρτίας, αλλά και την εκπλήρωση της πιο ελπιδοφόρας υπόσχεσης που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο.

Η ανάσα ελευθερίας των ηρώων του 1821, φτάνει μέχρι και σήμερα κοντά μας.

Αυτή η ανάσα, που σαν φλόγα μεταλαμπαδεύτηκε στους αιώνες, και από την αρχαία Ελλάδα έφτασε στους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης του ’21, παραμένοντας άσβεστη και ζωογόνα σε κάθε αγώνα του Έθνους για αναζήτηση ελευθερίας.

Οι ένδοξες σελίδες της Ελληνικής Επανάστασης του ’21 αποδεικνύουν το απαράμιλλο μεγαλείο του αγώνα.

Αποδεικνύουν, πως στα χρόνια εκείνα, ο πόθος «της όμορφης, της πλούσιας, της άπαρτης και σεβαστής κι αγίας» λευτεριάς, όπως την αποκάλεσε ο Διονύσιος Σολωμός, ήταν τόσο δυνατός και τόσο αυθεντικός, που μπορούσε να οδηγήσει σε πράξεις αυτοθυσίας, σε κατορθώματα αδιανόητα.

Κατορθώματα, τα οποία δικαίως παραμένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη συλλογική μας μνήμη.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που αυτός ο αγώνας δημιούργησε κύμα φιλελληνισμού στην Ευρώπη, με μεγάλες προσωπικότητες και διανοητές, όπως ο Λόρδος Βύρων, να υμνούν την Ελληνική ψυχή και να στηρίζουν εμπράκτως την επανάσταση.

«Ποτέ δεν αποτυχαίνουν αυτοί που πεθαίνουν για έναν μεγάλο σκοπό», είπε πολύ εύστοχα ο Άγγλος ποιητής.

Δεν είναι τυχαίο, επίσης, που αυτός ο αγώνας έγινε η μαγιά για τους επόμενους θαυμαστούς αγώνες του Ελληνισμού.

Κι αν κάποιοι, ακόμα και σήμερα απορούν και ερωτούν…

Πώς έγινε και οι υπόδουλοι για 400 χρόνια υπέταξαν μια ολόκληρη αυτοκρατορία;

Γιατί τόσο λίγοι κατάφεραν να υψώσουν το ανάστημα και να στεφθούν νικητές;

Τί πρέπει να κρατήσουμε ως παράδειγμα από τους ήρωες του ’21;

Ας ανέβουν μέχρι την Αλαμάνα, να πάρουν απάντηση από το άψυχο σώμα του Αθανάσιου Διάκου και των συναγωνιστών του, που έπεσαν ηρωικά στη μάχη στο γεφύρι πάνω στον Σπερχειό ποταμό.

Ας περάσουν από το Κούγκι, για να γίνουν μάρτυρες της ηρωικής θυσίας του Καλόγερου Σαμουήλ, όταν άναψε το φυτίλι μέσα στην μπαρουταποθήκη, στον βραχότοπο της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής, στο Σούλι.

Ας κατηφορίσουν στα Δερβενάκια για να ρωτήσουν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, και να ακούσουν τον ίδιο πύρινο λόγο που ξεστόμισε την προηγούμενη της μάχης για να εμψυχώσει τους μαχητές του:

"Έλληνες, σήμερα εγεννήθημεν και σήμερα θα πεθάνωμεν δια την σωτηρίαν της πατρίδος μας και δια την εδικήν μας".

Κι αν έχουν ακόμη τη δύναμη και το σθένος ας πάνε μέχρι τα Ψαρά και ας ρωτήσουν τους ελάχιστους που κατάφεραν να γλιτώσουν τη σφαγή, όταν οι Τούρκοι έκαψαν ολοσχερώς το νησί και κατέσφαξαν εκδικητικά τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Στα μάτια όλων αυτών θα δουν τη λεβεντιά, το θάρρος, την αποφασιστικότητα, την ολοκληρωτική αφοσίωση στον αγώνα, την ολοκληρωτική αυταπάρνηση προς όφελος του κοινού καλού, του καλού της πατρίδας, προς όφελος της πανώριας λευτεριάς.

Κυρίες και κύριοι,

Ελληνίδες και Έλληνες,

Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας με αρχηγό τον Δημήτριο Υψηλάντη το 1814 σήμανε την απαρχή για τον συλλογικό ξεσηκωμό των Ελλήνων. Μέλη της Εταιρίας υπήρξαν αρχικά λόγιοι και φοιτητές, οικονομικά εύρωστοι Έλληνες της διασποράς, που αποτέλεσαν τη μαγιά για τον μετέπειτα ολοκληρωτικό ξεσηκωμό των Ελλήνων.

Αφού το λάβαρο της Επανάστασης υψώθηκε, οι Έλληνες, με πίστη στο δίκαιο του αγώνα τους, πέτυχαν ισχυρά και αξιοθαύμαστα πλήγματα στις τουρκικές δυνάμεις.

Το οθωμανικό καθεστώς αισθανόταν να απειλείται από την Επανάσταση, η οποία πλέον είχε φουντώσει. Οι δυνάστες προσπαθώντας να την καταπνίξουν και έχοντας την πεποίθηση ότι με αυτόν τον τρόπο θα κατέσβηναν τη φλόγα στις ψυχές των Ελλήνων, αποφάσισαν την πραγματοποίηση μαζικών σφαγών. Η πεποίθηση αυτή αποδείχθηκε ως η μεγαλύτερη πλάνη.

Ο αγώνας των Ελλήνων, είχε πλέον ριζώσει για τα καλά. Η τιτάνια επικράτηση του Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς και  η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο από τον Κωνσταντίνο Κανάρη είναι δύο από τα λαμπρά δείγματα παλληκαριάς και ανυποχώρητου αγώνα. Ομοίως στη θάλασσα μεγαλούργησε η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και μαζί με τη Μαντώ Μαυρογένους ανέδειξαν τον καθοριστικής σημασίας ρόλο των γυναικών στον αγώνα.

Θα μας συγκινούν πάντα εκείνες οι ηρωικές γυναίκες, που στο Μεσολόγγι, όταν πλέον το  μαρτυρικό τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο, μετά την μακρά πολιορκία από τους Τούρκους, απτόητες και αγέρωχες στήριξαν τα παιδιά και τους συζύγους τους και δεν δίστασαν να σύρουν τον χορό του Ζαλόγγου για να γλιτώσουν την ατίμωση από τον δυνάστη.

Αναντίρρητα, η Επανάσταση των Ελλήνων άλλαξε το παλαιό πολιτικό γίγνεσθαι στην Ευρώπη και γύρισε τον ήλιο της ελευθερίας φωτίζοντας την Ελλάδα. Λίγο αργότερα ιδρύθηκε και το ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος, που χρωστάει την ύπαρξή του, στους αλησμόνητους αγωνιστές του ’21.

Ο φλογερός αέρας της Επανάστασης έφθασε από τα λημέρια των αρματολών στην επίσης υπόδουλη Κύπρο, που για αιώνες υπέφερε στενάζοντας κάτω από τον τουρκικό ζυγό.

Στις καρδιές των Κυπρίων φούντωσε με τον ίδιο τρόπο η επιθυμία για απελευθέρωση, αλλά απείχαν μακριά από τον πυρήνα της επαναστατικής δράσης. Αυτό δεν τους απέτρεψε να δώσουν χείρα βοήθεια στον αδελφό Ελληνικό λαό. Η μυστική κινητοποίηση των Κυπρίων, για ενίσχυση της Ελληνικής Επανάστασης, έγινε αντιληπτή από τις τούρκικες αρχές και πληρώθηκε με βαρύ φορτίο αίματος.

Δεκάδες κληρικοί και λαϊκοί, κατόπιν εγκρίσεως της Υψηλής Πύλης καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ανάμεσα τους ο Μητροπολίτης Κιτίου Μελέτιος, ο Πάφου Χρύσανθος, ο Κυρηνείας Λαυρέντιος και πρώτος απ’ όλους ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός.

[…] Σφάξε μας ούλους τζι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάτζιν,

κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζαι τους Ρωμιούς ταούλλια,

αμμά ξέρε πως ύλαντρον όντες κοπεί καβάτζιν

τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια[…].

Φέρεται να απαντά ο ηρωομάρτυρας Αρχιεπισκόπος Κυπριανός, στο ποίημα του ποιητή μας Βασίλη Μιχαηλίδη, λίγο πριν απαγχονιστεί. Στίχοι που μέχρι σήμερα συνταράζουν και προκαλούν ρίγη συγκίνησης και αισθήματα Εθνικής περηφάνειας.

Παρά τις σφαγές, τις δυσμενείς συνθήκες και την αντίσταση των Τούρκων, οι Κύπριοι κατάφεραν να ενισχύσουν την Επανάσταση.

Εκατοντάδες Κύπριοι αγωνίστηκαν με σφρίγος και αυταπάρνηση δίπλα στους Έλληνες επαναστάτες στα αιματοβαμμένα πεδία των μαχών.

Η θυσία των Κυπρίων εθελοντών και όλων των άλλων εθνομαρτύρων αγωνιστών του ’21, αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που άναψε το φυτίλι και γέννησε τους επόμενους αγώνες του Έθνους.

Ο επικός αγώνα της ΕΟΚΑ του 55 – 59, τον οποίο θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες αποτελεί το πιο περίτρανο παράδειγμα.

Κυρίες και κύριοι,

Ελληνίδες και Έλληνες,

Η Εθνική ιστορία δεν αναγνωρίζει ως νικητή μόνο αυτόν που κέρδισε έναν αγώνα, αλλά και αυτόν που δεν τα παράτησε και αγωνίστηκε μέχρι τέλους, γνωρίζοντας πως οι πιθανότητες και οι προσδοκίες δεν είναι με το μέρος του.

Μας το δίδαξαν με τον καλύτερο τρόπο οι αγωνιστές του ’21 και οι Μακεδονομάχοι.

Μας το δίδαξαν οι άνδρες της 8ης Μεραρχίας στη Μάχη Ελαιάς - Καλαμά  και οι γενναίοι 5ου Συντάγματος Πεζικού στις επικές Μάχες του Υψώματος 731.

Μας το δίδαξαν αργότερα κι οι αθάνατοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, οι οποίοι καθοδηγούμενοι από τον ίδιο πόθο για ελευθερία και την αγκαλιά της πιο στοργικής μάνας - της Ελλάδας, κοίταξαν κατάματα τον χάρο και ανέβηκαν στα βουνά. Μαζί μ’ αυτούς κι όσοι βρήκαν το κουράγιο και τη δύναμη να αντισταθούν το προδομένο καλοκαίρι του 1974, κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή.

Το παράδειγμα όλων αυτών φωτίζει τον δρόμο στον οποίο έχουμε υποχρέωση να πορευθούμε, ανανεώνοντας τον όρκο για αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση του πολύπαθου νησιού μας.

Με τον αλύγιστο αγώνα και την αδιανόητη θυσία τους, μας κληροδότησαν μια ανεξάντλητη κιβωτό αξιών και ιδανικών. Η παρακαταθήκη που μας έχουν αφήσει συνιστά για εμάς ιερό μάθημα φιλοπατρίας, δημοκρατίας και μαχητικότητας στον δρόμο της προσφοράς και του καθήκοντος.

Η υφιστάμενη κατάσταση κατοχής και διχοτόμησης της πατρίδας μας δεν μας αφήνει περιθώρια για συμβιβασμό και υποχωρήσεις. Έχουμε καθήκον, να δράσουμε με αφοσίωση, αποφασιστικότητα και συνέπεια, με απώτερο στόχο να αρθεί το αδιέξοδο, να επαναρχίσουν οι συνομιλίες και σε μια διαδικασία ουσιαστικού και ειλικρινούς διαλόγου να καταλήξουμε σε λύση του κυπριακού προβλήματος, στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου και των σχετικών ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

Αυτό αξίζει στην πατρίδα μας και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε.

Για μια λύση βιώσιμη και λειτουργική, που θα  ενώνει την πατρίδα και τον λαό μας και θα κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους νόμιμους κατοίκους της, μακριά από κατοχικά στρατεύματα, επεμβατικά δικαιώματα και ξένες εγγυήσεις.

Η αυταπάρνηση και αυτοθυσία των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης του ΄21, αυτής που οδήγησε στη συγκρότηση της Εθνικής μας εστίας, αλλά και τα λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη που καλούν για ενότητα και σύμπνοια αποτελούν τον φάρο που φωτίζει τα βήματα μας, στον αγώνα για την απελευθέρωση και επανένωση του τόπου μας.

Γιατί όπως πολύ εύγλωττα γράφει στα απομνημονεύματά του ο Μακρυγιάννης:

«[…] τούτη την πατρίδα τηνέχομεν όλοι μαζί[…] Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομε να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν, δουλέψαμεν όλοι μαζί, να τη φυλάμε κι όλοι μαζί. Όταν αγωνίζονται πολλοί και φτιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» και όχι στο «εγώ».

Με αυτά τα λόγια, που αποτελούν διαχρονικό μήνυμα ενότητας ανανεώνουμε την υπόσχεση, πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα αγωνιζόμαστε μέχρι ο ήλιος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης να ανατείλει στον πολύπαθο μας τόπο.

Η θυσία όλων των ηρώων του Ελληνισμού αποτελεί τον παντοτινό οδηγό μας στον δύσβατο δρόμο της απελευθέρωσης και της επιστροφής.

Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!!

Ζήτω η 25η Μαρτίου!!

Ζήτω η 1η Απριλίου!!

(ΜΧ)