Cookies management by TermsFeed Cookie Consent
Τελευταίες Ειδήσεις

Ανακοινωθέντα

01-04-2023 13:23

Ομιλία της Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως κας Άννας Κουκκίδη-Προκοπίου στη δοξολογία για την επέτειο της 1ης Απριλίου 1955, στον Άγιο Δομέτιο

Πέρασαν ήδη 68 χρόνια από το πρωϊνό που καταγράφηκε στην ιστορία ως η έναρξη του έπους των Κυπρίων αγωνιστών της ΕΟΚΑ απέναντι στην αποικιοκρατία. Ήταν η 1η Απριλίου του 1955 όταν οι Κύπριοι αποφάσισαν να στείλουν το μήνυμα πως δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο να είναι υπόδουλοι και πολίτες δεύτερης κατηγορίας, σε μια εποχή που χαρακτηρίστηκε ως η περίοδος της από-αποικιοποίησης, όπου όλοι οι λαοί, ο ένας μετά τον άλλο, άρχισαν να αποτινάσσουν τα δεσμά της δουλείας και να κατακτούν την ελευθερία τους.

Η 1η Απριλίου σήμανε την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59. Ένας αγώνας που έχει χαραχθεί με χρυσά γράμματα στις ζωές όλων όσοι συμμετείχαν στη μεγάλη εξέγερση, αλλά και στην ιστορική συνείδηση όλων των γενιών που ακολούθησαν.

Οι επιχειρήσεις ξεκίνησαν τη νύχτα της 31ης Μαρτίου και συνεχίστηκαν μέχρι το ξημέρωμα της 1ης Απριλίου με ταυτόχρονες επιθέσεις σε διάφορα σημεία της Κύπρου. Τα κτυπήματα στόχευαν σε κυβερνητικά κτήρια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις του κατακτητή. Το μήνυμα ήταν στεντόρειο και ακούστηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.

Ένας μικρός λαός, μια δράκα ανθρώπων με πολιτικό αρχηγό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και ηγέτη στο στρατιωτικό σκέλος τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τα έβαζε με τη μεγάλη Βρετανική Αυτοκρατορία.

Κατηγορήθηκαν από τη βρετανική προπαγάνδα και τον βρετανικό Τύπο ως τρομοκράτες. Κυνηγήθηκαν, βασανίστηκαν, φονεύθηκαν από το αποικιακό καθεστώς, αλλά δεν πτοήθηκαν, διότι μέσα τους έκαιγε ο πόθος της ελευθερίας, ο πόθος της Ένωσης με την Ελλάδα, ο πόθος και το όραμα να ζήσουν ως ελεύθεροι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν από μόνοι τους να ορίζουν τις τύχες τους και το μέλλον της πατρίδας τους.

Στο κάλεσμα των αγωνιστών ανταποκρίθηκε σύσσωμος ο λαός με αιχμή του δόρατος τη μαθητιώσα νεολαία, με διαδηλώσεις, μεταφορά μηνυμάτων και απλώνοντας ασπίδα προστασίας προς τους ήρωες- αγωνιστές, κατασκευάζοντας και φρουρώντας τα θρυλικά κρησφύγετα που δέχθηκαν στα σπλάχνα τους τα παιδιά της ΕΟΚΑ, τόσο στις πόλεις όσο και στα χωριά.

Ο υπέροχος αγώνας άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία, με το αίμα των αγωνιστών που πότισε το δέντρο της λευτεριάς. Ο Μόδεστος Παντελή ήταν ο πρώτος νεκρός την 1η Απριλίου και ακολούθησαν ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Παλληκαρίδης, ο Καραολής, και τόσοι άλλοι που μνημονεύουμε και ευχαριστούμε γιατί έδωσαν στον αγώνα και στην πατρίδα ότι πολυτιμότερο είχαν. Την ίδιά τους τη ζωή. Και το έκαναν με τη μέγιστη αξιοπρέπεια. Με το χέρι στο Ευαγγέλιο και τον Εθνικό Ύμνο στα χείλη.

Προσπάθησαν με ειρηνικό τρόπο να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και την Ένωση με την Ελλάδα οι Κύπριοι. Από το 1878, με την έλευση των Βρετανών που αντικατέστησαν τους Οθωμανούς ως οι κατακτητές του νησιού, έθεσαν το αίτημα για την ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό. Περίμεναν και είχαν την ελπίδα πως θα είχαν την τύχη των νησιών του Ιονίου που παραχωρήθηκαν από τη Βρετανία στην Ελλάδα το 1864.

Δυστυχώς όμως οι ελπίδες διαψεύστηκαν. Η Κύπρος είχε στρατηγική σημασία για τους Βρετανούς. Το 1925 ανακηρύχθηκε αποικία του στέμματος και η πρώτη εξέγερση το 1931 με τα Οκτωβριανά καταπνίγηκε, με επακόλουθο την στυγνή δικτατορία του κυβερνήτη Ρίτσμοντ Πάλμερ.

Η έναρξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και η μαζική συμμετοχή των Κυπρίων στο πλευρό της Ελλάδας και των συμμάχων δημιούργησε και πάλι προσδοκίες πως με το τέλος του πολέμου οι Βρετανοί, που άφηναν και πάλι υποσχέσεις να αιωρούνται στο αέρα, θα εισάκουγαν τους εθνικούς πόθους και προσδοκίες των Κυπρίων.

Οι ελπίδες όμως διαψεύστηκαν και πάλι. Η απόρριψη των προσφυγών της Ελλάδας στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και το «Ουδέποτε» του υφυπουργού Αποικιών Χένρι Χόπκινσον στη Βρετανική Βουλή στις 28 Ιουλίου του 1954 εξανέμισαν τις ελπίδες και οδήγησαν στην ορκωμοσία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και στην έναρξη του επικού απελευθερωτικού αγώνα, με το τέλος του οποίου η Κύπρος οδηγήθηκε τελικά στην ανεξαρτησία.

Σήμερα, κοιτάζοντας πίσω, κάποιοι κρίνουν τον αγώνα και τη σημασία του με εκ των υστέρων αναλύσεις, αγνοώντας το ιστορικό πλαίσιο της εποχής που ευνοούσε τους λαούς που έσπαγαν τα δεσμά της αποικιοκρατίας και αποκτούσαν την ανεξαρτησία τους. Η ιστορία όμως δεν μπορεί να διαγραφεί, ούτε και να αλλοιωθεί. Μπορεί μόνο να διδάξει.

Ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-59 οδήγησε στην ανεξαρτησία και την ελευθερία του κυπριακού λαού. Και είμαστε γι’ αυτό ευγνώμονες στους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του υπέροχου αυτού αγώνα.

Σήμερα, η Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει, συμμετέχοντας ενεργά σε όλες τις πολιτικές και διαδικασίες που αφορούν τη μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια, ως πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η διατήρηση και η εμβάθυνση των σχέσεων με τις χώρες της περιοχής μέσω των συνεργασιών που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια αποτελεί στρατηγικό στόχο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αναντίλεκτα, ο μεγάλος στόχος είναι η επίλυση του Κυπριακού, η απαλλαγή από την κατοχή, η επιστροφή των προσφύγων και η διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων.

Λύση διζωνικής ομοσπονδίας, όπως περιγράφεται στα σχετικά ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με πλήρη κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Εκεί εστιάζεται και η προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη για ενεργότερη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, παρά την αρνητική στάση της τουρκικής πλευράς.

Οφείλουμε τη συνέχιση της προσπάθειας σε όσους αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για να αναπνέουμε εμείς σήμερα αέρα ελευθερίας. Το οφείλουμε στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, το οφείλουμε στην πατρίδα μας, το οφείλουμε στους εαυτούς μας και στο μέλλον των παιδιών μας.

Χρόνια Πολλά.

 

(ΜΒ)