Ανακοινωθέντα

Δυστυχώς αισθάνομαι, για ακόμη μια φορά, ως Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, θεσμική και ηθική υποχρέωση να εκφράσω δημόσια την απογοήτευσή μου, αναφορικά με απόφαση Κυπριακού Δικαστηρίου σε υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού από ενήλικα.

Η απόφαση του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λευκωσίας, που ήρθε στο φως της δημοσιότητας χθες, να επιβάλει ποινή φυλάκισης μόλις τεσσάρων χρόνων, σε ενήλικα, ο οποίος κρίθηκε ένοχος σε κατηγορία σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού με νοητική αναπηρία, αποτελεί πρόκληση στο περί δικαίου αίσθημα κάθε προβληματισμένου και ευαισθητοποιημένου πολίτη. Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιού συνιστά ένα από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα. Στη βάση αυτής της πραγματικότητας και δεδομένης της θέλησής της να καταπολεμήσει τη σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση παιδιών, η Κυπριακή Πολιτεία έχει μεριμνήσει ώστε να εκσυγχρονίσει το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, θέτοντας, ανάμεσα σε άλλα, στη διάθεση της Κυπριακής Δικαιοσύνης διατάξεις που καθορίζουν ιδιαίτερα αυστηρές ποινές για εγκλήματα αυτής της κατηγορίας.

Με κάθε επιφύλαξη, δεδομένου ότι δεν έχω πρόσβαση στην αυτούσια απόφαση του Δικαστηρίου και με βάση, αποκλειστικά, τα όσα έχουν δημοσιοποιηθεί, σε ό,τι αφορά τη φύση του αδικήματος, την ηλικία του παιδιού, τη σχέση που αυτό είχε με τον ενήλικα, μέσω της φιλικής επαφής που διατηρούσε με τα παιδιά του, και τη μερική νοητική του αναπηρία, η ποινή που έχει επιβληθεί, εύλογα μπορεί να θεωρηθεί, τουλάχιστον επιεικής, αφού δε φαίνεται να έχει λάβει υπόψη τις διατάξεις του άρθρου 6 (4)(β) του Νόμου, σύμφωνα με τις οποίες η σεξουαλική κακοποίηση παιδιού που λόγω διανοητικής ή σωματικής αναπηρίας βρίσκεται σε ευάλωτη θέση, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης διά βίου.

Με λύπη παρατηρώ ότι, δικαστικές αποφάσεις σε υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή/και εκμετάλλευσης παιδιών οι οποίες, αντί να εξαντλούν την αυστηρότητα του Νόμου, κινούνται στα όρια της επιείκειας και βρίσκονται σε αντίθεση με τη δέσμευση της Πολιτείας να καταπολεμήσει ένα από τα πλέον αποτρόπαια εγκλήματα που μαστίζουν την κοινωνία μας. Παράλληλα, προκαλούν, τολμώ να πω δικαίως, αντιδράσεις και κατακραυγή στο επίπεδο της κοινωνίας. Αντιδράσεις που, θέλω να πιστεύω, μπορούν να επηρεάσουν προς τη σωστή κατεύθυνση.

Οι λειτουργοί της Κυπριακής Δικαιοσύνης έχουν υποχρέωση και καθήκον να ενεργούν και να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους με βάση το γράμμα και το πνεύμα του Νόμου, και όταν αυτές σχετίζονται με παιδιά, κυρίως, της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, έχουν υποχρέωση και καθήκον, να λαμβάνουν αποφάσεις οι οποίες, να αποτυπώνουν την αποφασιστικότητα Πολιτείας και κοινωνίας, να θέσουν τέρμα στη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.

(ΑΧ)