Cookies management by TermsFeed Cookie Consent
Τελευταίες Ειδήσεις

Ανακοινωθέντα

11-03-2018 11:35

Επικήδειος λόγος Επιτρόπου Προεδρίας στην κηδεία των λειψάνων του μέχρι πρότινος αγνοούμενου και νυν πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή του 1974 στρατιώτη Ανδρέα Χρίστου του Χρίστου

Με πόνο ψυχής και έχοντας πλήρη συναίσθηση του χρέους μας να αγωνιστούμε για τη δικαίωση της θυσίας των ηρώων μας απαλλάσσοντας την πατρίδα μας από την κατοχή, κατευοδώνουμε σήμερα στην τελευταία του κατοικία με αισθήματα βαθειάς ευγνωμοσύνης για τη μεγάλη του προσφορά προς την πατρίδα, τον Ανδρέα Χρίστου που αντιστάθηκε ηρωικά στην επέλαση των τουρκικών δυνάμεων στην περιοχή όπου υπηρέτησε ως έφεδρος, τον Άγιο Ερμόλαο της Κερύνειας.

Για σαράντα τέσσερα περίπου χρόνια το όνομα του Ανδρέα Χρίστου περιλαμβανόταν στο θλιβερό κατάλογο των αγνοουμένων. Ο πατέρας του Χρίστος, απεβίωσε με ανοικτές τις πληγές στην ψυχή του από τον πόνο και την αγωνία της εξαφάνισης του παιδιού του, ενώ η μητέρα του Άννα, ζώντας όλο αυτό τον καιρό με το ίδιο μαρτύριο, δίνει τώρα την ύστατη μάχη να παραμείνει στη ζωή, υποφέροντας από σοβαρά προβλήματα υγείας. Προσευχόμαστε να της δώσει δύναμη ο Θεός, να αντέξει και να μπορέσει να επισκεφθεί το μνήμα του παιδιού της για να καταθέσει εκεί τα λουλούδια της μεγάλης και ακριβής της αγάπης. Μαζί με τα παιδιά της και τα εγγόνια της είναι και η δική μας σκέψη κοντά της αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά σαν μια πραγματική ηρωομάνα.

Σήμερα, εδώ μαζί μας, δίπλα από τα μαρτυρικά οστά του Ανδρέα βρίσκονται τα αδέλφια του Δέσποινα, Γιώργος και Κώστας. Δεν βρίσκεται κοντά μας ο αδελφός του Γιάννος που δεν μπόρεσε να ταξιδέψει από την Αμερική για σοβαρούς λόγους υγείας. Στην ηρωομάνα του Ανδρέα, στα αδέλφια του και τα δικά τους παιδιά, καθώς και τους άλλους συγγενείς, εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια και μαζί το θαυμασμό μας για την ηρωική θυσία του Ανδρέα, που παρέμεινε αγέρωχος επί των επάλξεων υπερασπίζοντας τα πάτρια εδάφη και  τα ιερά και τα όσια μας.

 Ελληνίδες, Έλληνες,

Ο Ανδρέας Χρίστου γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 1951 στο χωριό Πυρόϊ και στο διάστημα πριν από την Τουρκική εισβολή διέμενε με τους γονείς του Χρίστο και Άννα στη Λευκωσία. Με τη γενική επιστράτευση που κηρύχτηκε όταν ξέσπασε η εισβολή, ο Ανδρέας μετέβη μαζί με άλλους εφέδρους στο Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου, όπου και κατατάγηκε στο 301 Τάγμα Πεζικού.

Στη συνέχεια της ίδιας ημέρας, το 301 Τάγμα Πεζικού πήρε οδηγίες και μεταφέρθηκε στην περιοχή του Αγίου Ερμολάου. Ο Ανδρέας μαζί με άλλους άνδρες, επάνδρωσαν αμυντικές θέσεις στο ύψωμα 3, το οποίο βρισκόταν έξω από το χωριό και πολύ κοντά στα τουρκοκυπριακά χωριά Φώτα, Κρινή και Πιλέρι.

Αυτά, ενώ από τα χαράματα της 20ης Ιουλίου, ο Τουρκικός στρατός είχε αρχίσει να αποβιβάζει στην ακτή του 5 Μίλι Κερύνειας ισχυρές δυνάμεις υποστηριζόμενες από πολεμικά αεροπλάνα και πλοία. Σύντομα, τα τουρκικά στρατεύματα άρχισαν τις μάχες με όσες μονάδες της Εθνικής Φρουράς κινήθηκαν προς την περιοχή της απόβασης, μάχες που ήταν άνισες λόγω της υπεροπλίας του εχθρού, αλλά και της αποδιοργάνωσης της Εθνικής Φρουράς.

Στις 22 Ιουλίου 1974 είχε επιτευχθεί εκεχειρία και οι άνδρες του τάγματος  παρέμειναν στις αμυντικές θέσεις τους στο ύψωμα του Αγίου Ερμολάου και εντός της χωριού, αφού στα τουρκοκυπριακά χωριά της περιοχής δρούσαν ένοπλες τουρκοκυπριακές ομάδες και δυνάμεις Τούρκων αλεξιπτωτιστών. Παρόλο που είχε κηρυχθεί εκεχειρία, κατά τα χαράματα της 26ης Ιουλίου, οι τουρκικές δυνάμεις επιτέθηκαν κατά των θέσεων των ανδρών της Εθνικής Φρουράς  στην περιοχή του Αγίου Ερμολάου, χρησιμοποιώντας μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και άλλων βαρέων όπλων, τα οποία στήριζαν τον μεγάλο αριθμό των εισβολέων στρατιωτών.

Μετά από σφοδρή ανταλλαγή πυρών διατάχτηκε οπισθοχώρηση για να αποφευχθεί ο εγκλωβισμός των ανδρών της Εθνικής Φρουράς. Ο Ανδρέας δεν θεάθηκε να απομακρύνεται από το ύψωμα 3 στο οποίο αμυνόταν  και έκτοτε δεν έδωσε σημεία ζωής. Παρέμεινε με το όπλο στο χέρι και όταν ακόμα οι εισβολείς πλησίασαν πάρα πολύ κοντά.

Δυστυχώς μόνο λίγα οστά του εντοπίστηκαν στην περιοχή του Αγίου Ερμολάου, στο χώρο της θυσίας του, σε εκταφές που διενεργήθηκαν κατά την περίοδο του τέλους του 2013 και στις αρχές του 2014.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Το θέμα των αγνοουμένων είναι η πιο τραγική πτυχή του δράματος που έζησε η πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1974 και ποτέ δεν θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε για την διακρίβωση και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου μας.

Οι ευθύνες της Τουρκίας είναι για το θέμα αυτό τεράστιες. Αρνείται την πρόσβαση στα αρχεία του τουρκικού στρατού. Αρνείται επίσης να δώσει στοιχεία για τις μετακινήσεις οστών από τους αρχικούς χώρους ταφής σε άλλους που ακόμα παραμένουν άγνωστοι.

Και αυτό, για να αποκρυβούν οι ευθύνες για τις μαζικές εκτελέσεις μεγάλου αριθμού συλληφθέντων συμπατριωτών μας.

Σαράντα τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά η αλήθεια δεν μπορεί να αποκρύβεται. Είναι απλή και πρέπει να λάμψει.  Πρόκειται για ένα έγκλημα πολέμου και όπως ισχύει για όλα τα εγκλήματα πολέμου, δεν υπάρχουν δικαιολογίες και ελαφρυντικά. Δεν υπάρχουν εξηγήσεις παρά μόνο η επικράτηση του παραλογισμού που οδηγεί σε χιλιάδες αναπάντητα γιατί.  Στην περίπτωση δε της Κύπρου, το έγκλημα αυτό δεν είναι στιγμιαίο, καθόσον επί σειρά τόσων ετών αποκρύβονται πληροφορίες, προβάλλονται εμπόδια και συγκαλύπτονται ευθύνες.

Προσβλέπουμε στη μέρα που θα διακριβωθεί και η τελευταία περίπτωση αγνοουμένου μας. Που θα αναγνωρισθεί και θα τιμηθεί η θυσία όλων των συμπατριωτών μας που δεν δίστασαν να προσφέρουν και την ίδια τους τη ζωή για την αγαπημένη μας πατρίδα. Για μας όλους που οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι της μεγάλης προσφοράς και της ηρωικής τους θυσίας.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Δεν ξεχνούμε ποτέ το δράμα που έζησε η πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1974 με την προδοσία και τη σταύρωση της ιδιαίτερης μας πατρίδας. Τις τραγικές συνέπειες τους εξακολουθούμε να τις ζούμε και σήμερα.  Η κατοχή, ο εποικισμός, οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, η καταπάτηση των ιερών και των οσίων μας, η βίαιη εκδίωξη του ενός τρίτου του πληθυσμού μας από τα σπίτια και τις περιουσίες του, η προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μας, είναι οι μεγάλες πληγές που άφησε στην πατρίδα μας ο Αττίλας. Πληγές που, εξαιτίας της Τουρκικής αδιαλλαξίας και αρνητικότητας, δεν έχουν ακόμα επουλωθεί και παραμένουν ανοικτές, παρά την ειλικρινή θέληση και τις προσπάθειες που καταβάλλει η πλευρά μας στοχεύοντας να τεθεί επιτέλους οριστικό τέρμα στη διαίρεση του νησιού μας. 

Δυστυχώς, κατά το τελευταίο διάστημα γινόμαστε όμως μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης έξαρσης της αλαζονείας και της αδιαλλαξίας της Τουρκίας.  Στο πλαίσιο αυτό βιώνουμε την εξέλιξη μιας όλως απαράδεκτης και αντίθετης με κάθε έννοια δικαίου πολιτικής των κανονιοφόρων, με την παραβίαση και αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας επί της αποκλειστικής οικονομικής της ζώνης, καθώς ακόμη και με την προβολή απαράδεκτων αξιώσεων για το σύνολο των ενεργειακών σχεδιασμών και δυνατοτήτων της  Κύπρου. Θέσεις που δυσχεραίνουν την επανέναρξη των συνομιλιών.

Οι θέσεις της δικής μας πλευράς είναι σαφείς. Ζητούμε μια λύση που να επανενώνει τη χώρα μας και να τερματίζει την κατοχή. Μια λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις και δικαιώματα επέμβασης, που θα μετατρέπει την Κύπρο σε τόπο ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας για όλους τους κατοίκους του με όλα τα δικαιώματα και τις βασικές τους ελευθερίες διασφαλισμένες, χωρίς αγωνία και αβεβαιότητα για το αύριο.

Γι’ αυτή τη λύση θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με επιμονή και αποφασιστικότητα γιατί έχουμε χρέος να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια πατρίδα χωρίς τα βαρίδια των λαθών του παρελθόντος, μια πατρίδα όπως την οραματίζονταν οι ήρωες μας προασπιζόμενοι την ελευθερία και την εδαφική της ακεραιότητα.

Αγαπητοί μου Δέσποινα, Γιώργο και Κώστα ,

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς,

Πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για την κληρονομιά που ο αδελφός σας, ο δικός σας άνθρωπος, άφησε, όχι μόνο σε εσάς, αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του.

Εύχομαι το τέλος της πολύχρονης αγωνίας για την τύχη του ανθρώπου σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και απαλύνει τον πόνο σας.

Ο Ανδρέας έχει καταγραφεί στο πάνθεον των Αθανάτων της Κυπριακής Ελευθερίας μαζί με τα ονόματα των ηρώων και μαρτύρων μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη του στρατιώτη του 301 Τ.Π. Ανδρέα Χρίστου του Χρίστου και της Άννας, που μετά από 44 χρόνια κηδεύουμε σήμερα, στην ελεύθερη πατρίδα, κοντά πια στα αγαπημένα του πρόσωπα.

Αιώνια και τιμημένη.

(ΡΜ/ΕΙ)