Ανακοινωθέντα

Είναι με δέος και συγκίνηση που απευθύνω τον χαιρετισμό αυτό, εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας, στη σημερινή εκδήλωση μνήμης των θυμάτων της γενοκτονίας των Ποντίων.

Εκατό χρόνια πέρασαν από το μεγάλο εκείνο έγκλημα σε βάρος του Ελληνικού πληθυσμού στη Μικρά Ασία. Η 19η Μαΐου 1919 είναι η μέρα που υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ άρχισε στη Σαμψούντα του Πόντου η πιο σκληρή φάση του εθνικού ξεκαθαρίσματος που βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη από το 1916.

Η ιστορία περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα τις διάφορες φάσεις εφαρμογής του εθνικιστικού σχεδίου διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής από τους Νεοτούρκους, οι οποίοι θέλησαν να αναβιώσουν την ισχύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επωφελούμενοι από την εμπλοκή των ευρωπαϊκών κρατών στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200 χιλιάδες, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350 χιλιάδες, σε ένα σύνολο 750 περίπου χιλιάδων που αποτελούσαν το 40% του συνολικού πληθυσμού στις περιοχές του Πόντου.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400 χιλιάδες μετέβησαν στην Ελλάδα, όπου με τις γνώσεις και το έργο τους, καθώς και με τη μεγάλη πίστη τους στις αρχές και τις αξίες της καταγωγής και της παράδοσης τους, συνέχισαν να δημιουργούν και να προοδεύουν. Το ίδιο και σε κάθε άλλη γωνιά του πλανήτη όπου εγκαταστάθηκαν αποτελώντας εκλεκτό κομμάτι της Ελληνικής Διασποράς.

Από τη θέση και τις αρμοδιότητές μου, οφείλω, σχετικά, να υπογραμμίσω τον σημαντικό ρόλο των αποδήμων Ποντίων στην προώθηση και την ανάδειξη της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πληθυσμού, τη διατήρηση και τη διάδοση των ιδανικών και των αξιών της ορθοδοξίας και του ελληνισμού, καθώς και την ενίσχυση των πολύπλευρων σχέσεων της διασποράς με την Ελλάδα, όπως και με την Κύπρο στο πλαίσιο των κοινών μας αγώνων για το Κυπριακό και όλα τα άλλα θέματα που απασχολούν τον Ελληνισμό.

Ο αγώνας για την αναγνώριση της ιστορικής πραγματικότητας που συνιστά η γενοκτονία των Ποντίων, της δεύτερης μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων στον 20ο αιώνα, δεν σταμάτησε ποτέ. Όλα τα κράτη και τα έθνη οφείλουν να αναγνωρίσουν τη θλιβερή αυτή ιστορική πραγματικότητα και να αποδώσουν στα θύματα και σε ολόκληρο τον πληθυσμό των Ποντίων την τιμή που τους αξίζει.

Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του αγώνα των Ποντίων ήταν η αναγνώριση από το Ελληνικό κοινοβούλιο τον Φεβρουάριο του 1994, όταν καθιερώθηκε και επισήμως η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της ποντιακής γενοκτονίας. Και η πρώτη χώρα αμέσως μετά στον κόσμο, ήταν η Κύπρος, με απόφαση του κυπριακού κοινοβουλίου την ημέρα ακριβώς της μαύρης επετείου, στις 19 Μαΐου 1994.

Έκτοτε, έχουν γίνει σημαντικά βήματα αναγνώρισης της ποντιακής γενοκτονίας παγκοσμίως. Θα γίνουν με βεβαιότητα και άλλα. Τα ιστορικά γεγονότα δεν μπορούν να παραγράφονται. Όπως δεν μπορεί να παραγραφεί η γενοκτονία των Αρμενίων, η Μικρασιατική καταστροφή και ο όλεθρος, ο πόνος και η δυστυχία που έφερε στην Κύπρο η βαρβαρότητα του Αττίλα κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου και ηθικής.

Δεν επιδιώκουμε την αντιπαράθεση και την όξυνση παλαιών πληγών και προβλημάτων. Εκείνο που επιδιώκουμε είναι την εξυπηρέτηση της ειρήνης και της ασφάλειας τόσο στην Κύπρο, όσο και στην ευρύτερη περιοχή.

Επιδιώκουμε και εργαζόμαστε για την έναρξη ενός εποικοδομητικού και πολύ περισσότερα υποσχόμενου αυτή τη φορά διαλόγου, ο οποίος θα έχει ως αποτέλεσμα μια λειτουργική και βιώσιμη λύση που θα επανενώνει την πατρίδα μας κατά τρόπο που θα εξυπηρετεί το πραγματικό συμφέρον του λαού μας. Χωρίς εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα και χωρίς την παρουσία κατοχικού στρατού, με πλήρη εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών. Μια λύση στη βάση του διεθνούς δικαίου και των αρχών και κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δυστυχώς, η Τουρκία κάθε άλλο παρά έχει την ίδια καλή βούληση και θέληση. Οι προτεραιότητές της είναι άλλες. Φαίνονται και από τις απαράδεκτες προκλήσεις της στην περιοχή της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Κύπρου. Αντί να συμβάλει στην ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, δημιουργεί εντάσεις και κρίσεις κατά παραβίαση κάθε έννοιας δικαίου, αποκαλύπτοντας, σε όσους δεν πείθονται και τόσο εύκολα, ένα πρόσωπο που η ιστορία καταδίκασε επανειλημμένα για την αλαζονεία και την έπαρση της ηγεσίας της, όσο και για τις πράξεις και τις ενέργειές της σε βάρος των λαών της περιοχής.

Ολοκληρώνοντας εκφράζω, εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας και ολόκληρης της Πολιτείας, τα αδελφικά πατριωτικά συναισθήματά μας προς τους Ποντίους και, μαζί, την ελπίδα και την προσδοκία ότι ο αγώνας που διεξάγουν θα αποδώσει τους καρπούς που εύχονται, σε επιβεβαίωση αυτού που εύστοχα συνόψισε ο ανώνυμος Πόντιος λαϊκός ποιητής: «Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει και άλλο».

/ΣΧ