Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας συγκεντρωθήκαμε σήμερα, για να αποτίνουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους πεσόντες της κοινότητας Κελοκεδάρων, που φονεύθηκαν ή έπεσαν μαχόμενοι κατά τη διάρκεια των αγώνων της πατρίδας μας για την ελευθερία.

Σήμερα, υποκλινόμαστε με ευλάβεια στη μνήμη των νεκρών της κοινότητας, που με τη λεβεντιά και το σθένος τους, αντιστάθηκαν στους εχθρούς της πατρίδας, στους εχθρούς της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Συμπατριωτών μας που απρόκλητα δολοφονήθηκαν από τις δυνάμεις του εχθρού, του αποικιοκράτη, του εισβολέα, στους αγώνες του έθνους και της πατρίδας.

Είναι δύσκολο με τις λέξεις να απονείμει κανείς τις τιμές σε αυτούς που τίμησαν με τη θυσία τους τις διαχρονικές αξίες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

Άνθρωποι απλοί, που μεγάλωσαν με την οικογένεια, τους φίλους και αγαπημένους τους. Άνθρωποι της βιοπάλης, της καθημερινότητας. Που θυσιάστηκαν για τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά της Κύπρου μας. 

Ο Κώστας Δημήτρη και ο Αλέξανδρος Χρυσοστόμου, αποτελούν δυο από τους 58 στο σύνολο κατοίκων της κοινότητας, που πολέμησαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και που τελικά θυσίασαν τη ζωή τους, αγωνιζόμενοι ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό.

Ο Παναγιώτης Διομήδους, που σκοτώθηκε το 1956 στο σπίτι του, μπροστά στα μάτια της γυναίκας του, μετά από κατ’ οίκον περιορισμό, από τους αποικιοκράτες κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. 

Ο Κώστας Φωτίου, που φονεύθηκε το 1964 κατά την Τουρκανταρσία.

Ο Παντελής Πούρος, ενώ μετέφερε τη βαριά άρρωστη μητέρα του Αντιγόνη, στο νοσοκομείο έπεσαν θύματα και οι δύο της βίας της Τουρκανταρσίας το 1967.

Ο Λοχαγός Ανδρέας Αρέστη, ο οποίος έπεσε στο πεδίο της μάχης κατά την Τουρκική εισβολή. Θα σταθώ λίγο παραπάνω στο λεβέντη λοχαγό, ο οποίος είναι ένας από τους τρεις θρυλικούς Ελληνοκύπριους αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς που χάθηκαν στο πεδίο της μάχης το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974. 

Ο Ανδρεάς Αρέστη, γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1940 στα Κελοκέδαρα. Η αγάπη του για την πατρίδα και την ελευθερία ήταν εμφανής από μικρή ηλικία. Ενώ ήταν ακόμα μαθητής, συμμετείχε ενεργά στον αγώνα της ΕΟΚΑ μαζί με τους συμμαθητές του. Σε ηλικία 17 ετών, συνελήφθη για μεταφορά βομβών και μεταφέρθηκε στις Κεντρικές Φυλακές. Επέστρεψε στα μαθητικά θρανία και πήρε απολυτήριο γυμνασίου το 1960.

Τον Ιούλιο του 1961 κατετάγη στον νεοσύστατο τότε Κυπριακό Στρατό, ως υποψήφιος αξιωματικός. Εκπαιδεύτηκε για έξι μήνες στη σχολή αξιωματικών στο ΒΜΗ στη Λευκωσία και την 1^η Απριλίου 1962 με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, του απονεμήθηκε ο βαθμός του ανθυπολοχαγού.

Κατά την περίοδο της Τουρκανταρσίας το 1963-1964 συμμετείχε στις μάχες της Λευκωσίας και της Τηλλυρίας.

Το Φεβρουάριο του 1964 παντρεύτηκε τη Γιαννούλλα Καλλή από το Καλό Χωριό Λεύκας, με την οποία απέκτησε την κόρη του Μόνικα και τον γιο του Παναγιώτη.

Δύο παιδιά που τιμούν και με το παραπάνω το όνομα του δοξασμένου πατέρα τους. Ο Παναγιώτης, συνεχίζει την παράδοση και σήμερα με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη υπηρετεί την Εθνική Φρουρά, βαδίζοντας στα χνάρια του πατέρα του.

Το μαρτυρικό καλοκαίρι του 1974, βρίσκει τον ήρωα Ανδρέα Αρέστη, Υποδιοικητή του 70 Τάγματος Μηχανικού με τον βαθμό του Λοχαγού. Μετά από διαταγές που έλαβε, μετακινήθηκε την 19^η Ιουλίου στο 261 Τάγμα Πεζικού στο χωριό Γαληνή. Εκεί οργάνωσε τους στρατιώτες που επάνδρωναν τα φυλάκια της περιοχής και διατάχθηκε να καταλάβει το χωριό Λιμνήτης, στο οποίο υπήρχαν πολύ υπέρτερες και σε μέσα και σε αριθμούς τουρκικές δυνάμεις.

Πειθαρχημένος και ευσυνείδητος μέχρι την τελευταία ώρα, ο Ανδρέας Αρέστη υπάκουσε στις διαταγές, έχοντας όμως πλήρη επίγνωση της κατάστασης.

Ως πρότυπο ήθους και αρετής, συγκέντρωσε τους στρατιώτες του και τους παρέθεσε τα δεδομένα της αποστολής. Από τους εθελοντές που προσφέρθηκαν να τον ακολουθήσουν επέλεξε μόνο τους άγαμους και ρίχτηκε στη μάχη. Η αρχική επίθεση προχωρούσε με επιτυχία, όμως ο λοχαγός Ανδρέας Αρέστη τραυματίστηκε θανάσιμα από τα εχθρικά πυρά. Μεταφέρθηκε στην έδρα του τάγματος και από εκεί στο νοσοκομείο Μόρφου, όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Υπάρχουν πληροφορίες ότι τάφηκε στη Μόρφου. Ωστόσο, οι δικοί του άνθρωποι καρτερικά περιμένουν να τους δοθεί η σορός του, για να τον κηδεύσουν με την αγάπη και τις τιμές που αξίζουν σε έναν αγαπημένο σύζυγο, σε έναν περήφανο πατέρα και δοξασμένο Έλληνα αξιωματικό.

Η πολιτεία ως ένδειξη εκτίμησης και αναγνώρισης της προσφοράς του ήρωα, του απένειμε μετά θάνατον τον βαθμό του Ταγματάρχη και στη συνέχεια επ’ ανδραγαθία τον βαθμό του Συνταγματάρχη.

Επιπλέον, το Υπουργικό Συμβούλιο, μόλις πρόσφατα, ενέκρινε προσχέδιο Κανονισμών «περί Στρατιωτικών Μεταλλίων», το οποίο βρίσκεται ενώπιον της Βουλής για ψήφιση, όπου μεταξύ άλλων προνοεί να απονέμεται στους εν ενεργεία Αξιωματικούς μετάλλιο στρατιωτικής αξίας με την επωνυμία «Ανδρέας Αρέστη», για ευδόκιμη υπηρεσία οκτώ ετών.

Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα, σαράντα πέντε χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974, καλούμαστε να αναλογιστούμε και το δικό μας χρέος έναντι της μαρτυρικής μας πατρίδας.

Γι’ αυτό και το παράδειγμα του ήρωα Ανδρέα Αρέστη αλλά και όλων των ηρώων της κοινότητας Κελοκεδάρων που σήμερα τιμούμε, θα αποτελεί πάντοτε φάρο που θα καθοδηγεί τα βήματά μας σε μια εποχή νέων και μεγάλων προκλήσεων.

Ενωμένοι και με μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, θα πρέπει σήμερα με σύνεση και ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε τις κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις, διαφυλάσσοντας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Δυστυχώς η Τουρκία, προκαλεί όλο και μεγαλύτερα προβλήματα στις προσπάθειες επανέναρξης των συνομιλιών. Προβλήματα που αναδεικνύουν την έλλειψη κάθε καλής διάθεσης από μέρους της να συνεργαστεί για την επίτευξη μιας λύσης του Κυπριακού. Περιφρονεί πλήρως κάθε αρχή του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου.

Η Κυβέρνηση, η ΕΕ αλλά και ισχυρές τρίτες φίλιες χώρες, καταδικάζουν τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η προκλητική αυτή ενέργεια, συνιστά πρωτοφανή, κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και παράλληλα αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας σε σχέση με το Κυπριακό. Επιπλέον, θέτει σε κίνδυνο την κοινή προοπτική της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και υπονομεύει την ανάπτυξη, την ευημερία και την ασφάλεια των κρατών της περιοχής.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμμερίζεται πλήρως τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό καταδεικνύει άλλωστε η πρόσφατη απόφαση των 28 Ευρωπαίων ηγετών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι υιοθέτησαν ομόφωνα την εισήγηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, για λήψη στοχευμένων μέτρων κατά της Τουρκίας.

Βέβαια, η εξεύρεση λύσης που θα κατοχυρώνει την πλήρη ανεξαρτησία του κράτους και η απαλλαγή του από τα τετελεσμένα της κατοχής είναι στόχος αδιαπραγμάτευτος.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχοντας επίγνωση του ιστορικού αυτού χρέους, συνεχίζει τον αγώνα με σταθερή βούληση, αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα με το άπαν των δυνάμεών του, για να πετύχει τον κοινό στόχο που δεν είναι άλλος από την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στη βάση των ψηφισμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Κυρίες και κύριοι,

Έχουμε υποχρέωση και καθήκον να συνεχίσουμε τον αγώνα, μέχρι τον τερματισμό της κατοχής, την επανένωση της πατρίδας και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών του συνόλου του κυπριακού λαού.

Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή, η καλύτερη αναγνώριση της θυσίας όλων που έδωσαν τη ζωή τους για τη λύτρωση της Κύπρου μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.

_____________

/ΣΧ