Cookies management by TermsFeed Cookie Consent
Τελευταίες Ειδήσεις

Ανακοινωθέντα

15-09-2019 14:50

Επιμνημόσυνος λόγος ΥΜΕΕ κας Βασιλικής Αναστασιάδου στο ετήσιο μνημόσυνο των ηρώων της Κοινότητας Λαγουδερών

«Ανδρείος είναι αυτός που δεν φοβάται τον τιμημένο θάνατο», είχε πει ο σπουδαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης.

Ο Φειδίας Συμεωνίδης, ο Παναγιώτης Χατζηπαναγιώτου και ο Τρύφωνας Τρύφωνος, το θρησκευτικό και εθνικό μνημόσυνο, των οποίων τελούμε σήμερα, απέδειξαν στην πράξη την ανδρεία τους, αψηφώντας το θάνατο. Σε διαφορετικές χρονικές περιόδους έδωσαν ότι πιο πολύτιμο είχαν, την ίδια τους τη ζωή, προασπιζόμενοι τα ιδανικά πατρίδας και έθνους.

Οι ιστορίες αυτών των ηρώων αποτελούν μέρος μιας μεγάλης αλυσίδας θυσιών και αγώνων για την πατρίδα, που έδωσαν σε κρίσιμη ώρα πολλοί συμπατριώτες μας, για την ανεξαρτησία του τόπου, για την ελευθερία και την ευημερία ολόκληρου του λαού.

Τιμή και έπαινος πρέπει στους γενναίους, που πρόταξαν σε άνισο αγώνα την αρετή μπροστά στη βία, την ανελευθερία, την αδικία.  Σε αυτούς  που είχαν ως υπέρτατες αξίες την ειρήνη, την ελευθερία, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, παραμένοντας μέχρι το τέλος συνεπείς και ανυποχώρητοι υπερασπιστές αυτών των ιδανικών.  Σε  αυτούς, που πιστοί στις παραδόσεις του λαού μας, έδωσαν μαθήματα ηθικής, τόλμης και ανδρείας, θέτοντας πάνω από όλα την πατρίδα.  Έχουν κερδίσει τον αγέραστο έπαινο του λαού και της Πολιτείας, το λαμπρό τάφο της δόξας.

Ο Φειδίας Συμεωνίδης -ο σεμνός αγωνιστής του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. του ’55-’59- άνθρωπος με έντονη αγωνιστικότητα, ανιδιοτέλεια και βαθιά προσήλωση στα ιδανικά της θρησκείας και της πατρίδας, είχε ενταχθεί στην ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου και έλαβε μέρος στην επική μάχη του Μαχαιρά στις 3 Μαρτίου 1957. Συνελήφθη και βασανίστηκε με φρικτό και απάνθρωπο τρόπο από τους Άγγλους αποικιοκράτες. Μετά τη λήξη του αγώνα, ασχολήθηκε με τα κοινά του χωριού, ενώ πέθανε μόνος και αβοήθητος την 1η Μαΐου 1975.

Λιγότερο από μια δεκαετία αργότερα, ο Παναγιώτης Χατζηπαναγιώτου, καταταγείς έφεδρος τη μέρα της τουρκικής εισβολής στις 20 Ιουλίου 1974, έλαβε μέρος σε μάχες που διεξήχθησαν τις πρώτες ημέρες της εισβολής και σκοτώθηκε σε μια μεγάλη επίθεση των Τούρκων στην περιοχή Τράχωνα. Υπήρξε αγνοούμενος για αρκετά χρόνια μέχρι που τα οστά του εντοπίστηκαν σε μαζικό τάφο και τάφηκε εν τέλει στο χωριό Πολύστυπος τον περασμένο Δεκέμβριο.

Νεότερος των δύο, ο στρατιώτης Τρύφωνας Τρύφωνος, δολοφονήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1983 από τους Τούρκους, ενώ εκτελούσε χρέη φρουρού στο ακριτικό φυλάκιο του Αγίου Κασσιανού στη Λευκωσία. Ο Τρύφωνος καταγόταν από αγωνιστική οικογένεια. Η μητέρα του είχε σημαντική προσφορά στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., διατηρώντας κρησφύγετο στο σπίτι της και φιλοξενώντας αγωνιστές, καθώς και ομάδες ανταρτών

Και οι τρεις τους, ο καθένας με τη δράση του σε διαφορετικές χρονικές φάσεις, στάθηκαν άξιοι υπερασπιστές της πατρίδας, υπηρετώντας παράλληλα τις ίδιες αξίες και ιδεώδη, τις ίδιες αρχές.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Δεν αρκούν οι οφειλόμενες τιμές και τα εθνικά μνημόσυνα για τη δικαίωση των θυσιών των ηρώων μας.  Τα διδάγματα που αντλούνται από τη ζωή τους,  η υιοθέτηση των αξιών και ιδανικών που είχαν, θα τους δικαιώσουν.

Η ανάμνηση των αγώνων των ηρώων μας άλλωστε, αποτελεί πυξίδα και κατεύθυνση πορείας, καθώς η Κύπρος μας, συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες του δίδυμου εγκλήματος του 1974.

Εκείνο που οφείλουμε όλοι, ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι, στον τόπο μας, στα παιδιά μας και στις μελλοντικές γενιές είναι να επικεντρωθούμε στην επίλυση των προβλημάτων που διαιωνίζουν τη διαίρεση του νησιού μας.  Πρέπει να διεκδικήσουμε χωρίς ταλαντεύσεις μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και επανενωμένη πατρίδα και τη διαχείριση της από εμάς τους Κυπρίους μόνο, χωρίς ξένη υπερκυριαρχία.

Για μια τέτοια λύση οφείλουμε να αγωνιστούμε, μέχρι ο ήλιος της δικαιοσύνης να λάμψει και πάλι πάνω από τα σπίτια και τις αυλές μας και να φωτίσει με τα χρώματα της ελευθερίας και της ειρήνης τη σκλαβωμένη γη και τη σκλαβωμένη θάλασσα.

Οι προσπάθειες τόσων χρόνων προσέκρουσαν δυστυχώς, στην αρνητική και αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας, η οποία παραγνωρίζει το διεθνές δίκαιο και τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας για τις απαράδεκτες και παράνομες ενέργειές της και συνεχίζει να αυθαιρετεί.

Τους τελευταίους μήνες μάλιστα, με θράσος, προχωρά σε μια σειρά ιδιαίτερα προκλητικών και παράνομων ενεργειών στα χωρικά ύδατα και στην περιοχή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου. Υποσκάπτει έτσι, τη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών που επιδιώκει ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών κ. Αντόνιο Γκουτέρες για επανέναρξη του διάλογου με στόχο την επίλυση του Κυπριακού.

Αυτές τις μέρες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έτοιμος από καιρό και με διακηρυγμένη πολιτική βούληση για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, προσδοκά, ότι παρά τα όποια θέματα έχουν παρουσιαστεί, η τουρκική πλευρά συνολικά θα προσέλθει σε σοβαρές και ουσιαστικές διαπραγματεύσεις.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, μετά και τις πρόσφατες κατ’ ιδίαν συναντήσεις με την κυρία Λουτ καθώς και με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, επανέλαβε την ετοιμότητα και αποφασιστικότητά του, να εμπλακεί σε έναν νέο κύκλο διαπραγματεύσεων, προκειμένου να επιτύχουμε μια λύση, που θα δημιουργεί τις συνθήκες για διαρκή σταθερότητα, για ειρηνική συνύπαρξη και συνδημιουργία όλων των Κυπρίων.

Επιδίωξη της πλευράς μας ήταν και παραμένει, να συμφωνηθούν οι όροι αναφοράς ώστε να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για την πολυπόθητη επίλυση του Κυπριακού. Ως Κυβέρνηση δεν πτοούμαστε. Με πρωτεργάτη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα συνεχίσουμε να δίνουμε το άπαν των δυνάμεων μας προς αυτή την κατεύθυνση.

Φίλες και φίλοι,

Η υφιστάμενη κατάσταση στην ημικατεχόμενη μας πατρίδα μας πληγώνει και δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να γίνει αποδεκτή.

Το καλύτερο μνημόσυνο για τους νεκρούς των μεγάλων αγώνων, όπως οι τρεις γενναιόψυχοι λεβέντες, τη μνήμη των οποίων τιμούμε σήμερα, είναι η συνέχιση του αγώνα και η τελική του δικαίωση. Το χρέος μας προς τους ήρωες μας, παραμένει ανεξόφλητο.

Με σοφία και σύμπνοια, ας τους τιμήσουμε λοιπόν με έργα. Αιωνία ας είναι η μνήμη τους και ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.

 ( ΔΚ )