Ανακοινωθέντα

Τετάρτη, 24 Απριλίου 2024, Μνημείο Γενοκτονίας, Μητροπολιτικός Ναός της Θεοτόκου, Λευκωσία 

Σεβασμιότατε Επίσκοπε Νεαπόλεως εκπρόσωπε του Αρχιεπισκόπου Κύπρου,

Αξιότιμοι κύριοι και κυρία εκπρόσωποι κοινοβουλευτικών κομμάτων,

Αγαπητοί συνάδελφοι συναδέλφισσες, βουλευτές βουλεύτριες,

Αξιότιμε κύριε εκπρόσωπε της Αρμενικής Κοινότητας στη Βουλή των Αντιπροσώπων,

Σεβασμιότατε Αρχιεπίσκοπε Αρμενίων,

Σεβασμιότατε Επίσκοπε Λατίνων,

Σεβαστέ Εκπρόσωπε της Κοπτικής Εκκλησίας στην Κύπρο,

Αγαπητοί ευρωβουλευτές και υποψήφιοι ευρωβουλευτές, υποψήφιες ευρωβουλεύτριες,

Αξιότιμη εκπρόσωπε του Πρέσβη της Ελλάδος,

Αγαπητοί δήμαρχοι,

Αγαπητοί εκπρόσωποι του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς και του Αρχηγού της Αστυνομίας,

Αγαπητοί Αρχηγοί και Πρόεδροι Αρμένικων κομμάτων και σωματείων, 

Αγαπητοί διοργανωτές,

Κυρίες και κύριοι, 

«Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, είναι η αδιαφορία. Το αντίθετο της τέχνης δεν είναι η ασχήμια, είναι η αδιαφορία. Το αντίθετο της πίστης δεν είναι η αίρεση, είναι η αδιαφορία. Και το αντίθετο της ζωής δεν είναι ο θάνατος, είναι η αδιαφορία.»

Με αυτά τα λόγια ο συγγραφέας, επιβιώσας του Ολοκαυτώματος και σφοδρός επικριτής της άρνησης της αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας Έλι Βίζελ επέκρινε τη σιωπή ως άρνηση ή ακόμα και την ουδετερότητα ως πλέον επαίσχυντη του εγκλήματος, όταν ο πόνος, η φρίκη και η εξόντωση ενός λαού υποβιβάζονται στη σφαίρα της συλλογικής φαντασίωσης και επινόησης.

Η οφειλή, ωστόσο, στη μνήμη και την ιστορική αλήθεια υπερβαίνει τον όποιο αναθεωρητισμό και διεκδικεί κάθε δικαίωμά της στην ύπαρξη και την ακεραιότητα. Παρότι κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για τους νεκρούς, μπορεί να αισθανθεί αθρόα την παρουσία τους. Παρότι κανείς δεν μπορεί να μιλήσει εκ μέρους ενός επιζώντος, μπορεί να κατανοήσει το συναίσθημα του να επιζείς στη θέση των άλλων που έφυγαν. Κανένας δεν μπορεί να ανακτήσει μια χαμένη πατρίδα, εκτός μόνο και αν την κουβαλά μέσα του.

Με βαθιά συγκίνηση τιμούμε σήμερα τη μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, μιας από τις μελανότερες στιγμές της ιστορίας του 20^ού αιώνα, αρχής γενομένης από τις μαζικές σφαγές και τους βίαιους διωγμούς των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης την αποφράδα εκείνη ημέρα του Απρίλη του 1915. Η ιστορία του αρμενικού λαού, για αιώνες ταλανιζόμενου από εκτοπισμούς, μεταναστεύσεις, αγώνες και θυσίες στον διάβα των κατακτητών, επρόκειτο στο εξής να σημαδευτεί από το πλέον ανεπούλωτο τραύμα στη σύγχρονη ιστορία του.

Αντιμέτωποι με το μένος των Νεοτούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ και τα εγκλήματα που συντελέστηκαν στην Κιλικία από την άνοδο του παντουρκισμού, οι Αρμένιοι εκριζώθηκαν στη δίνη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου από τις πατρογονικές τους εστίες στη βάση μιας συστηματικής πολιτικής εξόντωσής τους εντός της ασθμαίνουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο προγραμματικός φυσικός αφανισμός ενάμισι εκατομμυρίου Αρμενίων και ο εκπατρισμός με εξαθλιωτικές πορείες εξόντωσης στην έρημο, ανάμεσα σε άλλα φρικτά βασανιστήρια, άλλων εκατοντάδων χιλιάδων, μέχρι και την ολοκληρωτική έξοδο των χριστιανικών πληθυσμών της Ασίας από τις αρχέγονες κοιτίδες του, έθεσαν τέλος σε μια ιστορία αιώνων, κατά την οποία οι αδελφοί μας Αρμένιοι διέπρεψαν στα έργα του πολιτισμού και της ειρήνης. Χιλιάδες Αρμένιοι πρόσφυγες της ταραγμένης αυτής περιόδου της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου βρήκαν μια δεύτερη πατρίδα, ενισχύοντας το συνεχώς αναπτυσσόμενο αρμενικό στοιχείο του νησιού, στεριώνοντας με τον μόχθο, την υπομονή και την εφευρετικότητά τους.

Η Κυπριακή Δημοκρατία από το 1965, διά του τότε Υπουργού Εξωτερικών, μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας και Προέδρου της Βουλής Σπύρου Κυπριανού, έθεσε το ζήτημα της αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, έπειτα υπήρξε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα η οποία αναγνώρισε το ειδεχθές αυτό έγκλημα ως γενοκτονία, ενώ η Βουλή των Αντιπροσώπων με ψήφισμά της καθιέρωσε την 24^η Απριλίου ως Εθνική Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Αρμενικού Έθνους. Η συντήρηση της μνήμης της τραγικής αυτής επετείου, η συνεπής υποστήριξη του δίκαιου αιτήματος της Αρμενίας για ιστορική κάθαρση συνιστά για το κυπριακό κοινοβούλιο μέγιστη προτεραιότητα και ελάχιστο φόρο τιμής στον περήφανο αρμενικό λαό, αναγνωρίζοντας τη διαχρονική συνεισφορά των χιλιάδων Αρμενίων συμπατριωτών μας στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου.

Κυρίες και κύριοι,

Η αρμενική γενοκτονία δεν αφορά μόνο το αρμενικό έθνος και τα γεγονότα του 1915, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα και την ίδια την επιβίωση του πολιτισμού. Η απότομη εκρίζωση και η μαζική εξόντωση ενός λαού αποτελεί δυστυχώς επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην ανθρώπινη ιστορία, μπροστά στο οποίο ο κυπριακός λαός έχει σταθεί με συμπόνοια και ενσυναίσθηση, καθώς το έχουμε βιώσει κι εμείς τραγικά στο πετσί μας, απέναντι μάλιστα στο ίδιο, αμετανόητο, εχθρικά διακείμενα κράτος.

Δεδομένης περαιτέρω της πολιτικής εθνοκάθαρσης του τουρκικού κράτους στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου από το 1974 και εντεύθεν, αλλά και της κλιμακούμενης προκλητικότητας της Τουρκίας απέναντι στα δίκαια της Κυπριακής Δημοκρατίας και ευρύτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η Βουλή των Αντιπροσώπων καταδικάζει απερίφραστα το ασύλληπτο έγκλημα που διαπράχθηκε απέναντι στον αρμενικό λαό, όπως καταδικάζει την εισβολή, τη συνεχιζόμενη κατοχή, το διωγμό διακοσίων χιλιάδων ανθρώπων, τον εποικισμό και τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων των Ελλήνων της Κύπρου και τάσσεται υπέρ της τήρησης του διεθνούς δικαίου και ενάντια σε κάθε πράξη ολικής ή μερικής εξάλειψης εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. Με τους αδελφούς μας Αρμένιους αποσκοπούμε στην προώθηση των κοινών μας στόχων και καλώς νοουμένων συμφερόντων εν όψει των επιτακτικών εθνικών μας ζητημάτων. Και η θέση μας είναι καθαρή, είτε αφορά την Κύπρο, είτε αφορά την Αρμενία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, είτε αφορά το Κόσοβο, είτε αφορά την Ουκρανία, είτε αφορά οποιαδήποτε κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου που πρέπει έτσι να αντιμετωπίζεται και όχι με δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Φίλες και φίλοι,

Σε καιρούς όπου η ανθρωπότητα φλέγεται και οι εξελίξεις τόσο στην περιοχή μας όσο και ευρύτερα μας ανησυχούν βαθύτατα , ο αρμενικός λαός εκ νέου δοκιμάζεται σε άλλα μέτωπα και εν γένει δοκιμάζεται η ίδια η ανθρωπιά και η αξιοπρέπεια, προέχει για μας πάνω απ’ όλα η αποκατάσταση της ιστορικής δικαιοσύνης και ο άνευ όρων σεβασμός στις πανανθρώπινες αξίες.

Η σιωπή μπροστά στην προσβολή της ανθρώπινης υπόστασης συνιστά συνενοχή. Και η μοναδική απάντηση είναι η ενότητα και η συλλογικότητα.

Σας ευχαριστώ πολύ. 

(Το κείμενο ως απεστάλη από τη Βουλή των Αντιπροσώπων)