Ανακοινωθέντα

Με ιδιαίτερη συγκίνηση βρίσκομαι στον Ιερό Ναό της Παναγίας Χρυσελεούσης για να εκφωνήσω εκ μέρους της Κυβέρνησης τον επιμνημόσυνο λόγο, στο σημερινό εθνικό και θρησκευτικό μνημόσυνο του Στρατιώτη Χαράλαμπου Χαραλάμπους από την Ξυλοφάγου, ο οποίος θυσιάστηκε πριν από 35 χρόνια στη γη του Ακριτικού μας Δήμου.

Με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και ευγνωμοσύνης αποδίδουμε σήμερα την οφειλόμενη τιμή στο μόλις είκοσι ετών παλληκάρι, τον εθνοφρουρό της πατρίδας μας, ο οποίος έμελλε να δολοφονηθεί άνανδρα από Τούρκο στρατιώτη στις 28 Μαΐου 1988, ενώ βρισκόταν σε στρατιωτική υπηρεσία.

Ο Χαράλαμπος Χαραλάμπους, το άξιο τέκνο της ηρωωμάνας Ξυλοφάγου, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1967. Ήταν ο πρωτότοκος γιος της πολύτεκνης οικογένειας του Τάσου και της Παναγιώτας, αδερφός της Φλώρας, του Ανδρέα, της Δήμητρας, και μετέπειτα του Χαράλαμπου, ο οποίος έλαβε τιμητικά το όνομα του αδικοχαμένου του αδελφού.

Προικισμένος νέος που διακρινόταν για την ευγένεια, την καλοσύνη και την προθυμία του, αρετές που τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό σε συγγενείς και φίλους.

Σε αυτές τις αρετές θα ήθελα να σταθώ, με τις οποίες οι γονείς του Χαράλαμπου, ανέθρεψαν όλη την οικογένεια. Με τα ιδανικά και τις αξίες του έθνους, της αλληλοκατανόησης και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Δεν ήταν καθόλου τυχαία, εξάλλου, η πράξη του παιδιού τους την κρίσιμη ώρα που κλήθηκε να ανταποκριθεί.

Οι γονείς του Τάσος και Παναγιώτα μετέδωσαν στα παιδιά τους ένα πνεύμα πολύτιμο και μια συνείδηση που διαμορφώνει την ταυτότητα και τη συμπεριφορά τους. Αυτή είναι η κληρονομιά που αποκαλύπτει, άλλωστε στα παιδιά την ιστορία, την πολιτισμική κληρονομιά και τις παραδόσεις του έθνους, αναδεικνύοντας την αξία της ταυτότητας και της προσήλωσης στις ρίζες τους.

Μέσω αυτών των ιδανικών και αξιών, ο Χαράλαμπος κατάφερε να αναπτύξει έναν βαθύτερο σεβασμό προς την πατρίδα του. Εκτιμούσε την πολυμορφία των ανθρώπων και των πολιτισμών της κοινωνίας, καθώς και τη σημασία της συνεργασίας και της ενότητας για την επίτευξη κοινών στόχων. Επίσης, ανέπτυξε την αίσθηση ευθύνης προς τον συνάνθρωπό του και καλλιέργησε από μικρή ηλικία την επιθυμία να συμβάλλει θετικά στην όποια βελτίωση.

Από αυτές τις αξίες της κοινωνίας, ανέπτυξε στέρεα κοινωνική συνείδηση και είχε την ικανότητα να συνεργάζεται και να κατανοεί τη σημασία της δικαιοσύνης, της ενσυναίσθησης και του σεβασμού προς τους άλλους.

Με αυτήν την κληρονομιά, ο Χαράλαμπος απέκτησε κι ένα πολύτιμο δώρο. Έμαθε να είναι αισιόδοξος και να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις με ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα. Ο ενθουσιασμός του τροφοδοτούσε την πίστη στον εαυτό του και την προσδοκία ότι μπορεί να επιτύχει. Το πνεύμα που τον διακατείχε ενεθάρρυνε την περιέργεια για περισσότερη εξερεύνηση, προωθώντας την ανάπτυξη νέων ιδεών και την κατανόηση του κόσμου γύρω του.

Μάλιστα, ανέπτυξε την κριτική σκέψη και έμαθε να εξετάζει τις επιλογές του και των άλλων και να σκέφτεται πώς οι δικές του σκέψεις και αποφάσεις δύναται να επηρεάσουν θετικά το κοινό καλό.

Η κατάταξή του στην Εθνική Φρουρά τον Ιούλιο του 1987, αμέσως μετά την επταετή φοίτησή του στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας, όπου αποφοίτησε με άριστα, με την ωριμότητα που αποκόμισε από όσα του μεταλαμπάδευσαν οι γονείς του, τον κατέστησαν πλήρως καταρτισμένο πολίτη, έτοιμο να βγει στον έξω κόσμο. Πώς να μην προδιαγραφόταν άλλωστε μια υποσχόμενη σταδιοδρομία κι ένα λαμπρό μέλλον με όλες αυτές τις παρακαταθήκες;

Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά και μετά τη στρατιωτική του εκπαίδευση στο 291^ο Τάγμα Πεζικού, τοποθετήθηκε στο φυλάκιο, ανατολικά της Αθηένου.

Το πρωινό του Σαββάτου της 28^ης Μαΐου 1988, Τούρκος στρατιώτης με πλήρη στρατιωτική εξάρτυση, εισήλθε στο σπίτι του Κυριάκου και της Κρυστάλλως Λυσάνδρου, ανεξήγητα και αναίτια και έθεσε υπό ομηρία το ζεύγος και το δίχρονο τότε κοριτσάκι τους.

Καταλαβαίνει κανείς τον τρόπο να ξυπνάς και να είσαι υπό ομηρία με αυτό τον άξαφνο τρόπο. Σοκ για την παρουσία ενός ανθρώπου που ούτε γνώριζαν ποιος ήταν, ούτε και το τι ζητούσε. Μάταια προσπαθούσαν να αποκωδικοποιήσουν την πράξη του και η αγωνία για το παιδί που βρισκόταν στο δικό του δωμάτιο κορυφωνόταν μη έχοντας τρόπο να το πάρουν στα χέρια τους.

Σε κάποια στιγμή, ο Τούρκος στρατιώτης αποπροσανατολίστηκε λόγω θορύβου που άκουσε στο πίσω μέρος του σπιτιού, με αποτέλεσμα αστραπιαία να καταφέρουν να διαφύγουν από την κύρια είσοδο της οικίας, καλώντας έντρομοι σε βοήθεια.

Ήταν γύρω στις 7 το πρωί. Ο Χαράλαμπος, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την ώρα σε υπηρεσία στο φυλάκιο της «Οξούς», στην προσπάθειά του να βοηθήσει στο κάλεσμα της οικογένειας που βρισκόταν σε κίνδυνο, προσέτρεξε αμέσως, αψηφώντας τον κίνδυνο που παραμόνευε.

Μπροστά στην απειλή που ο ένοπλος Τούρκος στρατιώτης διαισθάνθηκε, εξήλθε της οικίας κι άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως με απανωτές ριπές. Από τα πυρά, ο Χαράλαμπος τραυματίστηκε θανάσιμα, ενώ ο συνάδελφός του Στρατιώτης Γιάννης Καλλέσιης, ο οποίος βρισκόταν με άλλους στρατιώτες στο φυλάκιο, τραυματίστηκε σοβαρά.

Ο ένοπλος επέστρεψε στην οικία, άρπαξε το παιδί και εμφανίστηκε ξανά στην κύρια είσοδο κρατώντας το όμηρο, θέλοντας έτσι να δείξει ότι δεν μπορούν να τον πλήξουν.

Εκ νέου όμως άκουσε θόρυβο στο πίσω μέρος του σπιτιού. Εκείνη τη στιγμή που κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να δει τι ακριβώς συμβαίνει, η γιαγιά και η μητέρα του παιδιού τού φώναξαν κι αυτό έτρεξε στην αγκαλιά της μητέρας του. Ο ένοπλος Τούρκος στρατιώτης άρχισε να πυροβολεί εκ νέου, αυτή τη φορά προς το μέρος της γιαγιάς.

Ο Τούρκος στρατιώτης έκλεισε την εξώπορτα και ταμπουρώθηκε στο σπίτι για αρκετές ώρες. Κατά διαστήματα ακούγονταν σποραδικά πυρά εντός της οικίας. Η ώρα προχωρούσε και στη σκηνή έσπευσαν άνδρες των Ηνωμένων Εθνών, της Αστυνομίας, της Μηχανοκίνητης Μονάδας Άμεσης Δράσης (ΜΜΑΔ) και της Εθνικής Φρουράς. Κλήθηκε μάλιστα διερμηνέας, ο οποίος κατ’ επανάληψη τον κάλεσε να παραδοθεί, χωρίς όμως οποιαδήποτε ανταπόκριση.

Εν τω μεταξύ, ο Χαράλαμπος και ο σύντροφός του Γιάννης οδηγήθηκαν στο Νοσοκομείο.

Ύστερα από αρκετές ώρες άκαρπων προσπαθειών να πείσουν τον Τούρκο στρατιώτη να παραδοθεί, αυτός εξουδετερώθηκε γύρω στο μεσημέρι μετά από την επέμβαση της ΜΜΑΔ, σε μια επιχείρηση που κατατάσσεται στις σημαντικότερες της Δύναμης μέχρι σήμερα.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Ο πόνος και η θλίψη για τον αδικοχαμένο εθνοφρουρό παραμένουν για πάντα βαθιά χαραγμένα στις καρδιές όλων μας, αφού, μέσα σε ελάχιστα λεπτά, το ήρεμο εκείνο πρωινό της 28^ης Μαΐου του 1988, μετατράπηκε στο αιματοβαμμένο Σάββατο της Αθηένου.

Δύο Κοινότητες βυθίστηκαν στο πένθος και σε ανείπωτο πόνο, ενώ η άνανδρη δολοφονία του αδικοχαμένου Χαράλαμπου, συγκλόνισε ολόκληρη την Κύπρο και τον απανταχού ελληνισμό. Οι τίτλοι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων χαρακτηριστικοί: «Μολύβι και θάνατο σκόρπισε ξανά χθες το πρωί ο Αττίλας», «Τούρκοι τορπιλίζουν την ειρήνη», «Αίμα και σοκ στην Αθηένου».

Όσα χρόνια και να περάσουν, τα γεγονότα εξακολουθούν να μας συγκλονίζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως και τότε. Καθημερινά, το ζεύγος Λυσάνδρου ανοίγει την εξώπορτα του σπιτιού του και θυμάται εκείνα τα γεγονότα που ανέτρεψαν τις ζωές πολλών ανθρώπων.

Ένα νέο παιδί της πατρίδας μας έμελλε να χαθεί τόσο άδικα και πρόωρα. Ο 20χρονος τότε Χαράλαμπος, ο οποίος με θάρρος και ανιδιοτέλεια, επιτέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του, χωρίς κανένα δισταγμό, έθεσε υπεράνω της δικής του ζωής, το συμφέρον πρώτιστα της πατρίδας.

Σήμερα, με ταπεινότητα και σεβασμό, αποτίουμε φόρο τιμής στον Χαράλαμπο Χαραλάμπους, που σε τόσο νεαρή ηλικία πέρασε την πόρτα της αθανασίας. Με ευλάβεια και θαυμασμό υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της θυσίας του. Μια θυσία που αποτελεί για όλους εμάς ένα φωτεινό παράδειγμα αντρειοσύνης και λεβεντιάς.

Με την ακλόνητη πίστη του στις αξίες και τα ιδανικά που γαλούχησαν τον απανταχού ελληνισμό, ο Χαράλαμπος, επιδεικνύοντας περισσή αντρειοσύνη, μας έδειξε τον δρόμο. Με το λαμπρό του παράδειγμα, μας υπενθύμισε πως πρέπει να πορευόμαστε με ήθος, ανιδιοτέλεια και υψηλή συναίσθηση του χρέους, αξίες που πρέπει να μας διακατέχουν σε ό,τι κι αν κάνουμε, και στα μικρά και στα μεγάλα.

Η απαράμιλλη αυτοθυσία του Χαράλαμπου αποτελεί μια παρακαταθήκη έναντι της οποίας οφείλουμε να σταθούμε αντάξιοι. Με απόλυτη συναίσθηση του χρέους μας απέναντί του, απέναντι σε όλους όσοι θυσιάστηκαν στον πολύπαθο αυτό τόπο, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και με γενναιότητα να υπερασπιστούμε τα δίκαια του λαού μας.

Αντλώντας δύναμη από το σθένος, την τόλμη και το αστείρευτο θάρρος του ήρωα που μνημονεύουμε σήμερα, συνεχίζουμε άοκνα τον δύσκολο αγώνα μας για εθνική δικαίωση, για τερματισμό της τουρκικής κατοχής και επανένωση της πατρίδας μας.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

Η απώλεια ενός ανθρώπου προκαλεί πάντα συγκλονισμό και ανείπωτο πένθος για την οικογένειά του, τους φίλους του και την κοινότητά του.

«Τιμή σε εκείνους, όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες».

Η Αθηένου νιώθει τον Πάμπο και δικό της ήρωα, κάτι που εξ άλλου αντιπροσωπεύει και το μνημείο που ανεγέρθηκε προς τιμήν του στην Αθηένου. Ένα μνημείο που αποτελεί επισφράγισμα της παντοτινής μας εκτίμησης για τη θυσία του.

Η μνήμη του Χαράλαμπου Χαραλάμπους θα παραμείνει ζωντανή στις καρδιές και τις σκέψεις μας. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε τη θυσία του και να διατηρούμε την κληρονομιά του ζωντανή. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να εναποθέτουμε την ελπίδα ενίσχυσης της αλληλεγγύης μεταξύ μας.

Το μνημείο που ανεγέρθηκε από τον Δήμο Αθηένου προς τιμή του, εκεί όπου σε λίγο θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων, αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας. Ένα μνημείο σεμνό όπως αρμόζει στη ζωή του αδικοχαμένου Χαράλαμπου. Σύμβολο της αντρείας και του ήθους, πηγή έμπνευσης και παράκλησης να θυμόμαστε και να αναγνωρίζουμε το παρελθόν.

Ένα μνημείο από το οποίο αντλούμε διδάγματα αφού λειτουργεί ως μέσο έκφρασης και αναφοράς στα ιστορικά αυτά γεγονότα και βοηθά τις νέες γενιές να αναπτύξουν πλήρη και βαθύτερη κατανόηση του παρελθόντος και της κοινωνίας στην οποία ζουν.

Γιατί η Αθηένου, τα χώματα της οποίας ο Χαράλαμπος πότισε με το αίμα του, εδώ στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός, στις δικές μας «Θερμοπύλες», πάντοτε θα τον αισθάνεται ως ένα από τα δικά της παιδιά και θα του αποδίδει τις πρέπουσες τιμές που αρμόζουν στα άξια τέκνα του τόπου μας, στους αθάνατους ήρωές μας.

Στο ανατολικότερο σημείο της Αθηένου, όπου βρίσκεται το μνημείο, στο σημείο δηλαδή όπου εξελίχθηκαν τα θλιβερά εκείνα γεγονότα τα ξημερώματα της 28^ης του Μάη του 1988, θα μας θυμίζει για πάντα την έννοια του χρέους και του καθήκοντος.  Υποκλινόμαστε μαζί με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου που αντικρίζουν κάθε πρωί τον βωμό του θυσιαστηρίου.

Αγαπημένε μας Χαράλαμπε, είμαστε και σήμερα εδώ για να σε τιμήσουμε ως τον ήρωα που είχε το θάρρος να τρέξει στο κάλεσμα προς υπεράσπιση της πατρίδας και των συνανθρώπων σου εν ώρα καθήκοντος. Θα είσαι για πάντα το πρότυπο της αρετής και της αξιοπρέπειας που θα μας εμπνέει και θα μας καθοδηγεί.

Κυρίες και Κύριοι,

Στην ακριτική Αθηένου δεν μπορεί παρά να αισθάνεται κανείς έντονα το αποτύπωμα και ζωντανή την αίσθηση της κατοχής και της διαίρεσης της πατρίδας μας. Το παράδειγμα του νεαρού στρατιώτη ας αποτελέσει φωτεινό φάρο που θα συντηρεί αναμμένη τη φλόγα της φιλοπατρίας και της αγωνιστικότητας και θα θυμίζει για πάντα την έννοια του χρέους και του καθήκοντος.

Η προσφορά του στρατιώτη Χαράλαμπου Χαραλάμπους, που σφραγίστηκε με τον τραγικό του θάνατο ως συμβόλαιο τιμής με την πατρίδα, θα παραμείνει ως ιερή παρακαταθήκη για όλους μας.

Τιμή και δόξα στους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και τη Δημοκρατία. Δόξα και τιμή στον ανδρειωμένο ήρωα Χαράλαμπο Χαραλάμπους. Θα βρίσκεται πάντα εδώ, στην καρδιά και τη μνήμη μας, και θα αποτελεί φάρο ελπίδας και αγωνιστικότητας για όλους.

Αιωνία ας είναι η μνήμη του.

____________

ΡΜ/ΙΙ/ΣΧ