Ανακοινωθέντα

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους τους Αρμενίους που μαρτύρησαν κατά το φρικτό έγκλημα εις βάρος του λαού τους.

Η Αρμενική Γενοκτονία έβαψε με αίμα τα τέλη του 19^ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20^ού και σφράγισε αρνητικά την ιστορία, όχι μόνο του Αρμενισμού, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας.  Η γενοκτονία πήρε οργανωμένη μορφή ήδη από τα έτη 1894-1896, όταν με εντολή του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β´ έγιναν μαζικές εκτελέσεις περίπου τριακοσίων χιλιάδων Αρμενίων και βίαιες εξισλαμίσεις άλλων εκατό χιλιάδων.  Την άνοιξη του 1909, σε ένα επόμενο ρεύμα αίματος, με αφορμή την αντεπανάσταση των οπαδών του σουλτάνου κατά του κινήματος των Νεοτούρκων, οι σφαγιασθέντες ανήλθαν στις τριάντα χιλιάδες. Την 24^η Απριλίου 1915 η σύλληψη και η εκτέλεση οκτακοσίων μελών της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, κυρίως διανοουμένων και ηγετών, ήταν, ως γνωστόν, η αρχή για τη μεγαλύτερη και σφοδρότερη επίθεση ενάντια στο αρμενικό στοιχείο, η οποία απευθυνόταν όχι μόνο προς τους ίδιους τους ανθρώπους, αμάχους και αθώους, αλλά και τις περιουσίες τους,  τα μνημεία του πολιτισμού τους, ακόμα και τα κοιμητήριά τους. Ό,τι μαρτυρούσε την προηγούμενη ύπαρξη του αρμενικού στοιχείου στη σφετερισθείσα γη έπρεπε να εξαφανιστεί.

Φίλες και φίλοι,

Η 24^η Απριλίου είναι η ημέρα που διεθνώς τιμάται η μνήμη του ενάμισι εκατομμυρίου μαρτύρων Αρμενίων χριστιανών που σφαγιάστηκαν, εξοντώθηκαν σε τάγματα εργασίας και στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ξεψύχησαν από τις κακουχίες σε πορείες θανάτου στην έρημο. Όμως, το φρικτό αυτό έγκλημα, το οποίο παρουσιάζεται από την Τουρκία ως «εκτοπισμός», δεν αποτυπώνεται μόνο στον τρομακτικά μεγάλο αριθμό των δολοφονηθέντων. Στα πλαίσια της πολιτικής εθνοκάθαρσης και μαζικής εξόντωσης του «ξενικού αρμενικού στοιχείου», όπως είχε χαρακτηριστεί, δεκάδες χιλιάδες κορίτσια και αγόρια πωλήθηκαν ως σκλάβοι, μικρά παιδιά έπεσαν θύματα απαγωγής και εξισλαμίστηκαν βίαια.

Μόνο κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες κατάφεραν να γλιτώσουν από το μένος των Νεοτούρκων και να διαφύγουν σε άλλες χώρες. Πρόσφυγες μεν, αναπόσπαστο μέρος των καινούριων τους πατρίδων δε, οι Αρμένιοι δημιούργησαν αξιοπρεπείς και αξιοσέβαστες κοινότητες στις χώρες όπου εγκαταστάθηκαν. Λαμπρό παράδειγμα του ψυχικού σθένους και της ικανότητας επιβίωσης αυτού του λαού αποτελούν και οι Αρμένιοι που εγκαταστάθηκαν στη δική μας πατρίδα, που δεν έμεινε ασυγκίνητη μπροστά στην τραγωδία του φίλου αρμενικού λαού. Οι πέραν των δέκα χιλιάδων Αρμένιοι πρόσφυγες, που άρχισαν να φτάνουν στην Κύπρο ήδη από τα τέλη του 19^ου αιώνα και πλήθαιναν όσο εντεινόταν η τουρκική βιαιότητα, εντάχθηκαν ομαλά στην κυπριακή κοινωνία και σταδιακά έγιναν ζωτικό και στέρεο κομμάτι της, συμβιώνοντας μέχρι σήμερα αρμονικά με τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού μας. Πολιτική απόδειξη αυτής της εξέλιξης αποτελεί και η αντιπροσώπευση των Αρμενίων στην Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση την περίοδο 1960-1965 και φυσικά στη Βουλή των Αντιπροσώπων από το 1965 μέχρι και σήμερα.

Κυρίες και κύριοι,

Η Κυπριακή Δημοκρατία συμπαρίσταται διαχρονικά στον αρμενικό λαό στη συνεχή προσπάθειά του για δικαίωση των μαρτύρων του και ευρεία αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα. Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι το κυπριακό κοινοβούλιο ήταν το πρώτο σε ολόκληρη την Ευρώπη, το 1975, που αναγνώρισε και καταδίκασε με ψήφισμά του τη Γενοκτονία των Αρμενίων, αποστέλλοντας προς τους απανταχού Αρμενίους μήνυμα εκτίμησης και συμπαράστασης.  Ακολούθησαν άλλα δύο ψηφίσματα, το 1982 και το 1990, τα οποία καταδικάζουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων και αναγνωρίζουν την 24^η Απριλίου ως Εθνική Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Αρμενικού Έθνους.  Το 2015, εκατό χρόνια μετά την Αρμενική Γενοκτονία, η Βουλή των Αντιπροσώπων, προχωρώντας σε ένα ακόμα σημαντικό βήμα, ποινικοποίησε την άρνηση κάθε γενοκτονίας.

Την ίδια χρονιά, κατά το μήνα Απρίλιο, και στα πλαίσια της διαχρονικής φιλίας Κύπρου-Αρμενίας, η Βουλή των Αντιπροσώπων διοργάνωσε στη Λευκωσία, από κοινού με την Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατίας της Αρμενίας και με τη συνεργασία του Μουσείου-Ινστιτούτου Αρμενικής Γενοκτονίας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, την έκθεση «Αρμενική Γενοκτονία: Μια φωτογραφική-ειδησεογραφική μαρτυρία».  Όπως και άλλες εκδηλώσεις μνήμης για τα εκατοντάχρονα από την Αρμενική Γενοκτονία, έτσι και η έκθεση της Βουλής, με φωτογραφίες, πρωτοσέλιδα και δημοσιεύματα της εποχής από διάφορες χώρες, είχε ως σύνθημα τη φράση «Θυμάμαι και διεκδικώ». Το σύνθημα αυτό συμπληρώνεται πάντα με την ευχή «Ποτέ ξανά» και την εντολή για αντικειμενική διάδοση της ιστορίας από γενιά σε γενιά και καταδίκη κάθε γενοκτονίας που έχει διαπραχθεί.

Φίλες και φίλοι,

Δυστυχώς, η Τουρκία αρνείται μέχρι και σήμερα την ανάληψη της βαριάς ευθύνης απέναντι στους Αρμενίους για το στυγερό έγκλημά της. Στάση η οποία προφανώς είναι ενθαρρυμένη και από τη μη αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από κάποια κράτη. Επαναλαμβάνουμε επομένως το αίτημα του φίλου αρμενικού λαού, αλλά και ολόκληρης της δημοκρατικής ανθρωπότητας για παγκόσμια αναγνώριση και καταδίκη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, γιατί, όπως μας υποδεικνύει καθημερινά πλέον η ιστορία, όταν τα εγκλήματα κατά του ανθρώπου μένουν ατιμώρητα, επαναλαμβάνονται. 

Η 24^η Απριλίου υπενθυμίζει σε όλους μας, ενεργούς πολίτες και υπεύθυνους πολιτικούς, το καθήκον μας να μένουμε συνεπείς στη διαφύλαξη της μνήμης για τα φρικτά εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας και στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για τις επιπτώσεις που καταστροφικά επιφέρει ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία.

____________

(ΑΧ/ΣΧ)