Ανακοινωθέντα

Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 100+4 χρόνια από την έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας, της πρώτης γενοκτονίας του πολυτάραχου 20^ου αιώνα, η οποία συγκλόνισε τον τότε πολιτισμένο κόσμο και άφησε βαθιές πληγές στη μακραίωνη πορεία του αρμενικού έθνους.

Πίσω στο 1915 και ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις πολεμούσαν μεταξύ τους στο Μεγάλο Πόλεμο, οι φανατισμένοι Νεότουρκοι έθεσαν σε εφαρμογή το ανόσιο σχέδιό τους για αφανισμό των Αρμενίων, ενός χριστιανικού λαού, που μαζί με τους Έλληνες και τους Ασσύριους, θεωρούσαν εμπόδιο στο φιλόδοξο όραμα τους για μια παντουρανική υπεραυτοκρατορία από τα Βαλκάνια μέχρι τη Σιβηρία, η οποία θα περιλάμβανε αποκλειστικά τουρκικής καταγωγής λαούς.

Το λυσσαλέο σχέδιο για την εξόντωση των Αρμενίων είχε καταστρωθεί αρκετά χρόνια νωρίτερα, όταν κατά τις χαμιτικές σφαγές του 1894-1896 με εντολή του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ σφαγιάστηκαν 300.000 Αρμένιοι, αλλά και όταν οι Νεότουρκοι έσφαξαν περίπου 30.000 Αρμένιους κατά τη σφαγή των Αδάνων το 1909. Ο τουρκικός εθνικισμός, που φούντωσε ύστερα από τον Ιταλοτουρκικό Πόλεμο του 1912 και τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, δεν άφηνε πλέον χώρο στην καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία για τους μη τουρκικούς ή μη μουσουλμανικούς λαούς, που έπρεπε να εκδιωχθούν και να εξαφανιστούν με κάθε τρόπο, ούτως ώστε να απαλλαγεί από τα χριστιανικά παράσιτα.

Για τους Νεότουρκους, η ολοκληρωτική σφαγή ήταν το επιθυμητό μέσο και αποτέλεσμα, αφού μεταξύ 1915-1923 έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 1.500.000 αθώοι Αρμένιοι, οι οποίοι βασανίστηκαν, θανατώθηκαν, σφαγιάστηκαν ή οδηγήθηκαν σε καταναγκαστικές πορείες θανάτου στην αφιλόξενη έρημο του Ντερ Ζορ.

Κόντρα, όμως, στην αρρωστημένη βούληση του δυνάστη, το αρμενικό έθνος επέζησε. Περισσότεροι από 800.000 Αρμένιοι έγιναν πρόσφυγες και διασκορπίστηκαν στην οικουμένη, δημιουργώντας την Αρμενική Διασπορά όπως την ξέρουμε σήμερα, ενώ περίπου 100.000 Αρμένιοι εξισλαμίστηκαν ή υποδουλώθηκαν, με αποτέλεσμα σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες Κρυπτοαρμένιοι στην Τουρκία να εμφανίζονται ως Τούρκοι ή Κούρδοι, υπό το φόβο στιγματισμού και ρατσισμού.

Ενώ πάει να κλείσει η δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα, η Τουρκία συνεχίζει πεισματικά να αρνείται να αναγνωρίσει το αιματοβαμμένο της παρελθόν και τη διάπραξη αυτών των εγκλημάτων, ταυτόχρονα δε επιχειρεί να φιμώσει κάθε προσπάθεια εμφάνισης της ξεκάθαρης αλήθειας, χρησιμοποιώντας ένα καλά οργανωμένο σχέδιο πολιτικής, διπλωματίας, εκβιασμού και εκφοβισμού, ενισχυμένο με ψευδή ακαδημαϊκά στοιχεία, παραποιημένα ιστορικά ντοκουμέντα και κάμποσες απειλές.

Ακόμη πιο λυπηρό είναι ότι κράτη που παρουσιάζονται ως προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας συνεχίζουν να υποκύπτουν στις πιέσεις της Τουρκίας, που εκμεταλλεύεται τη γεωστρατηγική της θέση και την αγοραστική της δύναμη, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζουν την Αρμενική Γενοκτονία.

Εντούτοις, μας χαροποιεί το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει θετικά βήματα ως προς την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από διάφορες χώρες. Μέχρι σήμερα, την έχουν αναγνωρίσει 29 χώρες, 49 από τις 50 Πολιτείες των ΗΠΑ, διάφοροι διεθνείς οργανισμοί, ενώ επιπρόσθετα πέντε χώρες έχουν ποινικοποιήσει την άρνησή της. Πρόσφατα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εξέφρασαν την επιθυμία να αναγνωρίσουν την Αρμενική Γενοκτονία, ενώ η Γαλλία όρισε την 24^η Απριλίου ως ημέρα ανάμνησής της. Τέτοιες ενέργειες μάς κρατούν αισιόδοξους ότι η παγκόσμια αναγνώριση της πρώτης γενοκτονίας του περασμένου αιώνα δεν βρίσκεται πολύ μακριά.

Εδώ θα ήθελα να εκφράσω ξανά την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη στην Κύπρο μας, η οποία υπήρξε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα και η δεύτερη παγκοσμίως που αναγνώρισε την Αρμενική Γενοκτονία με το Ψήφισμα 36/1975, που ενέκρινε ομόφωνα από αυτό το βήμα η Βουλή των Αντιπροσώπων. Από το ίδιο βήμα, η Βουλή ψήφισε τον Νόμο 45/2015, ποινικοποιώντας την άρνησή της. Η ηθική και έμπρακτη αλληλεγγύη των Κυπρίων στον δίκαιο αγώνα μας είναι για εμάς σημαντική, γι’ αυτό και οι απανταχού Αρμένιοι συμπαραστέκονται στον επίσης άνισο αγώνα των Κυπρίων κατά του κοινού αντιπάλου, με την ελπίδα ότι θα λάμψει το δίκαιο και η ανθρωπότητα θα μάθει από τα λάθη του παρελθόντος.

(ΜΛ/ΕΙ)