Ανακοινωθέντα

Είναι μια θλιβερή μέρα. Μια μέρα μνήμης για ένα από τα φρικαλεότερα εγκλήματα κατά της  ανθρωπότητας, τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους νεοτούρκους του Κεμάλ Ατατούρκ.

Εκατόν έξι χρόνια πέρασαν από τότε. Όταν η προσοχή της Δύσης ήταν στραμμένη στα αιματηρά μέτωπα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στην Οθωμανική αυτοκρατορία λάμβανε χώρα η εθνοκάθαρση του 1915 με σκοπό την «τελική λύση» του αρμενικού ζητήματος. 

Με συγκεκριμένες στοχεύσεις και τρομακτικά αποτελέσματα στήθηκε ένα αποτρόπαιο σκηνικό που οδήγησε στην εξαφάνιση ενάμισι εκατομμυρίου Αρμενίων. Μαζικές δολοφονίες, απαγωγές γυναικών και παιδιών, λεηλασίες περιουσιών, βίαιοι εξισλαμισμοί, πορείες θανάτου, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του μεγάλου εγκλήματος κατά των Αρμενίων.

Η ανθρωπότητα, τα παγκόσμια κέντρα επιρροής, οι ισχυροί της γης, οφείλουν στο λαό της Αρμενίας την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, οφείλουν την αποτροπή της καταδίκης της ιστορίας του στη λήθη. Ελάχιστη οφειλή είναι η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης.

Γι’ αυτό και σήμερα θυμόμαστε ειδικά την απώλεια, τον άδικο αφανισμό 1.5 εκατομμυρίου Αρμενίων. Θυμόμαστε την 24η Απριλίου 1915, την απαρχή ενός οργανωμένου αφανισμού που κράτησε μέχρι και το 1917. Δεν ξεχνάμε όμως και τις προηγούμενες «επιχειρήσεις» εθνοκάθαρσης των Αρμενίων το 1894, το 1895, το 1896, το 1909.

Ναι, ιστορικά είναι γνωστό πως  η γενοκτονία πήρε οργανωμένη μορφή ήδη από τα έτη 1894-1896, όταν με εντολή του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β´ έγιναν μαζικές εκτελέσεις περίπου τριακοσίων χιλιάδων Αρμενίων και βίαιες εξισλαμίσεις άλλων εκατό χιλιάδων.  Την άνοιξη του 1909, σε ένα επόμενο ρεύμα αίματος, με αφορμή την αντεπανάσταση των οπαδών του σουλτάνου κατά του κινήματος των Νεοτούρκων, οι σφαγιασθέντες ανήλθαν στις τριάντα χιλιάδες.

Την 24^η Απριλίου 1915 η σύλληψη και η εκτέλεση οκτακοσίων μελών της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, κυρίως διανοουμένων και ηγετών, ήταν η αρχή για τη μεγαλύτερη και σφοδρότερη επίθεση ενάντια στο αρμενικό στοιχείο, η οποία απευθυνόταν όχι μόνο προς τους ίδιους τους ανθρώπους, αμάχους και αθώους, αλλά και τις περιουσίες τους,  τα μνημεία του πολιτισμού τους, ακόμα και τα κοιμητήριά τους.

Το φρικτό αυτό έγκλημα, δεν αποτυπώνεται μόνο στον τρομακτικά μεγάλο αριθμό των δολοφονηθέντων. Στα πλαίσια της πολιτικής εθνοκάθαρσης και μαζικής εξόντωσης του «ξενικού αρμενικού στοιχείου», όπως είχε χαρακτηριστεί, δεκάδες χιλιάδες κορίτσια και αγόρια πωλήθηκαν ως σκλάβοι, μικρά παιδιά έπεσαν θύματα απαγωγής και εξισλαμίστηκαν βίαια.

Η αρμενική γενοκτονία ήταν έγκλημα διαρκές και προμελετημένο και υπήρξε ο προάγγελος των πιο σκοτεινών και αποτρόπαιων σελίδων της ιστορίας του 20^ουαιώνα. Ο Αδόλφος Χίτλερ τη χρησιμοποίησε ως παράδειγμα για να δικαιολογήσει το εβραϊκό ολοκαύτωμα. «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;» διερωτήθηκε το 1939.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων δεν ήταν η μόνη που διεπράχθη από τους Τούρκους. Δυστυχώς υπάρχει η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Και υπάρχει η Γενοκτονία των Ασσυρίων. Των χριστιανικών πληθυσμών της Νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας, οι οποίοι σφαγιάστηκαν την ίδια περίοδο και υπό τις ίδιες συνθήκες με τους Έλληνες και τους Αρμενίους.

Η Τουρκία αρνείται μέχρι και σήμερα την ανάληψη της βαριάς ευθύνης απέναντι στους Αρμενίους για το στυγερό έγκλημά της. Στάση η οποία προφανώς είναι ενθαρρυμένη και από τη μη αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από κάποια κράτη.

Κυρίες και Κύριοι,

Η Κυπριακή Δημοκρατία συμπαρίσταται διαχρονικά στον αρμενικό λαό στη συνεχή προσπάθειά του για δικαίωση των μαρτύρων του και ευρεία αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα.

Το κυπριακό κοινοβούλιο ήταν το πρώτο σε ολόκληρη την Ευρώπη, το 1975, που αναγνώρισε και καταδίκασε με ψήφισμά του τη Γενοκτονία των Αρμενίων, αποστέλλοντας προς τους απανταχού Αρμενίους μήνυμα εκτίμησης και συμπαράστασης.  Ακολούθησαν άλλα δύο ψηφίσματα, το 1982 και το 1990, τα οποία καταδικάζουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων και αναγνωρίζουν την 24^η Απριλίου ως Εθνική Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Αρμενικού Έθνους.  Το 2015, εκατό χρόνια μετά την Αρμενική Γενοκτονία, η Βουλή των Αντιπροσώπων, προχωρώντας σε ένα ακόμα σημαντικό βήμα, ποινικοποίησε την άρνηση κάθε γενοκτονίας.

Σήμερα, πέραν της καταδίκης του φρικτού εγκλήματος εναντίον τους, εκφράζουμε μαζί τη μεγάλη μας εκτίμηση προς τους φίλους Αρμενίους. Δεν είναι μόνο οι πολύ καλές μας σχέσεις με την Αρμενία, είναι και η καθολική αναγνώριση του σεβασμού που τρέφουμε προς τους Αρμενίους της Κύπρου. 

Οι πέραν των δέκα χιλιάδων Αρμένιοι πρόσφυγες, που άρχισαν να φτάνουν στην Κύπρο ήδη από τα τέλη του 19^ου αιώνα και πλήθαιναν όσο εντεινόταν η τουρκική βιαιότητα, εντάχθηκαν ομαλά στην κυπριακή κοινωνία και σταδιακά έγιναν ζωτικό και στέρεο κομμάτι της, συμβιώνοντας μέχρι σήμερα αρμονικά με τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού μας. Πολιτική απόδειξη αυτής της εξέλιξης αποτελεί και η αντιπροσώπευση των Αρμενίων στην Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση την περίοδο 1960-1965 και φυσικά στη Βουλή των Αντιπροσώπων από το 1965 μέχρι και σήμερα.

Η 24^η Απριλίου υπενθυμίζει σε όλους μας, ενεργούς πολίτες και υπεύθυνους πολιτικούς, το καθήκον μας να μένουμε συνεπείς στη διαφύλαξη της μνήμης για τα φρικτά εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας και στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για τις επιπτώσεις που καταστροφικά επιφέρει ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία.

Για αυτό και επαναλαμβάνουμε το αίτημα του φίλου αρμενικού λαού, αλλά και ολόκληρης της δημοκρατικής ανθρωπότητας για παγκόσμια αναγνώριση και καταδίκη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, γιατί, όπως μας υποδεικνύει καθημερινά πλέον η ιστορία, όταν τα εγκλήματα κατά του ανθρώπου μένουν ατιμώρητα, επαναλαμβάνονται. 

Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Αυτή που λέει πως ένα έθνος που δεν θέλει να πεθάνει, δεν πεθαίνει. Το ίδιο και ένας λαός που αγωνίζεται για την επιβίωση του στηριγμένος στο δίκαιο. Η Αρμενία, ο Αρμενικός λαός, επιβίωσαν. Όπως και η Κύπρος παρά τους πολλούς κατακτητές στην ιστορία της. Σεβόμενοι την ιστορία μας και τιμώντας το παρελθόν μας, Αρμενία και Κύπρος έχουμε και παρόν, έχουμε και μέλλον. Φτάνει να μείνουμε σταθεροί σε αρχές και αξίες, έτοιμοι για τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας. Η ιστορία δεν παραγράφεται, συνεχίζεται.

Αυτό ας το λάβουν πολύ καλά υπόψη όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την εξεύρεση μιας δίκαιης και σωστής λύσης του Κυπριακού προβλήματος. Βρισκόμενοι στις παραμονές της πενταμερούς διάσκεψης, όπου επί τάπητος θα τεθούν από δικής μας πλευράς οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας λύσης, έχουμε ήδη δώσει το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η προοπτική επιτυχίας της νέας διαπραγματευτικής αυτής προσπάθειας εξαρτάται αποκλειστικά από τη στάση της άλλης πλευράς.

Δικός μας στόχος είναι να υπάρξει ένα λειτουργικό και βιώσιμο κράτος που να εξυπηρετεί την ειρήνη και την ασφάλεια και να θέτει τα θεμέλια της κοινής ευημερίας και συνεργασίας των νόμιμων κατοίκων της νήσου. Αλλά, να διασφαλίζει, παράλληλα, και την ιστορική μας συνέχεια ως λαού με παραδόσεις και αξίες που με κανένα τρόπο δεν μπορούν να διαγραφούν.

Εργαζόμενοι για αυτό το στόχο, έχουμε πίστη προς το δίκαιο της υπόθεσης μας, όπως πίστη έχουμε προς τις δυνατότητες αξιοποίησης της συνεργασίας και της φιλίας μας με πλείστες χώρες, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση έχει και η Αρμενία.

Ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία επικοινωνίας. Εύχομαι οι εξελίξεις να δικαιώσουν τις προσδοκίες όλων μας.

ΡΜ/ΕΧ/ΕΙ