Ανακοινωθέντα

Με δέος και μεγάλο σεβασμό στην προσφορά και τη θυσία του, τελούμε σήμερα εδώ στη γενέτειρα του τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωα του 1974 Μάρκου Πιττή, ο οποίος αγωνίστηκε και έπεσε υπέρ βωμών και εστιών γράφοντας με ανεξίτηλα γράμματα το όνομα του στο Πάνθεον των Αθανάτων της Κυπριακής Ελευθερίας.

Η προτομή του ήρωα συμβολίζει το παράγγελμα που έρχεται από τα βάθη της ιστορίας: «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Και ο Μάρκος Πιττής στάθηκε με τους συμπολεμιστές του, του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού, στην πρώτη γραμμή του αγώνα προάσπισης της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της ιδιαίτερης μας πατρίδας, παρόλο που ήταν έντονα παντού τα σημάδια της προδοσίας.

Η αναδρομή στα όσα τραγικά για τον τόπο μας έγιναν το καλοκαίρι του 1974 προκαλεί σε όλους μας πόνο και οδύνη. Κυριολεκτικά σαν εφιάλτης παρελαύνουν μπροστά μας, όταν τιμούμε ήρωες μας, τα δεινά της τραγωδίας της Κύπρου, η προδοσία του πραξικοπήματος, η εισβολή, η κατοχή, ο βίαιος εκτοπισμός του ενός τρίτου του πληθυσμού μας, το δράμα των αγνοουμένων μας, οι καρτερικοί εγκλωβισμένοι.

‘Όμως, όσος και αν είναι ο πόνος μας, όση και αν είναι η οδύνη μας, οφείλουμε να ανατρέξουμε σε εκείνα τα θλιβερά γεγονότα που στιγμάτισαν την πορεία μας μέσα στο χρόνο και να αντλήσουμε τα σωστά διδάγματα. Να προβληματιστούμε και να παραδειγματιστούμε. Εκδηλώσεις όπως τη σημερινή, πέρα από την απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες-μάρτυρες του λαού μας, χρησιμεύουν για την άντληση διδαγμάτων για τη συνέχιση και καταξίωση ενός αγώνα που δεν έχει ακόμα δικαιωθεί.

Αυτό επιτάσσει το ιστορικό μας χρέος: Να διατηρούμε πάντα ζωντανή στη μνήμη μας την μαρτυρική αγωνιστική πορεία του λαού μας που διερχόμενος δια πυρός και σιδήρου, συνεχίζει ακόμα τον αγώνα για τη φυσική και εθνική του επιβίωση. Να αντλούμε διδάγματα αγωνιστικότητας αλλά και να απορρίπτουμε όσα λάθη και παραλείψεις μας παρεξέκλιναν από την πορεία μας.

Δεν είναι θέμα επιλογής ανάμεσα σε προσφερόμενες υπαλλακτικές πορείες. Είναι εθνική ιστορική επιταγή και αδήριτη ανάγκη. Είναι θέμα διασφάλισης της επιβίωσης της Κυπριακού Ελληνισμού σε αυτό τον τόπο με την υπερτρισχιλιετή ελληνική ιστορία.

Αυτό λοιπόν το χρέος μας επιτάσσει να παραμείνουμε αταλάντευτα  σταθεροί στο στόχο της δικαίωσης της μαρτυρικής μας πατρίδας με τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της, χωρίς τις όποιες ξένες εξαρτήσεις και με πλήρως κατοχυρωμένα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των νομίμων κατοίκων της.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Ο Μάρκος Πιττής δεν δείλιασε μπροστά στην υπεροπλία και την αριθμητική υπεροχή του εχθρού. Και μαζί με τους άλλους συμπολεμιστές του της διμοιρίας του αγνοουμένου ανθυπολοχαγού Ιωσήφ Σεργίδη πρόβαλε ερρωμένη αντίσταση στον εχθρό που καταπάτησε τα ιερά και τα όσια μας. Δεν φοβήθηκε, πολέμησε μέχρις εσχάτων και τίμησε τον όρκο του Έλληνα στρατιώτη. «Νυν υπέρ πάντων ο αγών».

Μαρτυρίες συμπολεμιστών του περιγράφουν το μεγαλείο της θυσίας του. Τον είδαν για τελευταία φορά να χάνεται το δεκαπενταύγουστο μέσα στους καπνούς και τη φωτιά της μάχης της Σκυλλούρας μαζί με τους άλλους άνδρες της διμοιρίας του.

Τα λιγοστά οστά του, όπως και των περισσοτέρων εκ των 22 συμπολεμιστών του, τα οποία ταυτοποιήθηκαν μετά από πολλά χρόνια, ανευρέθηκαν σκόρπια στην πλαγιά ενός βουνού κοντά στην Σκυλλούρα. Σκόρπια και σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, άθαφτα και βορά των όρνεων για τέσσερεις δεκαετίες.

Ο Μάρκος γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου του 1955 στο Δάλι.  Γιος του  Ανδρέα  και της Χαρίκλειας, που έφυγαν από τη ζωή με την αγωνία και τον πόνο της εξαφάνισης του, έχει αδελφό τον Χαράλαμπο και τέσσερεις αδελφές, τις Αλεξάνδρα, Ευδοκία Ανδρούλλα  και Μαρία. Ευγενικός και ευχάριστος, έχαιρε της εκτίμησης όλων.

Μετά την κατάταξη του στην Εθνική Φρουρά και τη βασική του εκπαίδευση τοποθετήθηκε στο 286 ΜΤΠ και εντάχθηκε στον 1⁰ λόχο. Αφού έζησε το προδοτικό πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου, το επόμενο Σάββατο 20 Ιουλίου ο Μάρκος εντάσσεται σε φάλαγγα της μονάδας  η οποία διατάχθηκε να μεταβεί στα παράλια της Κερύνειας, για αντιμετώπιση των τουρκικών αποβατικών δυνάμεων.

Αυτό κατά τη διάρκεια της ημέρας ενώ οι πληροφορίες για την εισβολή υπήρχαν από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας, διάστημα κατά το οποίο η μετακίνηση της μονάδας στην Κερύνεια θα μπορούσε να γίνει κάτω από πολύ ασφαλέστερες συνθήκες.

Κοντά στο Κοντεμένο, η μονάδα δέχθηκε επίθεση από την τουρκική πολεμική αεροπορία που έλεγχε κάθε κίνηση σε όλη την περιοχή, με αποτέλεσμα να υπάρξουν νεκροί και τραυματίες. Μεταξύ των τραυματιών ήταν και ο Διοικητής της Μονάδας Γεώργιος Μπούτος ο οποίος υπέκυψε μετά από 13 μέρες στην Αθήνα όπου μεταφέρθηκε. Οι νεκροί από την πρώτη αυτή επίθεση του Αττίλα κατά του Τάγματος ήταν άλλοι έξι αξιωματικοί και οπλίτες ενώ τραυματίστηκαν 25 ακόμη άνδρες της μονάδας.

Παρά το μεγάλο πλήγμα, οι εναπομείναντες άνδρες του τάγματος, μεταξύ των οποίων και ο Μάρκος, συνέχισαν την πορεία τους και, αφού ανασυγκροτήθηκαν στη Μύρτου, έφθασαν στην περιοχή Έξι Μίλι του Καραβά. Οι απώλειες όμως της μονάδας σε οπλισμό, πυρομαχικά και οχήματα ήταν τρομακτικές. Από τα 24 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού BTR που ξεκίνησαν για τον χώρο απόβασης, έφτασαν εκεί μόνο έξι.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι άνδρες του Τάγματος μαζί με τους άνδρες άλλων μονάδων της Εθνικής Φρουράς κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες να αναχαιτίσουν την προέλαση των Τούρκων εισβολέων που εν τω μεταξύ κατάφεραν να αποβιβάσουν στην στεριά, χωρίς να συναντήσουν μεγάλη αντίδραση, πολυάριθμα τμήματα στρατού, μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης, καθώς και άλλα οχήματα.

Στις 22 Ιουλίου επιτυγχάνεται εκεχειρία και η μονάδα επιστρέφει στη Λευκωσία όπου και ανασυγκροτήθηκε παραμένοντας σε επιφυλακή.  Και στις 10 Αυγούστου, μετά από νέες διαταγές, μεταβαίνει στην περιοχή Αγίου Ερμολάου όπως και ακροβολίστηκε. Εκεί, με την έναρξη της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής, στις 14 Αυγούστου, το 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού ενεπλάκη σε μάχες με τα τουρκικά στρατεύματα σε μια προσπάθεια να κρατηθεί η περιοχή.

Με το πρώτο φως της επόμενης μέρας, οι Τούρκοι εξαπολύουν σφοδρά πυρά. Ο 1^ος λόχος, με τη διμοιρία Σεργίδη, αμύνεται και αντέχει μέχρι τις 10 το πρωί. Η επικοινωνία με το υπόλοιπο τάγμα διακόπτεται. Λόγω του κινδύνου αποκοπής των ανδρών από τα τουρκικά άρματα που προωθούνταν,  ο λόχος οδηγείται πίσω στη Σκυλλούρα. Δίδονται όμως νέες διαταγές και επιστρέφει στις αρχικές του θέσεις, παρόλο που αυτό θεωρήθηκε από τους άντρες στο σύνολο τους ως πράξη αυτοκτονίας.

Μόλις οι Τούρκοι το αντιλαμβάνονται αυτό, εξαπολύουν νέα επίθεση με όλμους και πολυβόλα, ενώ μαζί αρχίζει να βάλλει και η τουρκική αεροπορία. Ο εχθρικός κλοιός γίνεται όλο και πιο στενός. Μάταια γίνεται προσπάθεια επικοινωνίας μέσω ασυρμάτου με τον διοικητή του τάγματος. Σαράντα άνδρες του λόχου μένουν εκεί με πολύ επισφαλή την τύχη τους. Και ενώ τα τουρκικά άρματα όλο και πλησίαζαν, από τον διοικητή του λόχου λαμβάνεται απόφαση σύμπτυξης στην περιοχή Κοντεμένου.

Μέσα σε αυτό το καμίνι του πολέμου θεάθηκε για τελευταία φορά η διμοιρία του ανθυπολοχαγού Σεργίδη να διασταυρώνει τον δρόμο Σκυλλούρας – Κοντεμένου και να κατευθύνεται προς τα υψώματα της Αγίας Μαρίνας Σκυλλούρας. Βορείως της Σκυλλούρας και επί του υψώματος Λαπάτσα, εντοπίστηκαν δυστυχώς από τις τουρκικές δυνάμεις που είχαν εξαπλωθεί στη περιοχή και καθηλώθηκαν.

Περικυκλωμένα τα παλικάρια της διμοιρίας αποφάσισαν να πολεμήσουν για την τιμή των όπλων και να μην παραδοθούν. Σαν γνήσιοι απόγονοι του Λεωνίδα, τα υψώματα ‘’Λαπάτσα’’ έμελλε να γίνουν οι νέες Θερμοπύλες. Ένα ένα τα παλικάρια έπεφταν στο πεδίο της μάχης και περνούσαν στο πάνθεο των αθανάτων. Ανάμεσά τους και ο γενναίος στρατιώτης Μάρκος Πίττης. 

Μετά την ταυτοποίηση των λιγοστών οστών του που εντοπίστηκαν σκόρπια, η κηδεία του τελέστηκε στις 2 Απριλίου 2017 στο ιερό ναό Παναγίας Ευαγγελίστριας της γενέτειρας του. Και σήμερα αποκαλύπτεται η προτομή του, που πέραν της απότισης του οφειλόμενου φόρου τιμής για τη θυσία του, έχει και τον χαρακτήρα της υπόμνησης του χρέους μας να φανούμε όχι κατώτεροι, αλλά αντάξιοι της θυσίας του, όπως και της θυσίας όλων των ηρώων των αγώνων μας για ελευθερία, δικαιοσύνη και εθνική αξιοπρέπεια.

Τριάντα συνολικά άνδρες του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού συγκαταλέχθηκαν στον κατάλογο των αγνοουμένων, ενώ 10 αναφέρθηκαν ως πεσόντες στο πεδίο της μάχης και 54 τραυματίστηκαν.

Οι απώλειες ήταν οπωσδήποτε βαριές. Αλλά μέσα στο σκηνικό της προδοσίας και της καταστροφής οι άνδρες του Τάγματος ανταποκρίθηκαν με τις δυνάμεις που διέθεταν στο καθήκον τους με ηρωισμό και αυταπάρνηση.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Παράλληλα με τις προσπάθειες μας για τερματισμό του δράματος των αγνοουμένων για το οποίο η Τουρκία έχει τεράστιες ευθύνες και οφείλει να ανταποκριθεί σε όλες τις προϋποθέσεις ώστε να διακριβωθεί και η τελευταία περίπτωση αγνοουμένου μας, συνεχίζουμε με μεγάλη υπευθυνότητα και τις προσπάθειες μας για την εξεύρεση μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού προβλήματος, η οποία να οδηγεί το νησί μας σε μια νέα εποχή που να υπόσχεται πολύ περισσότερα σε όλους.

Παρά την αρνητική στάση της τουρκικής πλευράς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επιδεικνύοντας σταθερή βούληση και αποφασιστικότητα, παραμένει προσηλωμένος στη διαπραγμάτευση μιας λύσης εντός του πλαισίου των έξι σημείων του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών και των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δυστυχώς, όμως, άλλες είναι οι προθέσεις της Τουρκίας, όπως φαίνεται  και από την πρωτοφανή παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη. Ενώ η δική μας προσπάθεια είναι να εξυπηρετήσουμε τα καλώς νοούμενα συμφέροντα όλου του λαού μας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων, η Τουρκία επιδιώκει να υποστηρίξει τα δικά της άνομα συμφέροντα σε βάρος της ειρήνης και της ασφάλειας όλων των κρατών της περιοχής. Δικός της στόχος δεν είναι μια λύση του Κυπριακού, δίκαιη και λειτουργική, σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο, αλλά μια λύση που να θέτει ολόκληρη την Κύπρο υπό τον έλεγχο της και να εξυπηρετεί πρωτίστως τα δικά της συμφέροντα.

Επομένως, εκείνο που προέχει είναι η Τουρκία να τερματίσει τη συνέχιση των ενεργειών της που επηρεάζουν δυσμενώς την προοπτική επανέναρξης των διαπραγματεύσεων και να επιδείξει και αυτή την ίδια καλή θέληση και βούληση ώστε οι νέες διαπραγματεύσεις να διεξαχθούν σε ένα θετικό και πολλά υποσχόμενο κλίμα.

Γι’ αυτή τη λύση θα πρέπει να επιδείξουμε όλοι στο εσωτερικό μας μέτωπο την ίδια υπευθυνότητα και σύνεση. Οι αθάνατες μορφές των ηρώων μας θα παραμείνουν πάντοτε φωτεινοί φάροι για να μας εμπνέουν και να μας καθοδηγούν στην επιτέλεση του καθήκοντός μας, που δεν είναι άλλο από την απελευθέρωση μας από την κατοχή, την επανένωση της γης μας, τη διασφάλιση της εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών και τη μετατροπή της Κύπρου σε τόπο ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας για όλους τους νόμιμους κατοίκους της. 

Μάρκο Πιττή, αιώνια θα είναι για πάντα η μνήμη σου. Όλοι κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία σου, και στα αδέλφια σου και τους άλλους συγγενείς εκφράζουμε βαθειά την ευγνωμοσύνη μας για τον ηρωισμό και την προσφορά σου.

Δόξα και τιμή σε σένα και στους άλλους συμπολεμιστές σου.

-------------------------- 

ΡΜ/ΕΙ