Ανακοινωθέντα

Ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Κωνσταντίνος Πετρίδης προέβη σε δηλώσεις, σήμερα Πέμπτη 25 Ιουλίου 2019, στο «Πρωινό Δρομολόγιο» του Τρίτου Προγράμματος Ραδιοφώνου του ΡΙΚ, μεταξύ άλλων,  σε σχέση με μεταναστευτικά θέματα και τις αξίες των δημοσίων κτηρίων.

Οι σχετικές ερωτο-απαντήσεις έχουν ως ακολούθως:

«Ερώτηση: Προκύπτει κάτι καινούριο από τη συνάντηση που έγινε στο Παρίσι για το μεταναστευτικό ζήτημα και στη συνάντηση που είχατε αργότερα στην Ελλάδα;

Απάντηση: Η Ευρώπη προσπαθεί εδώ και 4 χρόνια να βρει λύση σ’ αυτό το πρόβλημα και δεν το έχει καταφέρει. Όταν λέω «Ευρώπη» δεν εννοώ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πιστεύω ότι η κύρια ευθύνη βαραίνει τα κράτη-μέλη της ΕΕ που δεν κατάφεραν σε επίπεδο Συμβουλίου να συμφωνήσουν μεταξύ τους ούτως ώστε σε ένα θέμα που διέπεται από ευρωπαϊκή νομοθεσία να βρεθεί λύση που να βρίσκει ισοζύγιο μεταξύ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που όλοι προστατεύουμε και τις ευαισθησίες των διάφορων ευρωπαϊκών χωρών που προσπαθεί η κάθε χώρα να εμπλέξει. Την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή ήμουν στο Ελσίνκι όπου έγινε η άτυπη σύνοδος των Υπουργών για θέματα μετανάστευσης για να δούμε πώς προχωρεί αυτό το θέμα, το οποίο έχει μείνει στάσιμο εδώ και πολύ καιρό. Με κάθε νέα Προεδρία έρχονται νέες ιδέες και νέες θεωρίες και εκτίθεται και η ίδια η Ευρώπη. Το πώς εκτίθεται η Ευρώπη είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε στα μεγάλα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης. Βλέπουμε πλοία να φέρνουν αιτητές ασύλου διασώζοντας κάποιους ,ενδεχομένως να τους παίρνουν και από τη στεριά, και για αρκετές εβδομάδες ενδεχομένως βρίσκονται στη Μεσόγειο χωρίς να μπορούν να προσαράξουν κάπου, χωρίς να μπορεί κάποια χώρα να τους αναλάβει. Τότε πέφτουν τηλέφωνα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς τον κάθε Υπουργό και να ρωτούν «πόσους μπορείτε να πάρετε, αν μπορείτε να πάρετε», και να αντιμετωπίζεται το θέμα με τέτοιες ad-hoc ρυθμίσεις, που δεν τιμούν την ΕΕ. Ως αποτέλεσμα έχουμε κάποια συμβάντα όπως αυτό που έγινε πρόσφατα με το πλοίο SEA-WATCH στην Ιταλία. Λόγω και της κακής δημοσιότητας που δίνει το θέμα στην ΕΕ, στο Ελσίνκι έγινε μια πρόταση από τους ομολόγους μου της Γαλλίας και Γερμανίας, οι οποίοι είπαν ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση γι’ αυτό το θέμα και αποφασίστηκε να συζητηθεί στο Παρίσι σε κοινή συνάντηση Υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών διότι υπάρχει και η εξωτερική διάσταση της μετανάστευσης. Η προσπάθεια εκεί ήταν ,αφού απέτυχαν να βρουν μια  να βρουν μια λύση να βρεθεί ένας μόνιμος μηχανισμός κατανομής σε όλη την επικράτεια της ΕΕ ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε χώρας, να βρεθεί ένας προσωρινός και εθελοντικός μηχανισμός ο οποίος όμως να είναι πιο προβλέψιμος για να αποφεύγονται αυτά που είδαμε στην κεντρική Μεσόγειο. Κάποιες χώρες όμως, όπως η Κύπρος, η Ελλάδα και η Μάλτα είπαν ότι δεν γίνεται αυτό το σύστημα να ισχύει μόνο για την κεντρική Μεσόγειο. Η κεντρική Μεσόγειος κατ’ αρχάς έχει τις λιγότερες ροές (η ροή μεταναστών έχει πέσει κατά 90%). Η ανατολική Μεσόγειος έχει τις πιο αυξημένες ροές, αν και τέτοιου είδους περιστατικά δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ένας από τους λόγους είναι και η κατοχή. Αν θυμάστε, πέρυσι είχε βουλιάξει ένα πλοίο μεταξύ Τουρκίας και κατεχομένων. Αυτό ακούστηκε λίγο στα δικά μας ΜΜΕ, όχι όμως και στην Ευρώπη λόγω ακριβώς της ιδιάζουσας κατάστασης. Και εδώ γίνονται τέτοια περιστατικά. Αυτό που ζήτησα εγώ για τις επόμενες εβδομάδες είναι να βρεθούν κάποιες χώρες, οι οποίες να δηλώσουν έστω εθελοντικά, έστω προσωρινά έστω εκτός μόνιμου πλαισίου ότι είναι διατεθειμένες να υποδεχθούν κάποια άτομα. Ευτυχώς το θέμα δεν περιορίστηκε στην κεντρική Μεσόγειο, αλλά αφορά όλη την επικράτεια της Μεσογείου. Με δική μας παρέμβαση είχαμε πει ότι αυτός ο μηχανισμός πρέπει να αφορά και τις χώρες οι οποίες δέχονται δυσανάλογες πιέσεις ανεξάρτητα από το αν είναι μέσω στεριάς ή μέσω θαλάσσης. Αυτό αφορά σχεδόν μόνο την Κύπρο διότι έχουμε τις ροές από τα κατεχόμενα. Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και η Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα έχει τη δήλωση Τουρκίας-ΕΕ, η οποία προβλέπει κάποια πράγματα που όμως η Τουρκία αρνείται να εφαρμόσει στη δική μας περίπτωση. Συζητήθηκε, επίσης, το θέμα των επιστροφών. Θέλουμε ως ΕΕ να προστατέψουμε αυτούς που πραγματικά χρειάζονται προστασία και κινδυνεύουν, αλλά δεν γίνεται να υπάρχει κατάχρηση αυτού του συστήματος από οικονομικούς μετανάστες, διότι μετά το σύστημα θα καταρρεύσει. Όταν λοιπόν απορρίπτεται η αίτηση κάποιου, ο οποίος αιτείται προστασίας τότε πρέπει να επιστρέφεται. Σ’ αυτό το θέμα υπάρχουν δυσκολίες και μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες είναι η έλλειψη συνεργασίας από τη χώρα προέλευσης αυτών των ατόμων που δεν τους δέχονται πίσω. Πολλές χώρες ,αν όχι όλες, της ΕΕ έχουν αυτό το πρόβλημα και χρειάζεται και εκεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός διότι δεν μπορούν μικρές χώρες, όπως Ελλάδα, Κύπρος, αλλά και μεγαλύτερες χώρες να έχουν το έρεισμα με μεγάλες αφρικανικές χώρες να τις εξαναγκάσουν να δέχονται πίσω τους υπηκόους τους, τόσο όσον αφορά θέματα πρακτικής εφαρμογής όσο και πολιτικά κίνητρα. Η ΕΕ έχει αυτά τα κίνητρα. Έχει συμφωνίες εμπορίου μαζί τους, χρηματοδοτικά εργαλεία κ.ά. Γι’ αυτό, με τον Έλληνα ομόλογό μου αποφασίσαμε να διαμορφώσουμε μια κοινή πρόταση που θα παρουσιάσουμε και σε άλλες Μεσογειακές χώρες. Χρειάζονται επίσης πρακτικοί μηχανισμοί. Δηλαδή να υπάρχει ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός επιστροφής των μεταναστών στις χώρες τους, κάτι το οποίο δεν μπορούν να κάνουν επαρκώς τα κράτη μέλη ,ειδικά τα μικρά.

Ερώτηση: Πόσος χρόνος χρειάζεται για να εξεταστεί μια αίτηση;

Απάντηση: Πρέπει να ομολογήσω ότι το εσωτερικό σύστημα έχει και αυτό τα προβλήματά του, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Κατ’ αρχάς, για να λειτουργήσει ομαλά αυτό το σύστημα πρέπει να υπάρχει ο δευτεροβάθμιος δικαστικός μηχανισμός που εξετάζει τις εφέσεις. Με το να απορρίπτεις μια αίτηση, ο άλλος έχει σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο το δικαίωμα να κάνει έφεση. Μέχρι τώρα δεν εκδικάζονταν οι εφέσεις διότι το διοικητικό δικαστήριο δεν μπορούσε να εκδικάζει τέτοιες υποθέσεις. Αν δεν μπορούν να εκδικάζονται οι εφέσεις, ό,τι διαδικασίες και αν κάνεις θα σταματήσουν εκεί. Αυτή τη στιγμή, από τον Ιούνιο έχει αρχίσει ήδη να λειτουργεί Ειδικό Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας με τρεις δικαστές και πολύ σύντομα θα προσληφθούν ακόμη δύο και προσωπικό ούτως ώστε σύντομα ν’ αρχίσουν να εκδικάζονται οι εφέσεις και ν’ αρχίσουν και οι επιστροφές. Μόλις γίνει αυτό, θα αρχίσουμε και το fast-track procedure για τις προδήλως αβάσιμες ή καταχρηστικές αιτήσεις. Στοχεύουμε συγκεκριμένες ομάδες από συγκεκριμένες χώρες που γίνονται αυτές οι καταχρήσεις ούτως ώστε να διευκολυνθεί και αυτή η υπηρεσία. Για να γίνει αυτή η διαδικασία έχουμε έρθει και σε συνεννόηση και με τον ΕΑSΟ και θα μας στείλουν και ειδικούς αξιολογητές που θα έχουν την τεχνογνωσία και τη διοικητική επάρκεια να εξετάζουν τις αιτήσεις.

Την ερχόμενη εβδομάδα θα έρθει στην Κύπρο ο νέος Εκτελεστικός Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Γραφείου Ασύλου. Θα συζητήσουμε το πλαίσιο μιας συμφωνίας δεσμευτικής με μόνιμη παρουσία και γραφείο στην Κύπρο, ούτως ώστε να βλέπουν και τις εσωτερικές μας διαδικασίες, να μας βοηθούν και να μας ενισχύσουν και σε διοικητική επάρκεια. Εντούτοις, δεν είναι μόνο το θέμα του χρόνου, αλλά και το θέμα των αριθμών και του προφίλ των αιτητών. Έχουμε π.χ. πάρα πολλούς Σύρους. Πόσα άτομα όμως μπορεί να απορροφήσει μια χώρα όπως η Κύπρος, που οι αιτητές ασύλου έχουν ξεπεράσει το 4% του πληθυσμού; Πιστεύω ότι οι Ευρωπαιοι εταίροι μας έχουν συνειδητοποιήσει πλέον το πρόβλημα και γι’ αυτό έγιναν δεκτές οι θέσεις μας και στο έγγραφο που δόθηκε ως συμπέρασμα και γίνεται αναφορά σε χώρες όπως η Κύπρος, που έχουν δυσανάλογες ροές. Ειδική αναφορά στην ιδιάζουσα περίπτωση της Κύπρου έχει κάνει και ο Επίτροπος της ΕΕ κ. Αβρααμόπουλος αλλά και ο εκπρόσωπος της Φινλανδικής Προεδρίας διότι η κάθε χώρα έχει ένα συγκεκριμένο ποσοστό απορροφητικότητας.

Συχνά μας δίνουν κάποιες απλοϊκές προσεγγίσεις όπως π.χ. «χτίστε περισσότερους χώρους υποδοχής». Ο χώρος υποδοχής της Κοφίνου είναι 400 άτομα. Αυτή τη στιγμή έχουμε 15.000 δικαιούχους, στους οποίους έχουμε ήδη δώσει προστασία και 15.000 αιτητές. Θα κάνουμε ακόμη 30-40 κέντρα; Η λύση είναι να γίνει σωστή κατανομή και χαίρομαι που έχει περιληφθεί το θέμα στα συμπεράσματα του Παρισιού. Με βάση αυτά τα συμπεράσματα θα σταλθούν επιστολές σε όλα τα κράτη-μέλη ούτω ώστε να αναλάβουν ένα μέρος της κατανομής -έστω εθελοντικά/προσωρινά- διότι αν περιμένουμε από την ΕΕ να βρει μια συνολική λύση, θα περιμένουμε 4-5 χρόνια και δεν θα μπορούμε να ελέγξουμε τα πράγματα.

Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Το γεγονός ότι δεν έπαιζε η Κύπρος διεθνώς παρόλο που έχει τους μεγαλύτερους αριθμούς κατ’ αναλογία πληθυσμού, και αυτό επιβεβαιώνεται με κάθε έκθεση, ενώ έπαιζαν άλλες χώρες με μικρότερες ροές μεταναστών, όπως η Ιταλία, είναι το γεγονός ότι προσπαθήσαμε να τους απορροφήσουμε στην αγορά εργασίας. Κάναμε προγράμματα ένταξης, ανοίξαμε περισσότερα επαγγέλματα και δώσαμε και επιδόματα ,αν και μας κατηγορούν ότι είναι χαμηλά. Στη Μάλτα δεν δίνουν επιδόματα υγείας. Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να απορροφήσουμε αυτούς τους αριθμούς. Κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουμε να στρουθοκαμηλίζουμε και να λέμε ότι μπορούμε να σηκώσουμε αυτό το δυσανάλογο για μας βάρος. Αυτό είναι ένα από τα πιο φλέγοντα θέματα στην ΕΕ εδώ και 5 χρόνια και το συζητούν ακόμη και χώρες που έχουν ένα πολύ μικρό ποσοστό του προβλήματος. Αυτό καταδεικνύει και τη σημασία του.

Ερώτηση: Πώς απαντάτε στα σχόλια που μιλούν για «τριτοκοσμικές συνθήκες» στα Κέντρα Εξέτασης Υποθέσεων Αλλοδαπών;

Απάντηση: Δεν ξέρω πού αναφέρονται αυτά τα σχόλια, αλλά αν εννοείτε τις εγκαταστάσεις στις οποίες στεγάζονται οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Εσωτερικών, μπορώ να πω ότι όντως είναι τριτοκοσμικές και μετά το καλοκαίρι θα μεταστεγαστούν σε άλλους χώρους πιο σύγχρονους.

Ερώτηση: Τι συμβαίνει με τις εκτιμήσεις του Τμήματος Κτηματολογίου που έριξαν τις αξίες των δημόσιων κτηρίων;

Απάντηση: Σύμφωνα με τη νομοθεσία, οι Τοπικές Αρχές έχουν το δικαίωμα ν’ αυξήσουν τον συντελεστή για να καλύπτουν τα έξοδά τους. Δηλαδή δεν είναι μόνο θέμα των εκτιμώμενων αξιών. Η γενική εκτίμηση είναι μια γενική εκτίμηση. Το 2013 υπήρχαν κάποιες γενικές εκτιμήσεις που έβγαζαν κάποιους αριθμούς. Σε κάποιες περιοχές, οι εκτιμήσεις ήταν υπερβολικά ψηλές. Έδωσα οδηγίες στο Τμήμα Κτηματολογίου να επανεξετάσουν αυτά τα θέματα. Η διαδικασία προβλέπει το δικαίωμα επιβολής ενστάσεων εντός 6 μηνών, διότι σίγουρα σε μια τόσο μεγάλη και μαζική εκτίμηση σε όλη την Κύπρο μπορεί να γίνουν και λάθη. Φυσικά δεν ευσταθεί το γεγονός ότι σε οριζόντιο επίπεδο τα κρατικά τεμάχια έχουν μειωθεί περισσότερο επί σκοπού  σε σχέση με τα ιδιωτικά. Όσον αφορά τα ιδιωτικά, ορισμένα έχουν αυξηθεί σε αξία, ενώ άλλα έχουν μειωθεί. Αυτά είναι κάποια ενδεικτικά παραδείγματα. Το 2013 έγιναν περισσότερα λάθη απ’ ό,τι το 2018. Είναι μεγάλη συζήτηση που ενδεχομένως να την ξανασυζητήσουμε. Ο νόμος δίνει το δικαίωμα στις Τοπικές Αρχές, ή σε οποιονδήποτε χρεώνει τέλη, να επανακαθορίζουν ανάλογα και το ποσοστό χρέωσης των τελών για να καλύπτονται τα έξοδα χωρίς να προκαλείται σοκ όταν γίνεται μια επανεκτίμηση για φορολογικούς σκοπούς.

Ερώτηση: Ποιά είναι η άποψή σας γι’ αυτό που σχεδιάζεται στη Λεωφόρο Τσερίου;

Απάντηση: Δεν είμαι συγκοινωνιολόγος. Έχω δει την παρουσίαση και πιστεύω ότι είναι μια νέα φιλοσοφία την οποία το κράτος πρέπει να δει πάρα πολύ σοβαρά και θα εξεταστεί και από τις Υπηρεσίες του κράτους. Δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε ότι η μελέτη προέρχεται από διεθνή οίκο και είναι μια νέα φιλοσοφία για το πώς να γίνουν οι πόλεις πιο ανθρώπινες. Δεν μπορούμε, επίσης, ν’ αγνοήσουμε το κυκλοφοριακό. Το κυκλοφοριακό δημιουργείται διότι αρκετός κόσμος κατεβαίνει στην πόλη για να δουλέψει. Ό,τι λοιπόν και να γίνει, όσο μεγάλους δρόμους και αν κάνεις, πάντοτε θα υπάρχει πρόβλημα. Όλα αυτά οι ειδικοί πρέπει να τα λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη.»

-----------------

ΑΜ