Ανακοινωθέντα

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ σε αυτόν τον ιερό χώρο με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και δέους για να αποτίνουμε τον ύστατο φόρο τιμής και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε ένα ακόμα ήρωα της κυπριακής ελευθερίας τον στρατιώτη του 120 (Λόχου Βαρέων Όπλων) ΛΒΟ ήρωα Μιχαήλ Χαραλάμπους του Χαράλαμπου και της Σοφίας από το κατεχόμενο Αργάκι Μόρφου που θυσιάστηκε στις άνισες και προδομένες μάχες, απέναντι στις ορδές του τούρκικου Αττίλα το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του ‘74 και έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα και το δικό του όνομα στο Πάνθεον των Αθανάτων μας.

Ένας συμπατριώτης μας, γόνος πολυμελούς οικογένειας με 11 συνολικά παιδιά, ο οποίος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό και συνέπεια στο κάλεσμα για απόκρουση του Τούρκου εισβολέα το καλοκαίρι του 1974 που σαν αποτέλεσμα πρώτα του προδοτικού πραξικοπήματος και στη συνέχεια της βάρβαρης τούρκικης εισβολής, έφερε στην πατρίδα μας μεγάλα δεινά.

Οι γονείς του Μιχάλη, ο Χαράλαμπος και η Σοφία, έφυγαν από τη ζωή χωρίς να μάθουν για την τύχη του αγαπημένου τους παιδιού, χωρίς να ησυχάσει η ψυχή τους από την αγωνία και το βάσανο τόσων χρόνων. Αυτό είναι που δυστυχώς συμβαίνει πια με τους πλείστους των γονέων ή/και των συζύγων των αγνοουμένων μας.

Στην περίπτωση του Μιχάλη έφυγαν από τη ζωή με το ίδιο παράπονο και τρία από τα αδέρφια του, ο Ευγένιος, ο Μόδεστος και η Ελένη. Στα άλλα επτά αδέρφια του, την Ελευθερία, την Μαρούλα, τον Τάκη, την Μηλίτσα, την Αναστασία, τον Ανδρέα και την Παναγιώτα, όπως και προς τους άλλους συγγενείς, απευθύνουμε την μεγάλη εκτίμηση και την βαθιά μας ευγνωμοσύνη για την μεγάλη προσφορά του, και μαζί τους προσευχόμαστε στον Ύψιστο όπως κατατάξει τη ψυχή του, εκεί που οι δίκαιοι αναπαύονται.

Αισθάνομαι, όπως όλοι, μεγάλη την τιμή να μιλήσω για ένα ήρωα όπως είναι ο Μιχάλης Χαραλάμπους. Να αποτιμήσω με λόγια όσα ο νους δεν μπορεί πάντα να συλλάβει.  Ευχαριστώ την οικογένεια για την τιμή που μου κάνει να είμαι εδώ σήμερα.

Τιμώντας τους νεκρούς και μάρτυρές μας διδασκόμαστε. Η ιστορία δεν καταγράφει απλώς τη θυσία τους αλλά ενεργεί ως σύμβουλος και καθοδηγητής μας και για το μέλλον. Λαοί δε, με ελπιδοφόρο μέλλον, είναι μόνο αυτοί που ανατρέχουν στην ιστορία τους, μαθαίνουν από τα λάθη τους και τιμούν ότι αξίζει από το παρελθόν τους, χαράσσοντας την πορεία τους για τη συνέχεια.

Ο Μιχάλης Χαραλάμπους που με πόνο ψυχής κατευοδώνουμε σήμερα, υπήρξε ένας από τους νέους που πρόσφεραν τον εαυτό τους στο θυσιαστήριο της κυπριακής ελευθερίας, για αυτό και οφείλουμε να σταθούμε αντάξιοι της μεγάλης αυτής προσφοράς και θυσίας του.

Γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου 1951, ήταν άγαμος και πριν από την εισβολή διέμενε μαζί με τους γονείς του στο χωριό του, το κατεχόμενο σήμερα Αργάκι Μόρφου και μόλις ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις βγήκε στη βιοπάλη της ζωής να βοηθήσει την οικογένειά του. Εργαζόταν στις οικοδομές από τη Μόρφου μέχρι την Κερύνεια. Ήταν ένας δραστήριος νέος φιλήσυχος και αγαπητός στους συγχωριανούς και φίλους του.

Όταν ξέσπασε η τουρκική εισβολή στις 20/7/1974, ο Μιχάλης ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα για γενική επιστράτευση και κατατάγηκε ως έφεδρος στη Μόρφου. Την ίδια ημέρα μεταφέρθηκε στη μονάδα του, τον 120^ο Λόχο Βαρέων Όπλων που είχε ως έδρα την Λακατάμια.  Λίγο πριν το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ένα τμήμα του Λόχου με 33 άνδρες συμπεριλαμβανομένου και του Μιχάλη,οκτώ οχήματα από 4 άνδρες και ένα όχημα μεταφοράς στρατιωτικών εξοπλισμών αναχώρησαν για την Κερύνεια με οδηγίες να μεταβούν στον Άγιο Γεώργιο για να βοηθήσουν στην αναχαίτιση της προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων τα οποία αποβίβαζαν στην περιοχή του Πέντε Μίλι άρματα μάχης και άλλο βαρύ εξοπλισμό, καθώς και στρατιωτικό προσωπικό.

Αργά το απόγευμα έφθασαν στον Άγιο Επίκτητο όπου και προσπάθησαν να εξασφαλίσουν πληροφορίες για τον χώρο απόβασης των τουρκικών στρατευμάτων. Στη συνέχεια κινήθηκαν προς τον χώρο της αποστολής τους και γύρω στις 7:00 το απόγευμα έφθασαν έξω από τα πρώτα σπίτια του Άγιου Γεώργιου.

Όταν διαπίστωσαν ότι στην αυλή ενός σπιτιού υπήρχε συγκεντρωμένος αριθμός στρατιωτών, η φάλαγγα σταμάτησε και ο υπεύθυνος αξιωματικός Υπολοχαγός Κωνσταντίνος Αργυρόπουλος  ο οποίος βρισκόταν στο πρώτο όχημα, κατήλθε και κινήθηκε για αναγνώρισή τους. Μόλις διαπίστωσε ότι επρόκειτο για τούρκους στρατιώτες, άνοιξε πυρ πυροβολώντας τον πλησιέστερο σε αυτόν ο οποίος ήταν αξιωματικός και στη συνέχεια καλύφθηκε σε παρακείμενο χαντάκι. Από εκεί συνέχισε να πυροβολεί δίνοντας ταυτόχρονα οδηγίες για κάλυψη των εθνοφρουρών της μονάδας του και ανταπόδοση των πυρών τα οποία ακολούθησαν με μεγάλη σφοδρότητα.

Στην εξέλιξη της μάχης κατέφθασαν στην περιοχή τουρκικά άρματα και άλλες μονάδες του τουρκικού στρατού από το χώρο της απόβασης. Προ του κινδύνου να εγκλωβιστούν οι άνδρες της Εθνικής Φρουράς με οδηγίες του αξιωματικού του Υπολοχαγού απαγκιστρώθηκαν από την περιοχή.  Ωστόσο μικρός αριθμός εθνοφρουρών ανάμεσά τους και ο Μιχάλης δεν θεάθηκαν να απομακρύνονται από την περιοχή και έκτοτε αγνοούντο.  Μαζί με τους συμπολεμιστές του πολέμησαν σαν πραγματικοί ήρωες. 

Τα ιερά λείψανά του εντοπίστηκαν το 2018 σε ομαδικό τάφο μαζί με άλλους δύο συμπολεμιστές του, τον Ανδρέα Πογιατζή που κηδεύσαμε πρόσφατα και τον Χριστάκη Νικολάου στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας στο πλαίσιο του προγράμματος της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων.

Ελληνίδες και Έλληνες,

47 χρόνια και εκατοντάδες οικογένειες συμπατριωτών μας, περίπου 800, αναμένουν να πληροφορηθούν για την τύχη αγαπημένων τους προσώπων που χάθηκαν και εξακολουθούν να αγνοούνται ως αποτέλεσμα της τουρκικής θηριωδίας.

47 χρόνια αγωνίας, πόνου και δυστυχίας.

Υπαίτια και υπόλογος για την τραγική και απάνθρωπη αυτή κατάσταση ήταν, είναι και παραμένει η κατοχική δύναμη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλοι μας, καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια και δεν εφησυχάζουμε. Συνεχίζουμε τον ιερό και τίμιο αγώνα για δικαίωση και για διευκρίνιση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενού μας.

Απαιτούμε, δεν επαιτούμε από την Διεθνή Κοινότητα και ειδικά από τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, να συμπορευτούν ουσιαστικά με τις προσπάθειές μας ώστε να δοθεί ένα τέλος στο μαρτύριο που βιώνουν καθημερινά οι οικογένειες των αγνοουμένων μας.

Βασικός στόχος των προσπαθειών μας για επίλυση του πολιτικού προβλήματος είναι η διασφάλιση της επιβίωσής μας σε αυτό τον τόπο.  Δεν ξεχνούμε τα σκλαβωμένα χωριά και τις πόλεις μας, δεν παραγράφουμε με τίποτα την ιστορία και τις παραδόσεις μας και αγωνιζόμαστε για την εξεύρεση λύσης του εθνικού μας προβλήματος που θα δώσει νέες προοπτικές και ελπίδες σε όλους τους νόμιμους κατοίκους του νησιού μας, Ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους. Λύσης σύμφωνης με τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης  χωρίς ξένες εγγυήσεις και κατοχικά στρατεύματα και με πλήρη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες.

Για αυτή τη λύση αγωνιζόμαστε.

Όπως δε επανειλημμένα τονίστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Νίκο Αναστασιάδη, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η βούλησή μας για την επανέναρξη μιας νέας διαπραγματευτικής προσπάθειας, με την ίδια αποφασιστικότητα και καλή διάθεση που επιδείξαμε μέχρι σήμερα.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι η αλαζονική συμπεριφορά της Τουρκικής και Τουρκοκυπριακής ηγεσίας με τις απαράδεκτες κατά σειρά προκλήσεις τους στην ανατολική Μεσόγειο και στο θέμα των Βαρωσίων, καθώς και την όλως αντίθετη προς κάθε έννοια δικαίου προϋπόθεση που θέτουν για αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα ξεχωριστής τουρκοκυπριακής κυριαρχίας και λύσης δύο κρατών.

Ελληνίδες, Έλληνες

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός ακόμα άξιου τέκνου της Πατρίδας μας. Περήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους οι γονείς του Μιχάλη, Χαράλαμπος και Σοφία καθώς και τα τρία αδέρφια του ο Ευγένιος, ο Μοδέστος και η Ελένη που έφυγαν από την ζωή με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του.

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς,

Αγαπητά αδέρφια του ήρωά μας,

Βάλσαμο για την απώλεια του αγαπημένου σας, είναι η περηφάνια που μπορεί παράλληλα να αισθάνεστε για την μεγάλη προσφορά του προς την πατρίδα και την αναγνώριση της από την Πολιτεία και το σύνολο του λαού μας.

Η Κύπρος υποκλίνεται μπροστά σας.  Και για σας προσεύχεται την εκ του Θεού παρηγοριά και για το δικό σας άνθρωπο, τον ήρωά σας, της ψυχής του το γαλήνεμα. Σήμερα πρέπει να νιώθετε περήφανοι για τον Μιχάλη σας όπως νιώθουμε όλοι.

Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του αδερφού σας να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας.

Αποχαιρετούμε σήμερα τον Μιχάλη Χαραλάμπους και τιμούμε με ευγνωμοσύνη την μνήμη του. Αναγνωρίζουμε ότι απέναντι του, απέναντι στους συμπολεμιστές και όλους τους ήρωές μας, έχουμε ένα ανεκπλήρωτο χρέος και θα παλέψουμε για να το εκπληρώσουμε. Δεν θα πάψουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε μέχρι να φέρουμε την ελευθερία, την ειρήνη και την ασφάλεια σε τούτο τον πολύπαθο τόπο.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του Στρατιώτη του 120 ΛΒΟ (Λόχου Βαρέων Όπλων) Μιχάλη Χαραλάμπους, του Χαράλαμπου και της Σοφίας.

Αιωνία και τιμημένη.

(ΡΜ/ΕΚ/ΣΧ)